Ben`in ideali, birincil narsisizm`den (kişinin kendisine karşı duyduğu sevgi) ve çevremizdeki kişilerle ve aile ile özdeşlikten meydana gelen kişiliğin eğilimi; bu özdeşlik, kişinin kendi benliğine karşı beslediği sevgiyi değiştirir ve ikincil narsisizm derecesine düşürür.
İdeal ben, çocukluktaki “her şeyi yapabilme” yapabilme hayalinin daha sonraki özdeşliklerle değişerek aldığı yeni şekil; bu değişme “kahramanlarla özdeşleşme”ye, yani ünlü ve güçlü kişileri benimsemeye dayanarak olur. (Ben`in ideal`i ile ideal ben ayırımı Freund`da yoktur. Nunberg, Lagache ve Lacan gibi bilginler, ideal ben`in oluşumunda narsisizim`i iyice belirtmek için bu ayrıma başvurmuşlardır.