Allah İslam öncesi Arap toplumunda da kullanılan bir isimdi. İslam öncesinde, Arap Hıristiyanlar ve diğer Araplar bu ismi kullanırdı. Örneğin, Hz. Muhammed (SAV)'in babasının adı olan Abdullah "Allah'ın hizmetkarı" demektir. Kur'an'da Evreni vareden Tanrı'nın kullanılan dilden (Arapça'dan) bağımsız özel ismi.
Varlığına ve tek olduğuna olan inanç, İslam'ın temelidir. Şehadet cümlesi şu şekilde başlar: "Ben şahitlik ederim ki, Allah'tan başka ilah yoktur, Muhammed onun kulu ve elçisidir." Allah kelimesinin içeriği (Rahman, Rahim gibi) sıfatlarıyla Allah'ın 99 isminde açıklanır.
Etimoloji
Dilbilimciler sözcüğün kökünün Arapça ile akraba olan İbranice tanrı anlamına gelen 'Eloah' kelimesinden ve ya bu kelimenin Arapça'ya geçmiş şekliyle İlah'tan (el-ilah) geldiği söylerler. Kelimedeki ikinci "a" harfi, fonetik olarak başka bir kelimede bulunmaz.Meryem Suresi 65. Ayet'te , Allah isminin başka bir varlık hakkında kullanılması uygun bulunmaz. Arapça gramerinde ikil ve çoğul şekli ,erillik ve dişilliği yoktur. Müslümanlar Allah kelimesini bir başka dile tercüme etmeyip olduğu gibi kullanmayı tercih ederler. Başka dillerdeki hiçbir kelimenin onun anlam genişliğini taşımadığı kabul ederler. Örneğin, Batı Dillerinde kullanılan (God, Gott) gibi kelimeler Hristiyan inancındaki Üçlü Tanrı'nın [1] Unsurunu çağrıştırdığı için batı Müslümanları da bunun yerine Allah kelimesini kullanmayı tercih ederler. Farsça Yezdan, Eski Mazdek dinindeki tanrısının karşılığı olduğundan Dindar İranlılar Allah kelimesini kullanmayı tercih ederler. Türkçe Tanrı, Eski Türk Dini'ndeki Gök-Tanrı için Tan-Yeri anlamında Tengri'nin bugünkü şekli olduğu için dindar Türkler arasında daha çok Allah kelimesi tercih edilmektedir.Tanrı ise ilak sözcüğü anlamında kullanılır. (bak: Süleyman Çelebi/ Mevlid)
Kaynaklar
* İhlas Suresi- İsmet Zeki Eyuboğlu (1998), Dilinin Etimoloji Sözlüğü, Sosyal Yayınlar, İstanbul
İlgili başlıklar
Esmaül Husna