Bu vergi başlangıçta savaş harcamalarına ve mevacip ödemelerine katkı sağlamak üzere, sonra geri ödemek kaydıyla ödünç olarak isteniyordu. Bunun miktarı, bazı vilayetlerin halkından ve bazı has gelirlerinden tayin ediliyordu. İlk olarak 1687 tarihinde, “ber vech-i karz” yani borç olarak devlet adamlarından, esnaf ve tüccar birliklerinden ve bazı sancaklardan alınmıştır. Ancak sonraları borç kaydının belirtilmesinden vazgeçilmiştir. 1699 tarihine kadar zaman zaman bu vergi tarh edildiyse de, 1699`dan sonra bir süreliğine unutulmuştur. 1711 Prut Seferi dolayısıyla yeniden bu ad altında vergi toplanmıştır. 1717 ve 1718 tarihlerinde yeni bir düzenleme getirilerek, önceki yıllarda toplanan imdad-ı seferiyye ortalaması esas alınmış, eyalet başına belli bir meblağ tarh edilerek sancaklara pay edilmiş ve sancaklardan da kazalara imkanları oranında dağıtılmıştı. Bu son uygulamalarda, imdad-ı seferiyye eyalet ve sancak mutasarrıflarına tahsis edilen bir gelir haline dönüşmüştü.
Savaş yıllarına özgü bir vergi olan imdad-ı seferiyye yanında, barış zamanlarında imdad-ı hazeriyye adıyla, geliri eyalet ve sancak beylerine, bunların besleyecekleri askere sarfedilmek üzere ayrılan başka bir vergi konmuştur. Lale devri başlarında imdad-ı seferiyye savaş, imdad-ı hazeriyye ise barış yıllarına özgü vergiler olarak yerleşmişti.
