Haniflik
İbrahim aleyhisselamın dinine verilen ad. Hanif kelimesinin sözlük manası istikamet (doğruluk) demektir. Dini terim olarak; İslamiyetten önce putlara tapmayan ve İbrahim aleyhisselamın dini üzere bulunan kimselerdir. Haniflik, müşrikliğin (Allahü tealaya ortak koşmanın) zıddıdır. İslamiyetten önce Arabistan’daki hatiplerin meşhûrlarından olan ve herkesi İbrahim aleyhisselamın dinine çağıran Kus bin Saide ve yine Peygamber efendimizin bütün baba ve dedeleri hanif dininde idiler.Kur’an-ı kerimde hanif kelimesi zikredilmiş olup, İbrahim aleyhisselam için hanif buyurulması, onun Hakk’a yönelmesi sebebiyledir. Zira İbrahim aleyhisselam, Keldani kavminin taptığı putlara asla tapmayıp, onları tahkir edip (aşağı tutup), sadece Allahü tealaya iman ve ibadet etmiştir. Dinde istikamet (doğru yol) üzere olup bu yolda yürümüştür.
Bundan başka hanif kelimesi, Kur’an-ı kerimde; tek başına söylendiğinde “müslüman olan” müslim kelimesi ile beraber geçtiğinde “hac yapan”, bazan da dinde istikamet (dosdoğru) üzere olmayı kuvvetlendirmek için zikredilmiştir.
Haniflik İbrahim aleyhisselamın dininin esas vasfı olmakla birlikte yalnız ona mahsus değildir. Bütün peygamberlerin bildirdikleri tek bir imanın yalnız Allahü tealaya iman ve ibadetin adı da “haniflik” tir. Hanif ise, şirk olan bütün batıl (bozuk) inanışlardan uzak durmayı şiar edinen sadece Allahü tealaya iman ve ibadete çağıran kimsedir.
