Kelime: em·a·na·tion Söyleniş:"e-m&-'nA-sh&n İşlev:noun 1 a : the action of emanatingb : the origination of the world by a series of hierarchically descending radiations from the Godhead through intermediate stages to matter 2 a : something that emanates or is produced by emanation : EFFLUENCEb : an isotope of radon produced by radioactive disintegration radium emanation - em·a·na·tive /'e-m&-"nA-tiv/ adjective
Emanative
İngilizce Emanative kelimesinin İspanyolca karşılığı.
adj. emanante
Emanative
İngilizce Emanative kelimesinin Fransızca karşılığı.
adj. émanant
Emanative
İngilizce Emanative kelimesinin Almanca karşılığı.
adj. ausfließend, ausströmend
Emanative
İngilizce Emanative kelimesinin İtalyanca karşılığı.
agg. che emana; emanativo
Emanative
İngilizce Emanative kelimesinin Portekizce karşılığı.
adj. que emana
Emanative
İngilizce Emanative kelimesinin Flemenkçe karşılığı.
bn. voortvloeien uit, afkomstig van
Emanative
adj. flowing forth, tending to emit; of an emanation
