SSCB |bağlılık= Kızıl Ordu |üst birimi=Kuzey Kafkasya Askerí Bölgesi
Beyaz Rusya Özel Askerí Bölgesi
Baltık Askerí Bölgesi
Kuzeybatı Cephesi
Bryansk Cephesi |birimleri= |tipi= |görevi= |büyüklük=Ordu: 70.000 - 100.000
(Rusya İç Savaşı sırasında)Orlando Figes, A People's Tragedy: The Russian Revolution: 1891-1924, Penguin Books, New York, 1998, ISBN 0-1402-4364-X, p. 712, 715 |garnizonları= |sorumluluk bölgesi= |merkezi= |lakabı= |efendisi= |sloganı= |renkleri= |marşı= |maskotu= |yıldönümleri= |ekipmanı= |kıyafeti= |nişanları= |muharebe_şeref_şeridi= |komutanları= Pavel Kuroçkin |muharebeleri=Rusya İç Savaşı Kafkasya Cephesi
II. Dünya Savaşı
Polonya Seferi
Kursk Muharebesi }} 'a" target="_blank"> giren 11. Kızıl Ordu askerleri (29 Kasım 1920).] 'i" target="_blank"> işgal eden 11. Kızıl Ordu askerleri (25 Şubat 1921)] 11. Ordu (Rusça: 11-Ñ Ğ°Ñ€Ğ¼Ğ¸Ñ), SSCB'nin Kızıl Ordu'suna bağlı ordu.
Ekim 1918'de Bolşevikler tarafından Güney Cephesi olarak harekete geçirilmiştir. Şubat 1919'da lağvedilmiş ve Mart 1919'da Hazar-Kafkasya Cephesi'nin alt kolu olarak yeniden kurulmuştur.
1939'da 11. Ordu ikinci defa olarak Beyaz Rusya Özel Askerí Bölgesi'nde eski Minsk Ordular Grubu'ndan kurulmuştur.
Rusya İç Savaşı Kafkasya Cephesi
11. Kızıl Ordu, Rusya İç Savaşı sırasında Kuzey Kafkasya'nın batı kesiminde Hazar-Kafkasya Ordular Grubu'nun ana gücü olarak General Anton Denikin komutasındaki Gönüllü Ordu'na bağlı Beyaz birliklerine karşı savaşmıştır. Ocak 1919'da Kafkas Dağlarının eteği ve Güney Rusya bozkırı arasındaki 200 millik cephe, 11. Kızıl Ordu'nun　telaşlı savaşmasının sonucu olarak Beyaz Ordu tarafından ikiye　yarılmıştır.Evan Mawdsley (2007), The Russian Civil War, p. 161. Pegasus Books, ISBN 1933648155Nisan 1920'da Azerbaycan'a, Mayıs 1920'de İran'a, Aralık 1920'de Ermenistan'a ve nihayet Şubat 1921'de Gürcistan'a girmiştir. Modern Fransız tarihçisi Marie Broxup, bu aşamadaki 11. Kızıl Ordu'yu "Rus komutanlar ve Rus siyasi kadroları tarafından yönetilen saf Rus ordusu" olarak nitelendirmektedir.Broxup, "The Last Ghazawat: The 1920-1921 Uprising," cited in: John B. Dunlop (1998), Russia Confronts Chechnya: Roots of a Separatist Conflict, p. 40. Cambridge University Press, ISBN 0521636191. Mayıs 1921'de adını kaybetmiş ve daha sonra Kuzey Kafkasya Askerí Bölgesi'nin bir parçası olacak Kafkasya Cephesi'ne katılmıştır.
Kafkasya'da ilk ele geçirdiği ülke Azerbaycan Demokratik Cumhuriyeti olmuştur. Komşu Ermenistan ile yaşanan mücadelesinden istifade ederek 11. Ordu kolaylıkla Azerbaycan'ı sovyetleştirmiştir. Oradan diğer cumhuriyetlerin başkentleri Tiflis (Gürcistan Demokratik Cumhuriyeti) ve Erivan (Ermenistan Demokratik Cumhuriyeti)'a karşı saldırıları hazırlanmıştır.Richard G. Hovannisian, The Republic of Armenia, Vol. IV: Between Crescent and Sickle - Partition and Sovietization, University of California Press, Berkley, California, 1996, ISBN 0-5200-8804-2, p. 62.
Oysa Moskova'daki yetkililer bölgedeki harekatı durdurmayı emretmiştir.Hovannisian, The Republic of Armenia, pp. 62-63 Kısa süre içerisinde Kızıl Ordu, İcevan'daki Ermenistan hükumetine karşı savaşmakta olan Ermeni komünistlere yardım etmiştir.
11. Ordu'nun Devrimci Askerí Konseyi Başkanı Sergo Ordzhonikidze, 1921'de 11. Ordu'nun askerí önderleri: V. P. Raspopov, J. P. Butyagin, M. İ. Vasilenko, M. K. Levandovski ve A. İ. Gekker idi. Askerí karaları denetleyen "Savaş Konseyi" üyeleri 1921'de: Sergey Kirov, Valerian Kuybişev, J. P. Butyagin, K. A. Mehonoşin, Sokolov, J. İ. Vesnik, Lukin, B. D. Mihailov, Kvirkeliya, S. S. Eliava, J. İ. Vesnik and P. İ. Kuşner idi.
II. Dünya Savaşı Doğu Cephesi
1939'da 11. Ordu, ikinci defa olarak Beyaz Rusya Özel Askerí Bölgesi'nde eski Minsk Ordular Grubu'ndan kurulmuştur.Eylül 1939'da Polonya Seferi'ne katılmıştır. 1940 yazın Baltık Askerí Bölgesi (17 Ağustos 1940 tarihinden beri Baltık Özel Askerí Bölgesi)'nin kollarından olmuştur.
22 Haziran 1941'de Nasyonal Sosyalist Alman İşçi Partisi Almanyası'nın Barbarossa Harekatı'na başlattığında 11. Ordu, 16. Piyade Kolordusu (5., 33. ve 188. Piyade Tümeni'nden ibaretti) ve 29. Piyade Kolordusu (179. ve 184. Piyade Tümeni'nden ibaretti) ve 3. Mekanize Kolordu (640 tank), 23., 126. ve 128. Piyade Tümeni, 42. ve 46. müstahkem mevkileri, ve diğer küçük kuruluş ve birimlerden oluşturuluyordu ve Sovyetlerin Kuzeybatı Cephesi'nin kolu olarak Kaunas ve Vilnius'un batısı ve güneybasıtında askerí harekatına katılmıştır.
Temmuz 9 1941 tarihinden itibaren 41. ve 22. piyade ve 1. Mekanize Kolordu da komutası altına girmiştir. 1942 - 1943 yılları arasında Solzy ve Staraya Russa yakınlarında Wehrmacht'a karşı saldırılara ve Demyansk Harekatı'na katılmışmıştır. 1943 yaz ve güz aylarında Batı Cephesi'nin bir kolu olmuş ve Temmuz 1943 yılının Temmuz ayın ortalarında 11. Ordu, 53. Piyade Kolordusu, 4., 96., 260., 273. ve 323. piyade tümenleri, 225. Tank Alayı ve diğer birimlerden oluşturulmaktaydı. 30 Temmuz'dan sonra 11. Ordu Bryansk Cephesi'nin emrine girmiş ve Kursk Muharebesi'nde saaşmıştır. Aralık 1943'te 11. Ordu lağvedilmiş ve personelleri diğer Sovyet ordularına verilmiştir.
11. Ordu komutanları:
- 1939 - V. İ. Morosov, P. A. Kurtoşkin, A. İ. Lopatin ve İ. İ. Fedyuninski.
- Kasım 1942 - Mart 1943'te Pavel Kuroçkin
Muharebe düzeniRobert G. Poirier & Albert Z. Zonner, The Red Army Order of Battle in the Great Patriotic War: including data from to postwar years, Presidio, 1985, ISBN 0-89141-237-9, p. 37.
Haziran 1941
- 3. Mekanize Kolordu + 2. Tank Tümeni, 5. Tank Tümeni, 84. Motorize Tümen
- 16. Piyade Kolordusu + 33. Piyade Tümeni
- 19. Litvanya Piyade Kolordusu + 179. Piyade Tümeni, 184. Piyade Tümeni
- 23., 126., 128 ve 188 piyade tümenleri
Temmuz 1941
- 70., 183., 202. ve 237. piyade tümenleri
Mayıs 1943
- 53. Piyade Kolordusu
- 4., 96., 260., 273., 323. ve 369. piyade tümenleri
