Diyabet tedavisinin hedefleri:
* Diyabet semptomlerını gidermek
* Hiperglisemi ve hipoglisemi epizodlerını önlemek
* Uzun dönem komplikasyonları engellemektir.
Tip 2 diyabetin ideal tedavisi, hastalığın ilerlemesini erteleyeceği ve kardiyovasküler riskleri azaltabileceği için, insülin direncini azaltarak ve b-hücresi fonksiyonunu düzelterek, diyabetin altta yatan patofizyolojisine yönelik etki göstermelidir.
Tip 2 Diyabet Tedavisinde Kullanılan İlaçlar
Tip 2 diyabetin ilk tedavisi genellikle diyet ve egzersizi içermektedir. Ancak, hastaların büyük çoğunluğunda bu yaklaşım uzun sürede hiperglisemiyi yeterli derecede düşüremez ve sonuçta ilaç müdahalesi gerekir. Geleneksel oral antidiyabetik ajanlarla monoterapi, uzun süreli glisemi kontrolü sağlamadığı için, hastaların çoğuna kombinasyon tedavisi uygulanmaktadır ve sonuçta insüline ihtiyaç duyulabilmektedir.
Günümüzde, plazma glukoz düzeylerini düşüren farklı oral antidiyabetik ilaç sınıfları vardır: Sulfonilüreler, biguanidler, alfa-glukozidaz inhibitörleri, meglitinidler ve tiazolidindionlar (TZD). Bu ilaç sınıfları, glukoz düşürücü etkilerini farklı etki mekanizmalarıyla göstermektedirler.
Mevcut Tedaviler
Sülfonilüreler
Sulfonilüreler ve meglitinidler, primer olarak pankreastan insülin salınımını arttırarak etki ederler.
Biguanidler (metformin)
Metformin, karaciğerde glukoz üretimini azaltarak etki eder.
Alfa-glukozidaz İnhibitörleri (akarboz)
Alfa-glukozidaz inhibitörleri, karbonhidrat emilimini geciktirerek etki ederler.
Yeni Seçenekler
Tip 2 diyabet tedavisinde kullanılan birçok mevcut ilaç olmasına rağmen, mevcut tedaviler, uzun süreli glisemi kontrolünü sağlayamamakta ve beta-hücresi yetmezliği gelişimini engelleyememektedir.
Tip 2 diyabetteki başlıca erken patolojik bozukluğun insülin direnci olduğu görülmektedir. İnsülin direncinin kırılması, tip 2 diyabet tedavisinin en önemli hedefidir.
Tiazolidindion sınıfı (TZD�ler) veya glitazonlar, direkt olarak tip 2 diyabetin patofizyolojisinde önemli bir defekt olan insülin direncini hedefleyen yeni bir ilaç sınıfıdır. Hastalığın ilerlemesini önleme potansiyeline sahip olduğundan, tip 2 diyabet tedavisinde önemli bir gelişme sunmaktadır. TZD�ler, çeşitli hedef organlarda (karaciğer, iskelet kası ve yağ dokusu) insülin duyarlılığını arttırarak glisemi kontrolünü düzeltir ve pankreastaki b-hücrelerinden artmış üretim olmadan,dokuların endojen insüline yanıt vermesini sağlarlar.
TZD sınıfının 3 üyesi vardır: troglitazon, roziglitazon ve pioglitazon. TZD sınıfı üyelerinin kimyasal yapılarındaki değişiklikler troglitazon, roziglitazon ve pioglitazonun profilleri arasında saptanmış farklılıkların temelini oluşturmaktadır.
