(a.) Deprived of quiet; impatient; restless; uneasy.
(v. t.) To render unquiet; to deprive of peace, rest, or tranquility; to make uneasy or restless; to disturb.
(noun) Want of quiet; want of tranquility in body or mind; uneasiness; restlessness; disturbance; anxiety.
Disquiet tanım:
Kelime: dis·qui·et Söyleniş:(")dis-'kwI-&t İşlev:transitive verb : to take away the peace or tranquillity of : DISTURB, ALARM synonym see DISCOMPOSE - dis·qui·et·ingadjective - dis·qui·et·ing·ly /-'kwI-&-ti[ng]-lE/ adverb
İngilizce Disquiet kelimesinin İspanyolca karşılığı.
s. inquietud, ansiedad, desasosiego
v. desasosegar, inquietar, intranquilizar, poner nervioso, turbar; ser inquietante
Disquiet
İngilizce Disquiet kelimesinin Fransızca karşılığı.
n. inquiétude, agitation
v. inquiéter, troubler
Disquiet
İngilizce Disquiet kelimesinin Almanca karşılığı.
n. Unruhe
v. beunruhigen
Disquiet
İngilizce Disquiet kelimesinin İtalyanca karşılığı.
s. inquietudine, turbamento, agitazione
v. inquietare, turbare
Disquiet
İngilizce Disquiet kelimesinin Portekizce karşılığı.
s. inquietação
v. preocupar, inquietar
Disquiet
f. huzurunu bozmak, endişelendirmek
i. endişe, kaygı, merak; huzursuzluk, rahatsızlık
Disquiet
İngilizce Disquiet kelimesinin Flemenkçe karşılığı.
zn. onrust, ongerustheid
ww. bezorgd maken
Disquiet
n. anxiety, worry, uneasiness, agitation
v. cause worry, make uneasy, disturb
