Diş hekimliği öğrenimini tamamladıktan sonra (1900) sonra bir süre Berlin'deki Koch ve Virchow enstitülerinde çalıştı. Ayrıca Münih ve Freiburg üniversitelerinde tıp öğrenimi gördü. Sonraki yıllarda iç hastalıkları, bakteriyoloji ve cerrahi alanlarında çalıştı. 1911'de yeniden diş hekimliğine döndü. 1913'te doçent oldu. I. Dünya Savaşı sırasında orduda hekim ve operatör olarak görev yaptı. 1923'ten başlayarak Bonn Üniversitesi'nde diş ve ağız hastalıkları dersleri verdi.
Almanya'da Nasyonel Sosyalistlerin iktidara gelmesinden kısa bir süre sonra tutuklandı (1933), Aynı yıl İstanbul Üniversitesi'nden aldığı çağrı üzerine Türkiye'ye geldi ve İstanbul Üniversitesi Tıp Fakültesi'ne bağlı Diş Hekimliği Yüksekokulu'nun (bugün Diş Hekimliği Fakültesi) yöneticiliğini üstlendi. Okulun eğitim programını patoloji, mikrobiyoloji ve anatomi gibi temel tıp bilimlerine ağırlık vererek yeniden düzenledi. İstanbul Üniversitesi Tıp Fakültesi'nde ilk cerrahi protez uygulamalarını başlattı. Ayrıca diş hekimleri için kurslar düzenleyerek Türkiye'de diş hekimliğinin gelişmesine önemli katkılarda bulundu. 1948'de Bonn Üniversitesi'ne döndü ve oradan emekli oldu.
Bazı çalışmaları
- Klinische Zahnheilkunde (1924; Klinik Diş Hekimliği)
- Diş Tababeti İçin Repetitorium (1938)
- Diş Tababeti Preklinik Protez Laboratorium Bilgisi (1940)
- Diş Tababeti Şirurjisi (1943, 2 cilt)
