|harita =
|harita boyut =|harita açıklama = |lat_deg = |lat_min = |lat_sec = |lat_hem = K |lon_deg = |lon_min = |lon_sec = |lon_hem = D |rakım = |yüzölçümü = |nüfus = 340 |nüfus yoğunluğu = |nüfus_ref = [1] |nüfus_itibariyle = 2000 |alan kodu =0364 |posta kodu = 19500 |bölge = Karadeniz |il = Çorum |ilçe = Osmancık
|Köy Muhtarı =Mehmet Küçükkafa
|websitesi = [2]
Tekmen, Çorum ilinin Osmancık ilçesine bağlı bir köydür.
Tekmen Tarihi
Tekmenin tarihini anlayabilmek için 1071 yılında yapılan Malazgirt savaşına gitmek gerekir.Tarihi yazmak içinde belgelere dayanarak ve güvenilir kaynaklardan yararlanmak gerekir.Uzun araştırmalarımın sonucunu aktarma ve birazda yorumlamak üzere bu tarihi yazıyorum.
İzzettin ibn Şeddad (el-alaku`l-hatire fi zikri ümera`i`ş-Şam ve`l-Cezire,1,vr.66) ile ibn hamdün (tevarihu`s-sinin,vr.156) Danişmend gazinin Anadolu Selçuklu devletinin kurucusu Süleyman Şahın dayısı olduğunu söylerler.Kaynaklardaki bilgilerden anlaşıldığına göre Azerbaycan da Arran ve civarında yaşayan bir Türkmen ailesine mensup olan Danişmend Gazi hem Türkmenlere muallimlik yapıyor,hem de Türkmen emirleriyle beraber kafirlere karşı cihat ediyordu.Sultan Alparslan`ın 1064 (456) yılında çıktığı Kafkasya seferi sırasında diğer Türkmen beyleri ile ordugaha giderek Selçuklu ordusuna yol gösterdi.Bu tarihten itibaren Sultan Alparslan`ın hizmetine girdiği ve bilgeliği,cesareti ,yiğitliğiyle O` nun dikkatini çekti. En güvenilir emirleri arasında yer aldı.
Danişmend gazi Malazgirt savaşına katılarak tavsiyeleri ile savaşın kazanılmasında önemli rol oynadı.Bu savaşta Sultan Alparslan`ın yanında bulunan Artuk, Saltuk, Mengücük, Danişmend, Çavlı ve Çavuldur adlı emirleriyle Sultanın yüksek bir tepeden düşman karargahını gözetledikleri yazılmaktadır.Bu savaşa başlamadan önce Danişment gazi bu gün günlerden Çarşamba sultanım Cuma gününe kadar hazırlık yapalım ve Cuma namazını kıldıktan sonra düşmana hücum edelim der diğer emirlerde bu karara katılırlar ve savaşın Cuma günü yapıldığını da yine bu kaynaklardan öğreniyoruz.Burada dikkat çekeceğim konu şu Alparslan`ın yanındaki kişilerin isimler bize yabancı değil .Örneğin Saltuk Tekmen köyünün Saltuk adında iki tane mahallesinin olmasıdır.
Bu savaşta kazanılan zaferden sonra Sultan Alparslan Danişmend Gazi`ye savaş ganimeti olarak Sivas, Amasya,Tokat ,Niksar, Kayseri ,Zamantı, Elbistan ,Çorum ve Osmancık havalisini verdi. Tabiki buralar düşman elinde idi. Danişmend Gazi`nin görevi buraları fethetmekti.Sivas Kalesini alarak burasını üst olarak kullandığını (reşidüddin s.33.34) anlıyoruz.Tarih 1071. Danişmend gazi Sivas`a geldiğinde yanında Çaka,Turasan, Karadoğan,Osmancık, İltegin ve Karategin adlı emirlerinin olduğunu (Selçukname.25) adlı eserden anlıyoruz.Burada yine dikkat edilecek husus Danişmend Gazi`nin yanındaki kişilerin adlarıdır.yanında bulunan Osmancık isimli bir komutan vardır.Osmancık bizim ilçemizin adıdır.
Danişmend`in kelime anlamı kalem erbabı demek olup, alim insan anlamına da gelmektedir. Bu günkü anlamıyla danışman anlamına geldiğini de söyleyen tarihçiler vardır. Bir insanın hem alim hem kumandan olamayacağı için itiraz eden tarihçiler de olmuştur. Fakat müstesna bir şahsiyet olduğu birçok tarihci tarafından kabul edilmiştir.
Danişmend Gazi`nin bu kadar üzerinde durmamızın asıl amacı şudur. Yukarıdaki bilgi ve belgelerden de anlışıldığı üzere ;
Danişmend Gazi Azerbaycan`dan gelmiştir.
Danişmend Gazi Türkmen`dir.
Danişmend Gazi hem alim hem de Ordu komutanıdır.
Diğer illerle birlikte Amasya Çorum ve Osmancık havalisini almıştır.
Aldıkları yerleri İslamlaştırmak ve Türkleştirmek gibi bir misyonları da vardır.
Aldıkları bu toprakların adlarını da Türkçeleştirmişlerdir
Yerleşim yerlerine ya kendi adlarını yada çok sevdikleri kişilerin adlarını vermişlerdir.
Örnek olarak verebileceğimiz bir çok olay ve kaynak vardır.Danişmend gazinin yanında uç beyi olarak bulunan Çorumlu ismi de birisinin olduğunu ve bu kişinin Çorum bölgesini fethederek burasına kendi adını verdiğini burasının adını Çorumlu yaptığını Çorumun tarihinden öğreniyoruz. Çorumun adı 16. yüz yıla kadar Çorumlu olarak kalmış daha sonra Çorum olmuştur.
Osmancık ilçemizin adı yine Danişmen gazinin yanında bulunan Osmancık adlı komutanının adıdır. Danişmend köyünün adı bizzat Danişmend Gazi`nin adından gelmektedir. Tekmen köyünde bulunan iki tane mahallenin adı yine Alparslanın komutanlarından birinin adı olan Saltuk`tur (Aşağısaltuk;Yukarısaltuk).
Tekmen Köyüne adını veren Türkmen olması nedeniyle Türkmen isminden gelebileceği gibi Tekmen dede yatırının Tekmen Köyü Cami avlusunda bulunması nedeniyle büyük bir ihtimalle bu kişinin adından aldığıdır. Tekmen Köyü erenler diyarıdır. Köyün batı cephesinde “ erenlerin tarla” adı altında bir yer bulunmaktadır. Koyunbaba Hz.leri Yazları Tekmen Köyü Çaldağ da (dedeçal) da yaylar,Kışları Osmancık ovasında Adatepe civarında kışlardı. Hayvancılıkla geçinir ve göçebe hayatı yaşarlardı. Türkler yerleşik düzene çok geç zamanda geçmişlerdir. Danişmentlilerin egemenliğine 1085 yılında geçen bu topraklar 90 yıl 1175 yılına kadar Danişmend`lilerin egemenliğinde kalmıştır. 1175 yılında Selçuklu devletinin egemenliği altına girmiştir ve hep Türklerin egemenliği altında kalmıştır.
Tekmen köyü ve havalisi Bayırdivan diye de anılmaktadır.Burada Osmanlı döneminde divan kurulur burada alınan kararlar kadı tarafından onaylanarak yasalaşırdı. Bayırdivan adı ile geçen bölge Tekmen ,Danişmend Gökdere ve Zambal köylerinden oluşurdu. Cumhuriyet dönemi ile aydın bir toplum haline gelen Tekmen Köyü bunun zararını da gömüştür.Büyük oranda göç vermiştir. 1950`lerde 1100 olan nüfus her geçen gün azalarak 400`lere düşmüştür.Hizmet götürülememiş veya güttürülmemiştir. Okuma yazma oranı %98`lere varan köyün okuyanı geri köye dönmemiştir.Adeta bir memur köyü haline gelmiştir.en son istatistiklere göre Ankara`da 150 hane (Yaklaşık 500 kişi) olmak üzere Çorum İstanbul İzmir vb. bir çok ile dağılmışlardır. yaklaşık 300 hanelik bir nüfus köy dışında ikamet etmektedir.Bunda ulaşımın güçlüğü tarım toplumundan sanayi toplumuna geçişin büyük etkisi olmuştur.Doğduğu yerde değil doyduğu yerde kalmışlardır.
--------------------------------------------------------------------------------
Bu araştırma köyü terk eden ve geri dönmeyen ama bir gün gelip de kendisini sorgulayacak olanlara ışık tutması amacı ile yapılmıştır.
Kültür
Köyde yerleşim yeri olarak soğuktan sıcaktan ve eşkıya dan uzak zarar gelmeyecek yerler seçilmiştir. İşte Tekmen köyü ve mahalleleri de böyle yerlere kurulmuştur. önceleri toprak yapılardan oluşturulmuş 1943 yılında ki depremde 5 şiddetinde olmasına rağmen can kaybı fazla olmuştur. Sebebi bu köm dediğimiz yapılardandır.Daha sonra evler ahşap tan yapılmaya başlanmış şimdilerde ise yer yer beton arma evlere rastlanmaktadır . Köydeki kabile kavramına dayalı olarak her bir yerleşim yeri bir veya bir kaç kabilenin mekanı olarak kabul edilmiştir. Bu taksimin kendiliğinden olmadığı Bağ Bahçe Tarla ve Yaylalarda güçlü olan kabilelerin daha iyi yerlere yerleştikleri, zaman zaman da kavgaların olduğu vakidir.Bağ bahçe ve yaylalarda kelik denen ve topraklı taş duvarlarla örülü üzeri ot ,dal,geven ve dikenlerle bastırılan ve en üstüne toprak örtülen yapılar vardır.Kereste olarak çam, ardıç, gürgen veya meşe mertekleri kullanılmıştır. Diğer Köylerde olduğu gibi Tekmen köyünde de yer adlarının mutlaka bir mazisi geçmişi anısı vardır.genellikle kişilerden veya yaşanan olaylardan almışlardır.İşte size aşağıda bilebildiklerim Tabiki bilemediklerim daha çoğunluktadır.Yöresel Yer Adları
Ahladınçal
Ahmetkayası
Akseki
Almacık
Ambarcukuru
Ardıçlıgüney
Arpacukuru
Asmalıkavşak
Aşağısaltuk
Aşoluk
Aşşağısaltıkçayı
Aydankale
Ayısalağı
Ayısalağınındere
Bakacak
Bakaltepesi
Bardakcı
Bayraktepesi
Bazarkaşı
Belan
Benniağacındüz
Boztepe
Buzağıkayası
Çakmaksuluğu
Çaldibi
Çamceviz
Çatalçay
Çatalharman
Çatalkaya
Çatmayeri
Çobanderesi
Çöpleli
Çürükkaya
Darıyerbağı
Dedeçal
Delikkaya
Demirçukuru
Dereboğazı
Dereyol
Dikmen
Döllükkaya
Erencik
Erenlerintarla
Eriğinçal
Eşşeköldüğü
Gebeş
Gıvlizin eşme
Göçükhüsüğüntepe
Göğceviz
Gökceviz
Gökkol
Göreşengediği
Göynükdepesi
Güneşörengediği
Güneyçatı
Hacılarınyayla
Hacınındere
Hacınıntepe
Haşimin eşme
Havlininyar
İkipönneli
İmambağı
İn
İnceburun
İncenincukur
İncirindere
İnnolloğundüz
İslikaya
Kadirinkol
Kafasınkaya
Karaağaçpınarı
Karaağaçtepesi
Karacabelan
Karaçam
Karadananıntepe
Karakaya
Karaköy
Karanlıkdere
Karataş
Karatepe
Kayakcınıntarla
Keklikkayası
Kelikyeri
Keloloğuntepe
Kıran
Killikdibi
Kirezler
Kolbağı
Körükderesi
Köyağasınınburun
Köybaşı
Köyönü
Kürtlerinharman
Lögep
Madenderesi
Mavşaroğunyazı
Mavşartepesi
Meşelisalak
Nohutharmanı
Ortatepe
Pöhre
Sakızlıktepe
Saltık
Saltıkçayı
Saltıkgediği
Saltıkobası
Sarıalan
Sarıeşme
Sarınıngedik
Sazak
Sekilçal
Söğütoluğu
Sulasekizi
Suluktepe
Şehirgediği
Taspınar
Tatarınmezarlık
Tuzla
Tülütepe
Uçuk
Uyuzdere
Uyuzsuyu
Uzunburun
Yamaç
Yanığındere
Yanyayla
Yarbaşı
Yelligeriş
Yokuşdibi
Yüzçayır
Değirmenler
Dilkicinin değirmeni
Subaşı
Duldanın değirmeni
Beşirin değirmeni
Gıstilnin değirmeni
Arifin değirmeni
Yukarı değirmen
Kınalıtaş
Aşağı Saltuk
Zeynelin değirmen(temence)
Sağır hakkının değirmen
Göçük alinin değirmen
Lakaplar(Takma adlar)
Abasız
Abşalayık
Adoğ
Balcı
Cıcık
Cıddır
Cibili
Ciddik
Civci
Comba
Çalcı
Çolak
Çöçeleyik
Çömlek
Daşgöt
Dilkici
Dodi
Domalaç
Dulda
Emektar
Esman
Filik
Gaga
Gakaç
Gebeş
Gırıt
Gıvliz
Godaz
Güçek
Gülan
Hamçördük
Havli
Holluk
Honduk
Hopan
Horçcu
Horuz
Hoydur
Imıç
Ismak
Kafas
Kaymak
Kıymaç
Kistik
Kozan
Köroğlan
Kösten
Kösüregöt
Kuşcu
Kümek
Küpe
Mamaş
Mekere
Memiş
Memük
Mıstac
Minti
Moruk
Noay
Opalak
Ökkeş
Peldir
Pıtıc
Pirti
Pistik
Poni
Potmic
Sarı
Susakburun
Sürceleyik
Şahpaz
Tıkı
Tıkıli
Tongut
Topalbistik
Turuç
Vasviye
Yalakağız
Yayalayuk
Yemen
Yorgi
Zalik
Zangır
Zartalak
Zelbi
Zotir
DİLİ (Lehçeler)
-A-
Akdarmak: Tarlayı sürmek
Akger: Kulakları ak olan keçi
Alınca: Evlerin altındaki büyük ağaç
Almaz kuyusu: Yavrusunu almayan keçi ve koyunlar için açılan çukur
Anadut: Ekinleri arabaya yığmak için kullanılan üç parmaklı alet
Anırmak: eşekler için söylenen ve uzun uzn ses çıkamalarına verilen ad.(eşek anırdı)
Aralık: İki kapı arasındaki boşluk-2-gün dönüm zamanı-3-ay
Argaç: Halı kilim dokumada dolayısına çekilen ip,dikine çekilenede eriş denir.
Aş: Yemek genelde çorba için kullanılır.
Avuz: Doğumundan sonraHayvanların ilk südü ile yapılan katı mamül
Ayak yolu: tuvalet
Ayakcak: ayağa takılarak yürünen ağaç;Tırpanla ekin biçerken ayağa takılan bağlanmış ot
Ayaklık : tuvalet
-B-
Balak : camız ,kömüş Yavrusu
Bardak: ağaç oyularak yapılan su kabı
Basırık: gizli görünmeyen yerde olan
Belleme: elde dokunan kadınların giysiolarak kullandıkları dokuma giysi
Bişek: dımbı yaymakta kullanılan ucu topuzlu ağaçtan yapılan döğecek
Bostan: kavun
Böğür: Vücudun yan tarafı
Bölük: bir top dokuma(belleme)
Bukağı: Genellikle tek toynaklı hayvanların ayağına takılan ve hareket alanını kısıtlayan aygıt (köstek)
Bunek: buzağılararın burnuna takılan ve annesini emmesini engelleyen aygıt
Buylu: Öküz arabalarında tekerin çıkmaması için çakılan ağaç çivi
Buzalacı : eti yenen Mısmıl hayvanların hamilelik hali
Bük: Küçük Çalı Topluluğu (Top çalı)
-C-
Cağ: Öküz arabalarında arabanın üstüne yüklenen yükü tutmak için bağlanacak ipi çeviren dolabın takıldığı uçları delik iki adet ağaç aygıt
Cebiş: bir yaşını doldurmuş keçi
Cık: hayır anlamında kullanılır
Cibik: kenar köşe
Çardak: dört ağaç üzerine kurulan oturmak ve yatmak için kullanılan yüksek sedir
Çatalca: ucu çatal değnek genellikle hayvanlara yük artmak için kullanılır
Çemkirmek: çekişmek sürüşmek boş dolu herkese takılmak
Çevirge: Öküz arabalarında yükü tutmak için bağlanan ipi sıkıştırmak için kullanılan ağaç değnek
Çıtıl: herkese dakılan geçimsiz
Çıtlıncak: tek bir ağaç dikilerek ve başı inceltilip bir başka ağacın ortası delinip geçirilerek üzerine binilen ve dönen oyun aracı
Çimmek: yıkanmak
Çomaça: kağnıda öküz arabasında arabanın üstüne döşenen ağaçları tutmak için kullanılan ağaç çivi
Çomak: değnek
-D-
Dalap: öküz arabasında kağnıda dönerek ipisıkştıran ağaçtan yapılan aygıt
Destek: herhangi bir şeyin doğru durması için konan parça
Dımbı: içerisinde yoğurt yaymak ayranla yağı ayırmak için kullanılan tahtaları yan yana dizerek oluşturulan yoğurt yayacağı (küçük yayık)
Dikli: kağnının (öküz arabası) okları atrasındaki geğnek
Dingildoruk: tez öfkelenip çevresini kıran darıltan
Dirgen: dövenle harman sürerken sap dağıtılan iki çatallı değnek
Doğu: dik kulaklı hayvan
Don: çamaşır,iç donu iç çamaşırı
Döl: küçük baş hayvanların yavrularına verilen genel ad
Döllük: döl konulan yer,hayvanların karınlarındaki yavrularının yattığı yer
Düğe: bir yaşından büyük iki yaşından küçük dişi sığır
Dürüm: yufka ekmeğin içine bal bekmez vb.yiyeceklerin konarak sarılmış hali
Düven: harmanda sapları dömeye yarayan altında çakmak taşı çakılı tahta (döven)
-E-
Ellik: ekinleri orakla biçerken ele takılan ve çok sap tutmaya yarayan ağaçtan yapılmış aygıt
Enik: köpek
Eriş: halı dokurken dikine çekilmiş ip
Ersün: kulpu sivri ağzı geniş tekneden hamur kazımaya yarayan aygıt
Eşme: topraktan çıkan suyun çıktığı kaynak(az sular için kullanılır) doğal su
-F-G-
Gancık: tek toynaklı dişi hayvanlar için söylenir.
Ganırmak: zorki ters yöne yatırmak
Gaspennek: Beyhude, fuzuli yere,
Gezezma :bir yaşından büyük keçi
Golbez: köpek yavrusu
Goya: güya
Göb: kağnılarda iki yana çıkmış tahta
Göbel: erkek çocuklar için kullanılır,annesi olmayan yavrularada göbel denir
Göcek: eşeklere vurulan semerlerin arka kısmında demirden yapılmış ip takmaya yarayan kanca
Göğ: gök yüzü
Göğem: yeşillik ilk baharda otların yeni bitmiş hali
Göğsek: çift toynaklı büyükbaş hayvanlarda dişi hayvanın çiftleşme zamanı
Gölük: eşek katır at gibi tek toynaklı yük hayvanlarına verilen genel ad
Guşene: büyük tencer
Güdek: kısa mecaz anlamı nöbet anlamına da gelir
Güllep: kapılarda menteşe yerine takılan kancalı halka genellikle ağır kapılara çaılır,ayaklarını bağlamayada güllepleme denir
-H-
Hayat: hayvanların barınmaları için yapılmış üzeri toprakla kapatılmış yer yapı
Hazitmek: Yaptığı bir işten haz almak, hoşlanmak.
Helke: bakraç
Hergetmek: toprağı sürerek nadasa bırkmak
Herif: kadınlar eşleri için kullanır(er kişi)
Herkil: içine ekin konan tahtadan yapılmış oda ambardan küçüktür.
Herze: pislik kepazelik
Homurdamak: sessizce çekişmek ne dediği anlaşılmayan ama çekiştiği bilinen
Horozlanmak: birisinin üzerine üzerine yürümek ona karşı koymak
-I-
Ing-ı: Hayır,olmaz
Irgat: boğazı tokluğuna tutulan işçi amele
-İ-
İbik: köşe,kenar
İdare: içerisine gaz yağı konarak yakılan huni şeklindeki aydınlanma aracı
İkilemek: toprağı iki kere sürmek anlamında kullanılır
İlistir: dibi delik tepsi ,süzgeç
İşlik: kadınların sırtına giydikleri kolsuz hırka
İtgrığı: işsiz güçsüz dolaşan sağa sola sataşan kişiler için kullanılır
-J-K-
Kağnı: öküzler tarafından çekilen iki tekerlekli araba
Karabaş: kafsı kara olan hayvanlar için kullanılır
Karıkmak: susuzluktan ağzı burnu kuruyup bayılacak hale gelmek
Kaş: 1-göz üzerindeki kıllı sırt2-toprak yığılarak yükseltilmiş engel
Kaşık düşmanı: erkekler tarafından eşleri için kullanılan bir deyim
Kazağı: harmanda saplar sürüldükten sonra smanı toplamaya yarayan aygıt
Kelek: küçük baş hayvanlara takılan orta şiddette ses çıkaran zilin büyüğü
Kelik: insanların durması veya eşyalarını koymaları için yapılan tek odalı yer yapı
Kemre(Kerme): hayvanların dışkısı
Kendürük: Ekmek yaparken yaslıağacın altına konan ve içerisin ekullanılmak üzere un konan deriden yapılmış safra altlığı
Kesküç: saç üzerinde ekmek çevirmeye yarayan tahta
Keyfe mayış: keyfi yere ,boşu boşuna
Kılıç: çift sürmeye yarayan karasabanlarda enekle oku birbirine bağlayan ağaç çivi
Kısır: dölsüz
Kıskıcı: aç gözlü,
Kızan: kedi köpeklerde çiftleşme zamanı
Kızılger: kulakları kızıla çalan keçi
Kirimek: işi başkası yapar diyerek o işi yapmamak
Kömüş: camız
Körkütük: kendinden geçmiş kendini bilmeyen ne yaptığının farkında olmayan
Köstek: 1-cep saatlerinin zinciri 2-hayvanların uzaklaşmasını önlemek için iki ayağına bağlanan bağ
Kunnacı: tek toynaklı hayvanlarda hamilelik
Kunnamak: tek toynaklı hayvanların yavrulaması
Kuzulacı: küçükbaş hayvanlarda hamilelik.
Küldöken: erkeklere göre eşleri
Küre: pekmez kaynattıkları ocak
Küskü: ağır bir şeyi yerinden oynatmak veya kaldırmak için kullanılan ağaç parçası
Kütük: 1-kısa kalın ağaç parcası,2-kesilen ağacın toprakta kalan kısmı
-L-M-
Mada: iştah,istek (veya mide)
Mazı: kağnılarda tekerlekleri birbirine bağlayan kalın ağaç
Mehimsemek: Önem vermek, Mühimsemek, dikkate almak
Mındar: eti yenmeyen
Mısmıl: Eti enen
Misbaş: başı kızıla yakın koyun
Nacak: Küçük balta
Naşapa: Kulplu su bardağı
-O-
Oklağaç: ekmek yapmak için hamuru açmaya yarayan değnek (oklava)
Oluk: kırlarda suların önüne hayvanların su içmesi için konan içi oyulmuş ağaç
Orak: ekin biçmeye yarayan eğri demir
-Ö-
Öğendere: öküzlere vurmaya yarayan uçu çivili değnek
Öksü: yarısı yanmış yarısı yanmamış odun
Örüm: gece davarları(koyun ve keçiler) otlatmaya götürmek
Öz: evlerin altına konan kalı ve uzun ağaç
-P-
Paldım: eşeklerin semerini ileri kaymaması için arkasından kuyruğunun altından bağlanan bez
Pokluk: kemre atılan yer. Hayvan gübrelerinin toplandığı yer.
-R-S-
Sacayağı: ocakta üzerine tencere tava konan üç bacaklı demir destek
Savu savmak: ölenlerin arkasından ağıt yakmak
Sepetleğü: göğüs kafesi
Seyis: bir yaşından büyük enenmiş erkek davar,keçi
Sıpa: eşek yavrusu
Sırgat: kimin olduğu belli olmayan bir orda bir burada gezen ayvan
Sıyırgu: harman yerinde samanları yığmaya yarayan ağaç tolayıcı
Sıypınmak: kıç üstünde kaymak
Sitil: Küçük bakraç
Söğürtmek: koşmak
Süğsün: Ense
-Ş-
Şişek: bir yaşından büyük iki yaşından küçük koyun
-T-
Terece: içinde yemek yapılan aygıt
Tevkulü: Sevgili, Yar
Tıkır: tahtaları dizerek yapılmış su kabı
Tırpan: Ekinleri biçmeye yarayan uzun saplı eğri demir
Tong: büyük kelek. Zilin en büyüğü
Top: kağnılarda çerekleri tuat kazıkların bağlı olduğu ağaç
-U-Ü-
Ümük: Boğaz
Üskülük: kağnıların üzerindeki dizili tahtalar
-V-
Vartvurt: ne dediğini bilmeyen lafı sarmayan
-Y-
Yaba: samanları almaya yarıyan parmaklı ağaç
Yalak: kedi köpeklerin yemek yiyip su içtikleri ağaçtan oyulmuş kap
Yarsimek: Hoşlanmak (ayrıca bkz. hazitmek)
Yaslağaç: ekmek yaptıkları düz tek tahta
Yavuklu: sevgili
Yaymacı: seyyar satıcı
Yedecek: kayışın bağlandığı ağaçtan yapılan halka
Yüğürtmek: koşmak,söğürtmek
Yükdibi: odanın içindeki en arka yer
-Z-
Zavzu: sebze
Zelbe: öküzlerin koşulduğu eğri ağaç
Zelbebağı: zelbenin uçuna bağlanan ip
Zere: zira,meğer
Zıpa: katır
Zırzop: zorla alınan para
Zil: hayvanların bogazına bağlanan tiz ses çıkaran aygıt.
Zopa: dayak.
Tekmen`de İlkler
1940 Soba (Ali Yılmaz)
1944 Okul (Üç yıllık) - asıl okul 1950
1944 Küpenin Hüsük(Hüseyin Gülburun) ilk öğretmen (Eğitmen, askerde çavuş)
1946 Seçimle gelen ilk muhtar (Murat Yılmaz)
1949 Ankara`ya ilk göç (İbrahim Şimşek - İbrik)
1954 Su
1954 İlk siyasetçi Sefer Yalçın (il genel meclis üyeliği, - 4 yıl)
1955 Radyo (Sadık Köroğlu Opalak)
1955 Devlet tarafından yaptırılan ilk okul binası
1956 Osmancık`tan ilk gayrimenkül alan Tekmenli Sefer Yalçın, Sonra Mehmet Uslu (Haccanın Mehmet)
1964 Kamyon (Yemen Hacı)
1964 Cami (Eskiden ahşap cami vardı)
1966 Yol
1966 Traktör (Galip Köroğlu-Kamil Arslan)
1969 İlk sünnet düğünü (Davullu, Ahmet Öğreten)
1973 Kadrolu ilk imam - Güneyli İbrahim (Soyadı bilinmiyor)
1975 Televizyon (Televizyon 25 ekim 1975 de alındı Tekmende elektriğin gelmesini bekledi. 7 nisan 1977 de elektrik geldi, aynı gün tv çalıştı, bir yabancı maç izlendi - Mithat Yılmaz)
1977 Elektrik
1977 Buzdolabı (Mihat Yılmaz)
1975 veya 76 İlk Otomobil - Walkswagen Kamlumbağa (Sadık Yılmaz)
1986 Telefon (Galip KÖROÄLU`nun evi)
İlk öğretmenler
Esat Köroğlu
Recep Akgül
Sabit Yalçın (Zabit)
Şükrü Soruklu (1963)
Sayit Yıldırım
Atıf Büyükbaş
Sadık Yılmaz
Bekir Arslan
Bekir Yeşildağ
İlk Memurlar
Küpenin Hüsük (eğitmen)
Ethem Yıldırım (Ormancı)
Hüsamettin Arslan (Ormancı)
Saniye YILDIRIM (ilk bayan memur)
Yurt Dışına çıkan İlkler
Galip Soruklu (İngiltere)
Şerafettin Soruklu (Hollanda)
Coğrafya
Çorum iline 72 km, Osmancık ilçesine 19 km uzaklıktadır.Coğrafi Özellikler
Tekmen köyü emsaline az rastlanan çok geniş bir araziye sahiptir. Komşu köyler ve ülke genelindeki klasik köy arazileriyle kıyaslandığında devasa bir büyüklüğe sahiptir. Su, orman ve madenlerden:linyit, tas kömürü, krom ve uranyum madenlerine sahiptir.. Köyün denizden yüksekliği 1500 metrenin üstündedir, kuzey bölümü dağlık bir yapıya sahip olduğu için koyun hakim olmak üzere hayvan yetiştiriciliği için yayla olarak değerlendirilmiştir. Bu bölümde birbirinden ayrı yaylalar vardır.
YaylalarımızTekmen Yaylaları Ilgaz dağlarının devamı olan Çomağın çal, Ahladın çal, İnegöl dağ zincirinin kuzeyinde yer alan Dede çalın eteklerinde yer alır.
Çaldibi
Kirezler
Maden Deresi
Aşuluk, (Nazmiler)
Yelli Geriş
Buzağı Kayası
Elmacık, (Almacık);
Hacıların Yayla
Söğütoluğu
Çatmayeri
Taspınar
Saltıkobası (saltoğbası)
Derleyen Servet KÖROÄLU
İklim
İklim
Yaylalar bölgesi sert bir iklime sahip olduğundan çoğunlukla iğne yapraklı ağaçlar yetişebilir.Yer yer çoğu kesilmiş, çıraya doğranmış kara çam ağaçları, ardıç ve diken ardıç ağaçları görülür. Bunun dışında yüzlerce çeşidiyle geven en yaygın bitkidir. Öbek öbek geven kümeleri kilometrelerce uzanır. Yaylalar bölgesinin en gözde ağacı kara camdır.Çıra, kereste, odun, tahta olarak büyük oranda tahrip edilmişlerdir. Devasa gövdesi geniş ve yüksek yapısıyla kara çam hem koyunları güneşten koruyan bir egrek hem de pozaklarıyla tezek ve cali çırpı yakan yaylalılara yakacak temin etmiştir. Söğüt ağaçları kara camların azalmasıyla alternatif olarak yetiştirilmişlerdir. Her ne kadar kara camin yerini tutmasalar da hızlı büyüdüğü ve yazın gölge sağlayabildiği i in ikinci gözde ağaç olmuştur.
Köyün iklimi, Karadeniz iklimi etki alanı içerisindedir.
Nüfus
Yıllara göre köy nüfus verileri
2007....?
2000..........340
1997..........346
1990......... 592
1985..........727
1975..........817
1970...........828
1965...........753
1955...........517
1935............416
Kendine yeterli cok az sayida aile kalmistir. Bu da gösteriyor ki Tekmen köyü en parlak dönemini 1970`lerde yasamis sonraki yillarda ise hizla bosalmistir. Bitki örtüsü degisik bolgelerinde degisik iklimleri, yagis rejimi ve toprak yapisi olan son derece genis bir koydur. Arazinin kuzeyden guneye genisligi 25 dogudan batiya genisligi ise 15 kilometreyi bulmaktadir. Arazinin bu kadar genis olmasi bitki ortusunun de kuzeyden guneye inildikce degismesine sebep olmustur.
Ekonomi
Köyün ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalıdır. Tekmen Köyü kurulduğu günden bu güne kadar hep hayvancılıkla geçinmiş.başta koyun keçi olmak üzere küçük baş hayvancılığı alabildiğine ilerlemiştir. Comba dedemin anlattığı bir olay beni çok düşündürmüştür. Rivayet odur ki 1930 yıllar galiba tam bilemeyeceğim oğlağın derisi de iki buçuk lira eti de iki buçuk lira ediyordu diyor benim cahil halkım oğlağı kesip etini yeyip derisini iki buçuk liraya satmıyordu da canlı iki buçuk liraya veriyordu diyordu.buradan şunu anlatmak istiyorum bu devlet bu millete sahip çıkmasa da bu millet bu devlete daima sahip çıkmıştır.yok pahasına malını satmış ama üretimden düşmemiştir. Yine yorgi Rüstem amcadan bir hikaye anlatmak istiyorum yeğenağa derdi her şey pahalı olsun ama bir şey ucuz olsun oda ekmek eğer bu millet aç kalırsa asileşir büyüğüne başkaldırır onun için çok dikkat etmek lazım derdi. Tekmen Köyü hayvancılık ve tarımı uzun zaman birlikte götürdü bir hak buğdaya bir tüp doldururken üç hak buğdaya bir tüp doldurur hale geldi belki daha da fazladır. Yokluk kıtlık kıt kanaat geçinmek idareli yaşamak nedir diye merak eden varsa buyursun tekmen onlara bir örnek teşkil eder. Ama hiç kimse bu yoksul halinden şikayet etsene isyan etmez her yediği yemeğin sonunda Allah bu devlete zeval vermesin diye dua eder.Tekmenli artık iptidai tarım ve hayvancılık ekonomisini terk ederek yeni geçim kaynakları arayışına yönelmiştir. Azalarak da olsa hala suren göçler neticesi geride kalan çoğunluğunu orta ve ileri yas gurubu hastalıklı ve çürük nüfus mutlak anlamda dışarıya bağımlı olarak yaşamaktadır.Yaşlı maaşları (65 yas sonrası), Osmancık `ta kiremit fabrikalarında toz ve aşırı sıcağa karşı asgari ücretin bile altında sigortasız çalışanlar, oğul veya kız olarak dışarıdan yapılan çeşitli yardımlar (para, sağlık, kullanılmış eşya, hediye, borç para, vs.) ve Ziraat Bankası `nın açtığı köylülere göre çok yüksek olan tarım ve hayvancılık kredileri geride kalanların büyük bir çoğunluğunun geçim kaynaklarıdır.EÄİTİM VE ÖÄRETİM
Köyde, ilköğretim okulu vardır fakat taşımalı eğitimden yararlanılmaktadır. Tekmen de Eğitim deyince akla ilk gelen kişi Küpenin Hüsük dür. 1945`li yıllarda Tekmene eğitmen olarak atanmış böylece Tekmenli Okulla ve ilk defa devlet memuru ile tanışmıştır.Bu eğitmenin görevi Öğrenim çağına gelen çocuklara okuma yazma öğretmek ve ilk okula hazırlamaktır.ve kısa ömrü boyunca bir çok öğrenci yetiştirmiştir. Bu öğrenciler daha sonraları ilk okulu bitirmiştir. Tekmen de ikinci eğitim emekçimiz Merhum Mehmet KAZANAN akla gelmektedir. Mehmet KAZANAN döneminde öğrencilerimizin tamamı ilkokul sonunda eğitime devam etmişler ve hepside memur çıkmışlardır.(Çoğunluğu öğretmen) bu öğrencilerin okuyup memur olması tüm köy öğrencilerinin rehberi olmuştur. Bizim çocukluğumuzda 35 öğrencinin Osmancık orta okuluna geldiğimizi hatırlıyorum. Ve bu akım böylece devam etti. Tekmen köyü boşaldı. Sıra Y.Saltuk Mh.lesine geldi ve akım orasını da etkiledi.her ne hikmetse Tekmenden gelip okuyanların çoğu solcu Saltuk mh.lesinden gelip okuyanların çoğunluğu sağcı olmuştur.rastlantımı dır yoksa başka bir hikmetimi vardır bilinmez.
TEKMEN DE GÖREV YAPAN ÖÄRETMENLER;
Hüseyin GÜLBURUN (KÜPENİN Hüsük) Eğitmen
Mehmet KAZANAN
İsmail CEYLANBAŞ
Hasan KARAMAN
Ahmet GÖKGÖZ
Cemil SAKAOÄLU
Dursun GÜLŞEN (vekil)
Esat KÖROÄLU
Atıf BÜYÜKBAŞ
İsmail TÜFEKCİ (vekil)
Selahattin NALBANTOÄLU
Ahmet YALÇIN (vekil)
Bekir ŞAHİN (Mersinli)
Recep AKGÜL
Güler hoca
Enver BAŞOL
Bekir YEŞİLDAÄ
Yaşar GÖNEN
Hüseyin ORUÇ
Mithat YILMAZ
Salim YAŞAR
Musa ÜNAL
Ufuk İÇTEN
Mevlüde AKSAN
Mehmet GÜLBURUN
Turgut TAK
Mehmet AVCI (HATAYLI)
Safiye ARSLAN (VEKİL)
Servet KÖROÄLU
Saim Mucip AYDIN
Mehmet BAYRAL (VEKİL)
Necmettin PARLAR
Hasan KOÇYİÄİT
Muhammet KARAKAYA
Ergin KARTAL
Altyapı bilgileri
Köyün içme suyu şebekesi vardır ancak yetersizdir. kanalizasyon şebekesi yoktur. Ptt şubesi ve ptt acentesi yoktur. Sağlık ocağı ve sağlık evi yoktur. Köye ayrıca ulaşımı sağlayan yol stabilizeyukardaki sayın Servet KÖROÄLU abimizin belirttiği gibiköyün en büyük sorunu ulaşım dır bölgede belki yolu asfalt olmayan köy bizim köyümüz diyebiliriz.] köyde elektrik ve sabit telefon vardır.
geniş bilgi için : [3] adresinden ulaşabilirsiniz
Muhtarlık
Yerleşim yerinin köy tüzel kişiliği alması ile birlikte köyün tüzel kişiliğini temsil etmesi için köy muhtarlık seçimleri de yapılmaktadır.Seçildikleri yıllara göre köy muhtarları:
bgcolor="#aaaaaa" bgcolor="#dddddd" bgcolor="#dddddd" bgcolor="#dddddd" bgcolor="#dddddd" bgcolor="#dddddd" bgcolor="#dddddd" bgcolor="#dddddd" bgcolor="#dddddd" bgcolor="#dddddd" bgcolor="#dddddd" bgcolor="#dddddd"
| Seçim Yılı | Muhtar |
| 2004 | Mehmet KÜÇÜKKAFA |
| 1999 | Mehmet KÜÇÜKKAFA |
| 1994 | İbrahim ÇELİK |
| 1989 | İBrahim ÇELİK |
| 1984 | İbrahim ÇELİK |
| 1977 | Samettin KARADANA |
| 1973 | Samettin KARADANA |
| 1969 | Samettin KARADANA |
| 1965 | Murat YILMAZ |
| 1961 | Murat YILMAZ |
| 1957 | Ahmet MENTEŞE |
Linkler
köy-taslak Osmancık belde ve köyleri
