Ayrışma sonrası üniversitelerde Devrimci Gençlik Federasyonu (Dev-Genç) kuruldu. Devrimci Yol`un SSCB`de revizyonist diktatörlüğün hüküm sürdüğü tespitine katılmıyarak; iç savaş tespitinin Mahir Çayan`ın öncü savaş stratejisini reddettiğini; ve direniş komiteleri önerisinin yatay örgütlenmeye yol açarak, yukarıdan aşağıya örgütlenmeyi törpülediğini savunuyorlardı. "THKP-C`nin savunduğu çizgi temelinde yeni bir devrimci hareket yaratmayı" amaç olarak saptamışlardı. Kesintisiz Devrim broşüründe çerçevesi çizilen emperyalizm analizini benimseyerek, III. Bunalım Döneminin sürmekte olduğunu savunuyorlardı. Türkiye`nin emperyalizmin yeni sömürgesi olduğunu ve egemen sınıfların oligarşik bir ittifak oluşturduğunu kabul ediyor ve devletin "sömürge tipi faşist" bir karakter taşıdığı saptamasını yapıyorlardı.
Devrimci Gençlik, devrimci bir parti oluşturulmadan PASS`nin uygulanamayacağını, temel görevin devrimci bir partinin yaratılması olduğunu ve bu görevin güncel politik-toplumsal çalışma içerisinde devrimci bir hareketin yaratılmasına yönelik bir mücadele sürecinde yerine getirilebileceğini savunuyordu. Türkiye`nin emperyalizmin yeni sömürgesi olması nedeniyle Kürdistanı sömürgeleştiremediğini, Kürt sorununun yeni sömürgecilik siyasetinin bir parçası olarak ele alınması gerektiği görüşüne sahiptiler. Militan mücadeleye girişen Dev-Sol, Silahlı Devrim Birlikleri (SDB) aracılığı ile faşist odaklara saldırılar düzenledi. MHP ileri gelenlerinden Gün Sazak ve Nihat Erim suikastleri gerçekleştirildi.
1980 Darbesi sonrası en çabuk toparlanan gruplardan birisi olan Dev-Sol, sansasyonel eylemlerine Özdemir Sabancı`nın öldürülmesi ile devam etti. 1993 başında Bedri Yağan (Darbeciler grubu) önderliğinde bir grup dursun karataşın benmerkezci anlayışını ve örgütü merkez komite olmaksızın yönettiğini savunarak tarihe 13 eylül müdahalesi olarak geçen, Dursun Karataş`ın hareket kadrolarınca sorgulanması için tutuklanması olayını gerçekleştirdiler. Yaşanan süreç örgüt içinde bir hizipler kavgasına dönüştü. Muhalif hareketin liderleri Bedri Yağan, Sinan Kukul gibi isimler 1993 yılında İstanbul`da yapılan polis baskınınlarında öldürüldüler.
Dursun Karataş yanlıları ise partileşme sürecini tamamladığını açıklayarak Mart 1994`de "Devrimci Halk Kurtuluş Parti-Cephesi" (DHKP-C) adını aldılar.
