I. İntifada
İsrail işgaline karşı Gazze'de başlayan kitle ayaklanması, hızla Batı Şeria'ya sıçradı. İntifada, sivil itaatsizlik, İsrail ürünlerine boykot, duvar yazıları ve yollara kurulan barikatlarla yayıldı.
Fakat uluslararası arenanın dikkatini çeken, zırhlı ve silahlı İsrail birliklerine karşı tas atarak yapılan protesto gösterileri oldu. İsrail savunma güçleri, intifadaya sert karşılık verdi. Pek çok Filistinli sivil hayatını kaybetti. 1993 yılına kadar süren çatışmalarda 1000'den fazla kişi öldü.
Tüm askeri gücüne rağmen İsrail, işgali altında yasayan tüm Filistinli nüfusun yoğun destek verdiği intifadayı bastıramadı.
1982'de Lübnan'dan çıkartıldıktan sonra Tunus'ta üslenen Filistin Kurtuluş Örgütü, intifadayla birlikte Filistin 'davasındaki' öncü rolünü yitirme tehlikesiyle karşı karşıya kaldı. Filistin Ulusal Konseyi, 1988 yılının Kasım ayında Cezayir'de toplandı. Konsey, Birleşmiş Milletler'in 1947 yılında aldığı ve o dönemde Filistinliler tarafından reddedilen 181 sayılı tavsiye kararını kabul etti. Bu karar, Filistin topraklarının ikiye bölünmesini ve iki ayrı devlet kurulmasını öngörüyordu. BM'nin terörizmi kınayan, İsrail'e 1967 savaşında (bkz. 6 Gün Savaşı) işgal ettiği topraklardan çekilme çağrısı yapan 242 sayılı tavsiye kararı da Konsey tarafindan oylanarak kabul edildi. ABD, Filistin Kurtuluş Örgütü'yle diyaloga başladı. İsrail ise, FKÖ'yü terörist örgüt saymayı sürdürdü.
