(a.) Characteristic of the ancient Carthaginians; faithless; treacherous; as, Punic faith.
(a.) Of or pertaining to the ancient Carthaginians.
Punic tanım:
Kelime: Pu·nic Söyleniş:'pyü-nik İşlev:adjective Kökeni: Latin punicus, from Poenus inhabitant of Carthage; akin to Greek Phoinix Phoenician 1 : of or relating to Carthage or the Carthaginians 2: FAITHLESS, TREACHEROUS
İngilizce Punic kelimesinin İspanyolca karşılığı.
adj. púnico
s. Púnico (relativo a los cartagineses; idioma)
Punic
İngilizce Punic kelimesinin Fransızca karşılığı.
adj. punique, relatif aux colonies de Catharge
n. punique, ancienne langue parlée à Carthage (forme du Phénicien)
Punic
İngilizce Punic kelimesinin Almanca karşılığı.
adj. punisch, sich auf die Einwohner der Stadt Karthagos beziehend
n. Punisch (antike Karthagosprache)
Punic
İngilizce Punic kelimesinin İtalyanca karşılığı.
agg. punico (guerra; abitante dell'antica Cartagine)
s. punico
Punic
İngilizce Punic kelimesinin Portekizce karşılığı.
adj. púnico, cartaginês (referente a habitante da antiga Cartago)
s. idioma falado na antiga Cartago
Punic
s. kartacalılara ait
Punic
İngilizce Punic kelimesinin Flemenkçe karşılığı.
bn. punisch
Punic
adj. pertaining to the inhabitants of the ancient city of Carthage
n. language of ancient Carthage (form of Phoenician)
