Bu kural gereği Türkçe'de kimi eklerdeki ünlüler, eklendikleri sözcüğün son hecesindeki ünlüye göre belirlenir. Örneğin: (ismin -e hali) ormana, eve; (ismin -i hali) ormanı, evi.
Kuraldışı Durumlar
Türkçe'de büyük ünlü uyumu kuralına uymayan birkaç sözcük vardır. Örneğin: anne, dahi, elma, hangi, hani, inanmak, kardeş, şişman. Bunların dışında aşağıdaki durumlarda da büyük ünlü uyumu aranmaz.Bileşik sözcükler. Örneğin: Çanakkale. Diğer dillerden alıntı sözcükler. Örneğin: ahenk, badem, ceylan, çapari, çiroz, dükkan, fidan, gazete, hamsi, kestane, kiraz, kitap, liman, limon, maden, manifatura, metal, meydan, mikrop, minare, model, nişan, nişasta, pehlivan, rüzgar, selam, terazi, tercüman, tezgah, tiyatro, valiz, vida, viraj, yadigar, ziyafet, ziyaret. Ancak bazı alıntı sözler büyük ünlü uyumuna uydurulmuştur: duvar (< divar), kalıp (< kalib), pırlanta (< brillante), surat (< suret). Türkçe'deki -daş (-taş), -gil, -ken, -ki, -leyin, -(ı, i, u, ü)mtırak, -(ı, i, u, ü)yor ekleri de bu kurala uymaz. Örneğin: gönüldaş, meslektaş; dayımgil, baklagiller; çalışırken, durmazken; akşamki, yarınki; akşamleyin, sabahleyin; ekşimtırak, yeşilimtırak; geliyor, gülüyor, içiyor, örüyor.
