Etiket: Yüklem
Sözdizimi (dilbilim)
Dilbilimde sentaks denilen bölüm. Cümle yapısını, kelimelerin cümledeki işleyişini inceler. Kelime, bir dilde birbirine zincirlenerek bir anlamlı yapı oluşturur. Her kelime bir dizim meydana getirir. Bir cümle anlamlı bir bütündür ve kelimeler bir kurala...
Rabıt edatı
Bağlaçlar veya rabıt edatları; sözcükleri, sözcük gruplarını veya cümleleri biçim veya anlam yönüyle birbirine bağlayan edatlardır: ve, veya, ile, ama, de (da) , ancak, belki, çünkü, eğer, hâlbuki, hem ... hem ..., hiç değilse, ise, ki, lâkin, meğer, nası...
Bağlaçlar
Bağlaçlar veya rabıt edatları; sözcükleri, sözcük gruplarını veya cümleleri biçim veya anlam yönüyle birbirine bağlayan edatlardır: ve, veya, ile, ama, de (da) , ancak, belki, çünkü, eğer, hâlbuki, hem ... hem ..., hiç değilse, ise, ki, lâkin, meğer, nası...
Eksiltili cümle
Tam bir cümle kurulabilmesi için gereken ana unsurları içermeyen cümle. Türkçede yalnızca yüklem cümle kurmaya yettiği için "yüklemi olmayan cümle" olarak da tanımlanabilir.
Cümlenin ögeleri
Cümlenin öğeleri veya cümlenin ögeleri; cümlede yüklem ile görev ve anlam yönünden yükleme eşlik eden diğer parçalardan her biri. Cümlenin ögeleri tek bir sözcükten veya sözcük grubundan oluşabilir.
tümce
Cümle veya tümce; bir ifade, soru, ünlem veya emiri dile getiren; kendi başına anlamlı kelimeler dizisi. Çoğunlukla özne, tümleç ve yüklemden meydana gelir.
devrik cümle
Devrik cümle Ögeleri dilin dil bilgisi kuralları dahilinde genel kurala uygun sıralanmamış cümle.
belirtili nesne
Belirtili nesne bir cümlede öznenin yaptığı, yüklemde bildirilen işten etkilenen sözcük ya da sözcük grubuna denir.
sıfat
Bir ismin önüne gelerek o adı niteleyen ya da belirten sözcüklere sıfat (ön ad) denir. Sıfatlar kendi arasında Niteleme Sıfatları ve Belirtme Sıfatları olmak üzere iki ana gruba ayrılır.
dolaylı tümleç
Dolaylı tümleç ya da yer tamlayıcısı, bir cümlede ismin "-e, -de ve -den" hâllerinde bulunan, yüklemin bildirdiği işi yer bakımından belirten öğedir.
zamir
Zamir veya adıl, ad olmadıkları halde cümlede varlıkların yerine kullanılabilen, varlıkların yerini tutan ve adların yerine getirdiği tüm işlevleri yerine getirebilen kelime veya ek. Ben, sen, o, biz, siz, onlar; kendim, kendin, kendi, kendimiz, kendiniz,...
Cümle
Cümle veya tümce, çoğunlukla özne, tümleç ve yüklemden meydana gelen; bir ifade, soru, ünlem veya emiri dile getiren; kendi başına anlamlı kelimeler dizisidir. Arapça ''cumle'' kökünden gelir. Bazen yan cümleciklerle anlamı pekiştirilir veya genişletilir.
