Giresun Ilçeleri

Kısaca: Giresun’un biri merkez olmak üzere on beş ilçesi vardır. Merkez: 1990 sayımına göre toplam nüfûsu 102.294 olup, 67. ...devamı ☟

Giresun’un biri merkez olmak üzere on beş ilçesi vardır.

Merkez: 1990 sayımına göre toplam nüfusu 102.294 olup, 67.604’ü ilçe merkezinde, 34.690’ı köylerde yaşamaktadır. Merkez bucağına bağlı 53 köyü vardır. Yüzölçümü 317 km2 olup, nüfus yoğunluğu 323’tür. İlçe toprakları dağlıktır. Kıyıda yer alan düzlüklerin hemen ardından dağlar yükselir.

Ekonomisi tarım ve balıkçılığa dayalıdır. Başlıca tarım ürünü fındıktır. Kıyı köylerinde balıkçılık dağ köylerinde ise hayvancılık yapılır. İlçede tarıma bağlı sanayi gelişmiştir. Aksu Seka Kağıt Fabrikası, Fiskobirlik Entegre Fındık İşletmesi, Sunta Fabrikası ve TSEK Süt Fabrikası başlıca sanayi kuruluşlarıdır.

İlçe merkezi, ters çevrilmiş kaşık görünümüyle Karadeniz’e uzanmış bir yarımada üzerinde kurulmuştur. Doğu Karadeniz’in tek adası olan Giresun Adası, koyda bir zümrüt gibi parlar. İlçe kıyıdan yarımadanın yüksek noktasına doğru teraslar halinde tırmanır. Ordu-Trabzon kıyı yolu ilçe merkezinden geçer. Belediyesi 1875’te kurulmuştur.

Alucra: 1990 sayımına göre toplam nüfusu 21.675 olup, 11.517’si ilçe merkezinde, 10.158’i köylerde yaşamaktadır. Merkez bucağına bağlı 41 köyü vardır. İlçe toprakları dağlıktır. Kuzeyinde Giresun dağları yer alır. Dağlar kısım kısım zengin bir orman örtüsü ile kaplıdır ve akarsu vadileri ile yarılmıştır. Akarsu vadilerinde düzlükler vardır.

Ekonomisi hayvancılığa dayalıdır. Yüksek kesimlerdeki yaylalarda küçükbaş hayvan beslenir. Ekime elverişli arazi az olduğundan üretim sınırlıdır. Başlıca tarım ürünleri buğday, çavdar ve fasülyedir. Kelkit Vadisinde elma ve ceviz gibi meyveler yetiştirilir.

İlçe merkezi, bir akarsu vadisinde denizden 1500 m yükseklikte kurulmuştur. Denize kıyısı olmayan ilçelerdendir. Yaylacılığın çok yapıldığı bir ilçe olduğundan nüfusu yarı göçebedir. Orman varlığı zengindir. 1933’te ilçe olan Alucra’nın belediyesi 1892’de kurulmuştur. İl merkezine 131 km mesafededir.

Bulancak: 1990 sayımına göre toplam nüfusu 56.878 olup, 24.172’si ilçe merkezinde, 32.706’sı köylerde yaşamaktadır. Merkez bucağına bağlı 29, Kovanlık bucağına bağlı 17 köyü vardır. İlçe toprakları dar kıyı şeridi ve hemen ardından yükselen dağlardan meydana gelir. Dağların kıyıya bakan yamaçlarında gürgen, kızılağaç, kavak, kestane, daha yüksek kesimlerde sarıçam, köknar ve ardıç ormanları ile kaplıdır. Güneyinde Karagöl Dağları yer alır. En önemli akarsuyu Pazarsuyu’dur.

Ekonomisi tarıma dayalıdır. Başlıca tarım ürünleri fındık, mısır, arpa, patates ve fasulyedir. Halkın esas gelir kaynağı fındıkçılıktır. Ormancılık ilçe ekonomisinde önemli yer tutar. Bir kıyı ilçesi olmasına rağmen, balıkçılık iç tüketime yöneliktir. Kereste, tuz, balıkyağı, deterjan, pik demir ve fındık kırma fabrikaları başlıca sanayi kuruluşlarıdır.

İlçe merkezi, deniz kıyısında Bulancak Deresi ağzında kurulmuştur. Ordu- Giresun-Trabzon sahil yolu ilçeden geçer. il merkezine 14 km mesafededir. Eski ismi Akköy’dür. 1834’te ilçe olan Bulancak’ın belediyesi 1920’de kurulmuştur. İlçede deniz ulaşımı için bir iskele vardır.

Çamoluk: 1990 sayımına göre toplam nüfusu 10.641 olup, 1794’ü ilçe merkezinde, 8847’si köylerde yaşamaktadır. Merkez bucağına bağlı 31 köyü vardır. İlçe toprakları Kelkit Vadisinde yer alır. Ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalıdır. Başlıca tarım ürünleri buğday, çavdar, elma, ceviz ve fasulyedir. Yüksek kesimlerde yaylacılık metodu ile küçükbaş hayvan beslenir. İlçe merkezi Kelkit Çayı kıyısında kurulmuştur. Denize kenarı olmayan ilçelerdendir. Alucra ilçesine bağlı bucakken 9 Mayıs 1990’da 3644 sayılı kanunla ilçe oldu.

Çanakçı: 1990 sayımına göre toplam nüfusu 17.327 olup, 6264’ü ilçe merkezinde, 11.063’ü köylerde yaşamaktadır. Merkez bucağına bağlı 11 köyü vardır. İlçe toprakları dağlıktır. Giresun Dağları bütün topraklarını engebelendirir. Başlıca akarsuyu Çanakçı Deresidir.

Ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalıdır. Başlıca tarım ürünü mısır ve fındıktır. Yüksek kesimlerde yaylacılık yöntemiyle koyun ve keçi beslenir. İlçe merkezi Çanakcı Deresi vadisinde Giresun Dağları eteklerinde kurulmuştur. Görele ilçesine bağlı bucak iken, 9 Mayıs 1990’da 3644 sayılı kanunla ilçe oldu. Denize kıyısı yoktur.

Dereli: 1990 sayımına göre toplam nüfusu 34.422 olup, 6058’i ilçe merkezinde, 28.364’ü köylerde yaşamaktadır. Merkez bucağına bağlı 25, Yavuzkemal bucağına bağlı 9 köyü vardır. Yüzölçümü 820 km2 olup, nüfus yoğunluğu 42’dir. İlçe toprakları dağlık bir alanda yer alır. Giresun Dağları ilçenin büyük bir kısmını engebelendirir. Yüksek kesimlerde her mevsim çayırlarla kaplı yaylalar vardır. Aksu Çayı ilçenin başlıca akarsuyudur.

Ekonomisi tarıma dayalıdır. Başlıca tarım ürünleri fındık, mısır olup, ayrıca az miktarda arpa, patates ve elma yetiştirilir. Yüksek kesimlerde mera hayvancılığı yapılan ilçede en çok koyun, sığır ve keçi beslenir. Arıcılık gelişmiştir. Hayvansal ürünlerde üretim düşüktür.

İlçe merkezi Aksu Çayı vadisinde kurulmuştur. Gelişmemiş ve küçük bir yerleşim merkezidir. İl merkezine 28 km mesafededir. Denize kıyısı olmayan ilçelerdendir. Denizden yüksekliği 250 metredir. 1958’de ilçe olan Dereli’nin belediyesi aynı sene kurulmuştur.

Doğankent: 1990 sayımına göre toplam nüfusu 7736 olup, 3872’si ilçe merkezinde, 3864’ü köylerde yaşamaktadır. Merkez bucağına bağlı 5 köyü vardır. İlçe toprakları genelde dağlıktır. Batısında Zigana Dağları, güneyinde Giresun Dağları yer alır. Doğankent (Harşit) Çayı ilçe topraklarını sular.

Ekonomisi tarıma dayalıdır. Başlıca tarım ürünleri mısır, fındık, patates, elma, armuttur. Yüksek kesimlerde hayvancılık ve arıcılık yapılır. İlçe merkezi Doğankent (Harşit) Çayı kıyısında kurulmuştur. Trabzon-İran transit karayolu ilçeden geçer. Tirebolu ilçesine bağlı bucakken 9 Mayıs 1990’da 3644 sayılı kanunla ilçe oldu. Denize kıyısı yoktur.

Espiye: 1990 sayımına göre toplam nüfusu 27.426 olup, 10.219’u ilçe merkezinde, 17.207’si köylerde yaşamaktadır. Merkez bucağına bağlı 18 köyü vardır. İlçe toprakları dar bir kıyı şeridi ile bunun hemen ardından yükselen dağlardan meydana gelir. Topraklarının büyük bölümünü Giresun Dağları kaplar. Dağların denize bakan yamaçları fındık bahçeleri ile doludur. Bunların üst kısmında ise gürgen, kızılçam, akçaağaç, meşe, kestane, sarıçam, kayın, ladin ve köknar ağaçları yer alır. Yüksek kesimlerde hayvancılık açısından önemli yaylalar vardır. Özlüce ve Yağlıdere başlıca akarsularıdır.

Ekonomisi tarıma dayalıdır. Başlıca tarım ürünleri fındık ve mısırdır. Ayrıca az miktarda çay, patates, elma ve armut yetiştirilir.Kıyı kesimlerinde balıkçılık önemli gelir kaynağıdır. En çok hamsi avlanır. İlçe topraklarında bakır yatakları vardır. Zengin bir orman örtüsüne hakim olmasına rağmen, ormancılık fazla gelişmemiştir.

İlçe merkezi, deniz kıyısında, Özlüce Deresi ağzında kurulmuştur. Giresun- Trabzon sahil yolu ilçeden geçer. İl merkezine 27 km mesafededir. Eski bir yerleşim merkezidir. Ticari ilişkileri daha çok Trabzon’la yapılır. Belediyesi 1954’te kurulmuştur.

Eynesil: 1990 sayımına göre toplam nüfusu 16.692 olup, 6713’ü ilçe merkezinde, 9979’u köylerde yaşamaktadır. Merkez bucağına bağlı 12 köyü vardır. Yüzölçümü 51 km2 olup, nüfus yoğunluğu 327’dir. İlçe toprakları dar kıyı ovası ve hemen ardından yükselen dağlardan meydana gelir.

Ekonomisi tarıma dayalıdır. Başlıca tarım ürünleri fındık ve çaydır. Mısır, patates, elma ve armut üretimi iç tüketime yöneliktir. Kıyı kesimlerinde balıkçılık dağlık bölgelerde ise küçükbaş hayvan besiciliği yapılır.

İlçe merkezi deniz kıyısında kurulmuştur. Giresun-Trabzon karayolu ilçeden geçer. İl merkezine 69 km mesafededir. Ticari ilişkileri daha çok Trabzon ile yapılır. 1960’ta ilçe merkezi olan Eynesil’in belediyesi 1953’te kurulmuştur.

Görele: 1990 sayımına göre toplam nüfusu 43.949 olup, 20.745’i ilçe merkezinde, 23.204’ü köylerde yaşamaktadır. Merkez bucağına bağlı 48 köyü vardır. İlçe toprakları dar kıyı ovası ve hemen ardından yükselen dağlık araziden meydana gelir. Dağlar gür ormanlarla kaplıdır. Başlıca akarsuyu Çanakçı Deresidir. Dağlardan kaynaklanan suları küçük dereler toplar.

Ekonomisi tarıma dayalıdır. Başlıca tarım ürünleri fındık, mısır ve çaydır. Az miktarda elma, armut ve patates yetiştirilir. Dağlık bölgelerde koyun ve keçi besiciliği, kıyılarda ise balıkçılık ve tekne yapımcılığı başlıca ekonomik uğraştır. Doğrama, hızar, mobilya, fındık kırma ve karoser atölyeleri başlıca sanayi kuruluşlarıdır. İlçe topraklarında demir yatakları vardır.

İlçe merkezi deniz kıyısında kurulmuştur. Eski bir yerleşim merkezidir. Giresun-Trabzon sahil karayolu ilçeden geçer. İl merkezine 57 km mesafededir. Balıkçı teknelerinin yanaşmasına uygun iskelesi 120 m uzunluktadır. İlçe belediyesi 1873’te kurulmuştur.

Güce: 1990 sayımına göre toplam nüfusu 15.614 olup, 2890’ı ilçe merkezinde, 12.724’ü köylerde yaşamaktadır. İlçe toprakları genelde dağlıktır. Ekonomisi tarıma dayalıdır. Yüksek kesimlerde hayvancılık ve arıcılık yapılır. Tirebolu merkez bucağına bağlı belediyelik bir köyken, 9 Mayıs 1990’da 3644 sayılı kanunla ilçe oldu.

Keşap: 1990 sayımına göre toplam nüfusu 26.504 olup, 8208’i ilçe merkezinde, 18.296’sı köylerde yaşamaktadır. Merkez bucağına bağlı 33, Karabulduk bucağına bağlı 7 köyü vardır. Yüzölçümü 222 km2 olup, nüfus yoğunluğu 116’dır. İlçe toprakları diğer kıyı ilçelerinde olduğu gibi, dar kıyı şeridi ve hemen ardından yükselen dağlardan meydana gelir. Dağlar kızılağaç, kayın ve ladin ağaçları ile kaplıdır. Keşap Deresi dağlardan kaynaklanan suları toplar.

Ekonomisi tarıma dayanır. Başlıca tarım ürünleri fındık ve mısırdır. Ayrıca az miktarda patates, elma, armut yetiştirilir. Kıyı kesiminde balıkçılık, dağlık bölgelerde ise hayvancılık yapılır. Un, fındık kırma fabrikaları başlıca sanayi kuruluşlarıdır.

İlçe merkezi, deniz kıyısında kurulmuştur. Giresun-Trabzon sahil yolu ilçeden geçer. İl merkezine 13 km mesafededir. 1945’te ilçe olan Keşap’ın belediyesi aynı sene kurulmuştur. Yakınlığı sebebiyle il merkezi ile birleşmek üzeredir.

Piraziz: 1990 sayımına göre toplam nüfusu 17.643 olup, 7685’i ilçe merkezinde, 9958’i köylerde yaşamaktadır. Merkez bucağına bağlı 17 köyü vardır. İlçe toprakları dar kıyı şeridi ve hemen bunun ardından yükselen dağlardan meydana gelmiştir. Dağlar ormanlarla kaplıdır.

Ekonomisi tarıma dayalıdır. Başlıca tarım ürünleri fındık, mısır ve fasulyedir. Ormancılık ilçe ekonomisinde önemli yer tutar. Balıkcılık iç tüketime yöneliktir. Fındık kırma atölyeleri başlıca sanayi kuruluşlarıdır.

İlçe merkezi, deniz kıyısında kurulmuştur. Ordu-Giresun sahil yolu ilçeden geçer. Bulancak ilçesine bağlı bir bucak iken, 19 Haziran 1987’de 3392 sayılı kanunla ilçe oldu. İl merkezine 18 km mesafededir.

Şebinkarahisar: 1990 sayımına göre toplam nüfusu 39.897 olup, 23.330’u ilçe merkezinde, 16.567’si köylerde yaşamaktadır. Merkez bucağına bağlı 55 köyü vardır. Yüzölçümü 1378 km2 olup, nüfus yoğunluğu 29’dur. İlçe toprakları dağlıktır. Kuzeyinde Giresun Dağları güneyinde Kelkit Vadisi yer alır. Dağlardan kaynaklanan suları Kelkit Çayı toplar. Avutmuş Deresinin Kelkit Çayına katıldığı yerde düzlükler vardır.

Ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayanır. Başlıca tarım ürünleri buğday, tütün, şekerpancarı, kızılcık, arpa ve çavdardır. Cevizi meşhurdur. Çok miktarda sığır ve koyun beslenir. Arıcılık ve koyunculuk gelişmiştir. İlçe topraklarında şap, simli kurşun, linyit, uranyum ve flüorit yatakları vardır. Önemli bir sanayi kuruluşunun olmadığı ilçede, dokumacılık yapılır.

İlçe merkezi, Avutmuş Deresi vadisinin batısında kurulmuştur. Denizden yüksekliği 1500 metredir. Giresun-Suşehri-Sivas karayolu ilçeden geçer. İl merkezine 92 km mesafededir. Çok eski bir yerleşim merkezi olan Şebinkarahisar 1923’te il, 2197 sayılı kanunla 1933’te ilçe oldu. Belediyesi 1933’te kurulmuştur.

Tirebolu: 1990 sayımına göre toplam nüfusu 33.458 olup, 13.144’ü ilçe merkezinde, 20.314’ü köylerde yaşamaktadır. İlçe toprakları kıyıdaki dar düzlüklerin hemen ardından yükselen dağlardan meydana gelir. Dağlardan kaynaklanan suları Doğankent (Harşit) Çayı ve Gelevera (Özlücü) Deresi toplar. Dağlar kestane, kızılağaç, ladin ve kayın ormanları ile kaplıdır. Yüksek kesimlerde hayvancılık açısından önemli yaylalar vardır.

Ekonomisi tarıma dayalıdır. Başlıca tarım ürünleri mısır, fındık, patates, elma, armut, fasülye ve çaydır. Yaylalarda hayvancılık ve arıcılık yapılır. Kıyı kesimlerinde balıkçılık önemli gelir kaynağıdır. Fındık kırma, çay ve kereste fabrikaları başlıca sanayi kuruluşlarıdır. İlçe topraklarında simli kurşun, barit, bentonit ve mermer yatakları vardır.

İlçe merkezi deniz kıyısında küçük bir yarımada üzerinde kurulmuştur. Giresun-Trabzon sahil karayolu ilçeden geçer. İl merkezine 39 km mesafededir. Çok eski bir yerleşim merkezidir. İlçe belediyesi 1877’de kurulmuştur.

Yağlıdere: 1990 sayımına göre toplam nüfusu 26.931 olup, 4899’u ilçe merkezinde, 22.032’si köylerde yaşamaktadır. İlçe toprakları dağlıktır. Dağlardan kaynaklanan suları Yağlıdere toplar.

Ekonomisi tarıma dayalıdır. Başlıca tarım ürünleri fındık ve mısırdır. Ayrıca az miktarda çay, patates, elma ve armut yetiştirilir. Yüksek kesimlerdeki yaylalarda hayvancılık yapılır. İlçe merkezi Yağlıdere Vadisinde kurulmuştur. İl merkezine 40 km mesafededir. Espiye’ye bağlı bucakken 19 Haziran 1987’de 3392 sayılı kanunla ilçe oldu. Belediyesi 1972’de kurulmuştur.

Bu konuda henüz görüş yok.
Görüş/mesaj gerekli.
Markdown kullanılabilir.

Ambaralan, Giresun
6 yıl önce

Ambaralan, Giresun ilinin Merkez ilçesine bağlı bir köydür. Giresun merkezine 26 km uzaklıkta olup, Giresun- Dereli Yolu istikametinden gidilir. Doğusunda...

Ambaralan, Giresun, 1984, 1989, 1994, 1997, 1999, 2000, 2004, 2007, Akköy, Giresun, Akçalı, Giresun
Ergence, Giresun
6 yıl önce

edilmiştir. Giresun merkezine 17 km uzaklıktadır. Türkiye portali Giresun Ergence Köyü Web Sitesi Giresun Ergence Köyü Facebook Tanıtım Sayfası Giresun Ergence...

Ergence, Giresun, 1984, 1989, 1994, 1997, 1999, 2000, 2004, 2007, Akköy, Giresun, Akçalı, Giresun
Giresun (il)
2 yıl önce

kurulmuştur, tam karşısında Karadeniz'in bir adası olan Giresun Adası (Aretias) vardır. Giresun ili 1920 yılına kadar Trabzon iline bağlı kalmış, bu tarihte...

Giresun (il), Adana (il), Adıyaman (il), Afyonkarahisar (il), Aksaray (il), Alucra, Giresun, Amasya (il), Ankara (il), Antalya (il), Ara Güler, Ardahan (il)
Burhaniye, Giresun
6 yıl önce

Burhaniye, Giresun ilinin merkez ilçesine bağlı bir köydür. Burhaniye köyü 26. Receb 1315 (21.Aralık 1897) yılında Lazoğlu Giresun'un ilk müftüsü Ali Fikri...

Burhaniye, Giresun, 1984, 1989, 1994, 1997, 1999, 2000, 2004, 2007, Akköy, Giresun, Akçalı, Giresun
Bayazıt, Giresun
6 yıl önce

Giresun ilinin Merkez ilçesine bağlı bir köydür. Köyün eski adı Uzgur'dur. Daha sonra Beyazıt olarak değiştirilmiştir.[kaynak belirtilmeli] Giresun merkezine...

Bayazıt, Giresun, 1984, 1989, 1994, 1997, 1999, 2000, 2004, 2007, Akköy, Giresun, Akçalı, Giresun
Okçu, Giresun
6 yıl önce

Okçu, Giresun ilinin Merkez ilçesine bağlı bir köydür. Okçu köyü merkez Gedikli köyünden 1950 yılında Caminin uzak olmasından dolayı ayrılmıştır. Çal dağından...

Okçu, Giresun, 1984, 1989, 1994, 1997, 1999, 2000, 2004, 2007, Akköy, Giresun, Akçalı, Giresun
Barça, Giresun
6 yıl önce

Barça, Giresun ilinin merkez ilçesine bağlı bir köydür. Barça köyünün tarihi ve adının nereden geldiği hakkında bilgi yoktur. Giresun merkezine 13 km....

Barça, Giresun, 1984, 1989, 1994, 1997, 1999, 2000, 2004, 2007, Akköy, Giresun, Akçalı, Giresun
Evrenköy, Giresun
6 yıl önce

. Evrenköy, Giresun ilinin Merkez ilçesine bağlı bir köydür. Köy daha evvel yukarıalınlı mahallesi diye anılıyordu.Köy Evren adını dönemin cumhurbaşkanı...

Evrenköy, Giresun, 1984, 1989, 1994, 1997, 1999, 2000, 2004, 2007, Akköy, Giresun, Akçalı, Giresun