Aragon Krallığı Katalonya ve Valencia`nın yanı sıra, Fransızların yaşadığı çeşitli bölgeler ile Akdeniz`in karşı kıyısındaki çeşitli toprakları da (Balear Adaları, Sicilya, Napoli ve Sardinya) içine alıyordu.1035`te III. Sancho, küçük bir Pirene yurdu olan Aragon`u bağımsız bir krallık haline getirerek, üçüncü oğlu I. Ramiro`ya bıraktı.Ramiro, bu dağlık bölgeye doğudaki Sobrarbe ve Ribagorza`yı da kattı.
12. yüzyılın sonlarında Müslüman Araplardan geri alınan topraklar üzerinden büyüdü.1118`de Araplardan alınan Zaragoza başkent yapıldı.1140`ta Aragon ile Katalonya`nın birleşmesi, daha çok Katalanlara yaradı.Katalanlar, kendilerini Kastilya`ya karşı savunmanın mali ve askeri sorumluluğunu, büyük ölçüde Aragon bölgesinde yaşayanlara düştüğünü bildikleri için, ticarete ve denizlerde yayılmaya yöneldiler.15. yüzyıla gelindiğinde, Aragonlu soylular, tüccar Katalanların gücünü dengeleyebilmek için Kastilya ile birleşmeyi yeğlemeye başlamışlardı.İki krallık 1479`da birleşti, ama Aragon parlamentosu ile öteki yönetsel kurumlar, anayasal haklar 18. yüzyıl başlarında V. Felipe tarafından feshedilene değin özerkliğini korudu.
Eski Aragon Krallığı`nın sınırları 1833`e değin yönetsel bir bütün olarak varlığını sürdürdü ve o tarihte, bugünkü üç ayrı ile (Aragona, Katalonya ve Valencia) bölündü.
