(noun) One destitute of strength; esp., one of feeble mind.
(v. t.) To weaken; to make imbecile; as, to imbecile men's courage.
(a.) Destitute of strength, whether of body or mind; feeble; impotent; esp., mentally wea; feeble-minded; as, hospitals for the imbecile and insane.
Imbecile tanım:
Kelime: im·be·cile Söyleniş:'im-b&-s&l, -"sil İşlev:noun Kökeni: French imbécile, noun, from adjective, weak, weak-minded, from Latin imbecillus 1usually offensive : a person affected with moderate mental retardation 2: FOOL, IDIOT - imbecileor im·be·cil·ic /"im-b&-'si-lik/ adjective
İngilizce Imbecile kelimesinin İspanyolca karşılığı.
s. imbécil, bodoque, majadero, tarugo, tonto
adj. imbécil, estólido
Imbecile
İngilizce Imbecile kelimesinin Fransızca karşılığı.
n. imbécile; stupide; obtus d'esprit
adj. imbécile; stupide; obtus d'esprit; absurde
Imbecile
İngilizce Imbecile kelimesinin Almanca karşılığı.
n. Schwachkopf, geistig zurückgebliebene Person (Psychologie); Dummkopf
adj. schwachköpfig, geistig zurückgeblieben (Psychologie); dumm, lächerlich
Imbecile
İngilizce Imbecile kelimesinin İtalyanca karşılığı.
s. (Med) imbecille; scemo
agg. (Med) imbecille; stupido, scemo
Imbecile
İngilizce Imbecile kelimesinin Portekizce karşılığı.
s. retardado, estúpido, burro; imbecil
adj. retardado; burro; estúpido; absurdo; imbecil
Imbecile
i. embesil, geri zekâlı, geri zekâlı kimse
s. embesil, geri zekâlı, ahmak
Imbecile
İngilizce Imbecile kelimesinin Flemenkçe karşılığı.
zn. stommeling; imbeciel
bn. simpel van gedachten; stom; dom, absurd; imbeciel
