1951'de yayımlanan, yarattığı anti-kahraman Holden Caulfield'ın birkaç gününü anlatan "Çavdar Tarlasında Çocuklar*" en iyi bilinen eseridir. 1965'te yayımlanan "Hapworth 16, 1924"'dan beri, yaklaşık 40 yıldır bir şey yayımlamamakta, münzevi bir hayat sürmekte, 1974`ten beri röportaj vermemektedir.
Yaşamı
Salinger, Yahudi baba ve İrlandalı katolik annenin çocuğu olarak New York City'de dünyaya geldi. Kariyerine New York'taki dergilere kısa hikayeler yazarak başladı. Özellikle "A Perfect Day for Bananafish", kariyerinin başlangıcında önemli yer tutar. Daha sonra Çavdar Tarlasında Çocuklar'da da yer alacak iki serüven (I'm Crazy ve Slight Rebellion Off Madison) daha yayımladı. Çavdar Tarlasında Çocuklar'da Pencey Prep adını alacak olan Valley Forge Military Academy'de okudu. Daha sonra Ursinus Fakültesi'nde bir dönem okudu, hocaları tarafından okul tarihinin en başarısız öğrencilerinden biri olarak görüldü.İkinci Dünya Savaşı sırasında havacılık eğitmeni olarak orduda bulundu. Daha sonra görev aldığı U.S. 4. Piyade Tümeni'nde savaşın vahşi yüzünü içinde yer alarak gördü. Hemingway ile tanıştı, savaş bitip geri döndüğünde psikolojik olarak çökmüştü. Hemingway'e savaşta yaşadıklarına bağlı olarak hastanede kaldığını yazdı.
Başyapıtı Çavdar Tarlasında Çocuklar (The Catcher in the Rye) 1951 yılında basıldı. Eser, başlangıçta eleştirmenler tarafından pek tutulmasa da daha sonra hem okurların hem de önceleri burun kıvıran eleştirmenlerin hayranlığını kazanmayı başardı. Kitap, asi ve muhakeme yeteneği genelden farklı gelişmiş bir çocuğun, Holden Caulfield`ın ağzından yazılmıştır. Olay örgüsü sadedir. Bazı ülkelerde kullandığı argo dil yüzünden yasaklanmıştır. Yazar tarafından hiçbir zaman doğrulanmamasına rağmen, kitaptaki bazı olayların ve Holden`ın insanlara bakış açısının Salinger`a ve yaşadıklarına benzediği, Holden`ın aslında Salinger`ın kendisi olduğu söylenir.
Salinger daha sonra Franny ve Zooey (1961), Dokuz Öykü (1953), Yükseltin Tavan Kirişini Ustalar (1963) ve Seymour: An Introduction (1959) adlı kitapları yayımladı.
Saklanma
Çavdar Tarlasında Çocuklar`la ünlü olan Salinger, toplumun ilgisinden kaçmaya başladı. New York`tan taşınarak New Hampshire`a yerleşti. Kaçtıkça daha çok ilgi görmeye başlayan Salinger samimi davranmamaya , fotoğraf çektirmemeye, röportaj vermemeye çalıştı.Kapalı ve gizli kalmaya önem veren Salinger, hayatı boyunca samimiyetsizlik ve ikiyüzlülük içine düşmemeye çalıştı. Çavdar Tarlasında Çocuklar`da toplumdan kaçışına dair ipuçları bulunur:
"...Ortalık oldukça sessizdi, çünkü bizim Ernie piyano çalıyordu. Herifin piyanoya oturması bile, Tanrı aşkına, kutsal bir şeydi sanki. Yani, hiç kimse onun kadar iyi çalamazdı. Piyanonun önünde kocaman lanet bir ayna vardı, Ernie`nin suratına da iri bir spot lamba çevirmişlerdi, böylece o piyano çalarken suratını seyredebiliyordunuz, parmaklarını değil ama; o kocaman moruk suratını yalnızca... Yemin ederim, ben bir piyanist ya da aktör filan olsaydım ve bu sersemler de benim olağanüstü biri olduğumu düşünselerdi, bu durumdan nefret ederdim. Beni alkışlamalarını bile istemezdim... Ben piyanist olsaydım, gider bir kenefe kapanır, öyle çalardım..."
Jerome David Salinger da "Ernie" olmaktan hep kaçmıştır. Kendisini bir bakıma kenefe kapamıştır.
Yapılan bir biyografi çalışmasına açtığı dava sırasında, yayımlamadığı en az iki romanı ve birçok hikayesi olduğu ortaya çıktı. Davayı, sözü geçen biyografide, tanıdıklarına yazdığı mektuplar da yer aldığı için açmıştır.
2000`de ikinci karısı Claire Douglas`dan olan kızı Margaret Salinger "Dream Catcher: A Memoir" adında bir otobiyografi yayımladı. Kitapta babasının kendi idrarını içtiği, annesiyle çok az seviştiği gibi iddialar yer aldı.
Çalışmaları
* Çavdar Tarlasında Çocuklar, Yapı Kredi Yayınları, ISBN 975-363-636-3- Dokuz Öykü, ISBN 975-363-048-4
- Franny ve Zooey, ISBN 975-363-120-0
- Yükseltin Tavan Kirişini Ustalar, ISBN 975-363-318-1
Dış Bağlantılar
* Wikipedia Salinger makalesi- Salinger'ın yaşamı ve ilk çalışmaları
- Salinger hayran sitesi
Katnak
VikipediEk bilgi
J. D. Salinger (Jerome David Salinger) 1 Ocak 1919’da New York’ta doğdu. Manhattan’da, az sayıdaki söyleşilerinden birinde söylediği gibi, 1951’de yayımlanan ve bugün bir ‘modern-klasik’ sayılan tek romanı “The Catcher in the Rye”daki Holden Caulfield’ın çocukluğuna oldukça benzeyen bir çocukluk geçirdi. 1934-36 arası Valley Forge Askeri Akademisi’ne, 1937-38 arası Ursinus College ve New York Üniversitesi’ne gitti, 1939’da Üniversitesi’nde yazı derslerine katıldı. 1941-48 arasında “Colliers”, “Esquire” ve “Cosmopolitan” gibi zamanın ‘şık’ dergilerinde yirmi öykü yayımladı, ancak 1954’ten beri bunların yeniden yayımlanmasına izin vermiyor. (Yine de, 1974’te korsan bir basım yapıldı)
Salinger, Zen-Budizm öğretisinden etkilendi ve bunu yazdıklarına da yansıttı. ‘Yeni Dönem’ öykülerinden oluşan “Nine Stories” (İngiltere’de For Esme – With Love and Squalor (Esme için – Sevgi ve Sefaletle)) 1953’te yayımlandı.
Salinger, 1950’lerin ikinci yarısından itibaren “New Yorker”da yedi ‘tuhaf’ kardeşli Glass Ailesi’nin birbirine bağlı ‘uzun öykülerini’ yayımlamaya başladı. Bu dizi öykülerin ilk ikisini “Franny and Zooey” adıyla 1961’de, sonraki ikiliyi ise “Raise High the Roof Beam, Carpenters and Seymour: An Introduction” adıyla 1963’te kitaplaştırdı. Glass Ailesi’ne ait yayımlanan son öykü olan “Hapworth 16, 1924” ise “New Yorker”ın 16 Haziran 1965 tarihli sayfalarında kaldı.
Salinger, 1963’ten beri yeni bir kitabı çıkmamasına ve neredeyse efsane haline gelmiş bir gizlilik içinde yaşamasına karşın, dünya edebiyat gündemindeki yerini hep koruyor.
Türkçede J. D. Salinger: The Catcher in the Rye: Gönülçelen (Çev.: Adnan Benk); Çavdar Tarlasında Çocuklar (Çev.: Coşkun Yerli, YKY, 1997). Franny and Zooey: Franny and Zooey (Çev.: Ömer Madra, YKY, 1993). Nine Stories: Dokuz Öykü (Çev.: Coşkun Yerli,YKY, 1993; kitaptaki beş öykü daha önce Müfide Pekin çevirisiyle ve Titrek Bacanak adıyla kitaplaşmıştı). Raise High the Roof Beam, Carpenters and Seymour Bir Giriş (Çev.: Coşkun Yerli ve Sevin Okyay, YKY, 1999).
