Fin mitolojisi, kökenini bugün Fin halkının çok az bir kısmının inandığı Fin paganizminden alır. Kendileri gibi bir Fin-Ugor kavmi olan Estonlar ile komşuları, Hint-Avrupalı Balt ve İskandinav halklarının mitolojileriyle de pek çok ortak temayı paylaşır. Hatta kimi mitler gene bir Fin-Ugor halkı olan komşuları Laponlardan direkt alınmıştır.
Fin mitolojisi sözlü gelenek, şiirler, şarkılar ve folklorik elementler ile 19. yüzyıla dek oldukça iyi bir şekilde aktarılmıştır.
Baba tanrı Ukko sadece bir doğa ruhuyken, çevre kültürlerin etkisiyle monolatrist manada bir Gök Tanrısına dönüşmüştür. Hayvanların en kutsalı, av kötü geçmesin diye adı asla yüksek sesle anılmayan ayıydı. Ayı, Fince adıyla "Karhu", ataların cisimleşmiş hali olarak görülür ve bu yüzden kendi adından ziyade mesikämmen (nektar patili), otso (kaşlı), kontio (bölge sakini), lakkapoika (bulut meyvesi oğlan), metsän kultaomena (ormanın altın elması) gibi adlarla anılırdı ama asla tanrı olarak kabul edilmezdi.
