Barnabas İncili (veya Barnaba İncili), yaklaşık olarak 16. yüzyılın son çeyreğinde Müslüman bakış açısıyla yazılmış bir psödoapokrif incil. İsa’nın öğrencilerinden Barnabas tarafından yazıldığı iddia edilir.
Bu kitap Hristiyanlık inancıyla çelişkilidir. Böyle bir incilin varlığından ilk söz eden kişi John Toland’dır. 1718’de basılan bir eserinde Toland, 1709 yılında Amsterdam’da keşfettiği bir ‘Yeni İncil’den söz eder ve ekler: “Bu bir Müslüman İncili’dir ve Müslümanların İncil’i kabul ettiklerinden çok bahsetmelerine rağmen Mesih İnanlıları arasında bilinmemektedir.”
Müslüman dünyası, böyle bir “incil”in varlığından ilk kez, George Sale’in 1734’te basılan Kur’an çevirisi sayesinde haberdar oldu.
Sale’in Kur’an çevirisi uzun süre Müslüman yazarların “Barnabas İncili”ne dair tek kaynaklarıydı.
Pakistanlı İslam alimi Gulam Cilani Bark kitap hakkında, “Hristiyanlar eldeki Barnabas İncili’nin gerçek olması meselesini çürütmüştür. Buna göre de eserin hakiki olma iddiası ancak Muhammed’in zamanından önce yazılmış bir kopyası ortaya çıktığı zaman doğrulanabilir. Bu ise şimdiye kadar mümkün olmamıştır.” demiştir. “Barnabas İncili”nin sahte olduğunu kabul eden diğer İslam alimleri; Abbas Mahmud el-Akkad, Süleyman Şahid, Prof. E. R. Hambye ve Prof. Muhammed Yahya el-Haşimi’dir.
