Etiket: Eski Türkçe
Erklik
Erkliğ Han - Türk ve Altay mitolojisinde Uzay Tanrısı. Yıldızlardan, göktaşlarından ve gök nesnelerinden sorumludur.
Caydanlik
Çaydanlık, çay yapmada kullanılan, genelde iki parçalı ve metalden yapılma, bazen demliği porselen olan pişirme gerecidir. Çaydanlık ilk başlarda tek parça halinde kullanılmakta iken süreç içerisinde günlük ihtiyaçların giderilmesine yönelik olarak alt kı...
Boy (antropoloji)
Ortak bir atadan türediklerine inanan, birbirleriyle kan akrabalığı bulunduğuna inanarak evlenmeyen ataerkil, geleneksel topluluğa boy denir.
Türk Dilinin Zamanla Değişimi
Eski Türkçe, Türk yazı dilinin ilk devresidir. . Bu devir, Göktürkler, Uygurlar ve Karahanlılar devrinin bir bölümü (13. yüzyıla kadar) olmak üzere yaklaşık sekiz asırlık dönemi kapsar; 8'inci yüzyıldan 13'üncü yüzyıla kadarki dönemdir.
Erklig Han
Erkliğ Han - Türk ve Altay mitolojisinde Uzay Tanrısı. Yıldızlardan, göktaşlarından ve gök nesnelerinden sorumludur.
Borçalı
Borçalı, Gürcistan`ın güneydoğu kesiminde, bugünkü Kvemo Kartli bölgesinde tarihsel bir yerin adıdır. Borçalıda Türkler binyıllardır yaşıyorlar.Türkler Borçalının ilk ve yerli halkıdır.Bununla ilgili birçok eski gürcü tarih eserleri de bilgi vermektedir.O...
Attila (isim)
Attila ya da Türkiye'de kullanılan diğer versiyonuyla Atilla veya Atila muhtemelen Eski Türkçe'de İdil nehri için kullanılan Atıl/Atal sözcüğüne -lı sonekinin eklenmesiyle oluşan Atıllı sözcüğünden veya Gotik dilindeki atte yani baba anlamındaki sözcükten...
halaçça
Halaçça İran`da ve Afganistan`da konuşulan bir Türk lehçesidir. Yaklaşık 42.000 konuşanı vardır.
virgül
Virgül (,) bir noktalama işaretidir.
dişi
Dişi, taşınamayan üreme hücresi (yumurta) üreten bireylere denir.
kilim
Eski Osmanlı evlerinde ve yörük çadırlarında çok kullanılan sedir, divan veya yerlere serilen renkli ve nakışlı yün dokuma. Kilim, eski çağlardan beri bilinen Orta Asya, İran, Anadolu ve Kafkasya’da hayvancılıkla geçinen göçebelerin yapıp, kullandıkları b...
Hazarca
Hazarlar, VI-X. yuzyıllar arasında Hazar Denizi`nin ve Kafkaslarin kuzeyinde yaşayan bir Türk boyu veya bu boydan olan kimselere verilen ad (Turk Dil Kurumu 2006-sayfa 870).
pazartesi
Pazartesi, Pazar ve Salı arasında haftanın bir günü; Pazar ertesi, sonrası.
Cuma
Alm. Freitag (m), Fr. Vendredi, İng. Friday. Haftanın beşinci günü. Lügatte “toplanmak” demektir. Haftanın Perşembe ile Cumartesi arasındaki günü olan Cumâ günü, Müslümanlara mahsus en kıymetli gündür.
pazar
Pazar, Cumartesi ile Pazartesi arasında, haftanın yedinci ve son günüdür. Eski medeniyetlerde yılın ilk günü olarak kabul edilmiştir. Örneğin, birçok Avrupa dilinde bu gün Güneş Günü anlamında sözcükler [af:Sondag], [als:Sonntag], [ang:Sunnandæg], [da:Søn...
