Köyün arazisi kuru tarıma müsait olup, buğday, arpa gibi ürünler yetiştirilmektedir. Sulu tarım gelişmemiştir. Köyde okullaşma oranı yüksektir. Köy nüfusunun %60`tan fazlası öğretmenlik yapmaktadır.
Köyün tarlalarında ağırlıklı olarak buğday yetiştirilmektedir. Nohut, ayçekirdeği, mercimek, vb. ürünler de tarlaların nadasa bırakılmadığı dönemlerde bir alternatif ürün olarak ekilmektedir. Yerleşim yeri olarak bir dere yatağı seçilmiştir. Bu tercihin sebebinin soğuklardan korunmak olduğu tahmin edilmektedir. Yörenin iklimi tipik İç Anadolu iklimidir, kışları ayaz serttir, kış erken gelir.
Köyün eski medeniyetler zamanında da yerleşim merkezi olduğu bilinmektedir. Yakın zamanlara kadar çıkan çanak çömlek parçaları ve benzeri ev eşyaları bu iddiayı desteklemektedir. Çelebi dağının eteklerine dayanan arazilerden İpek Yolu`nun geçtiği bilinmektedir.
Köye ilk olarak Ayan Dede`nin geldiği bilinir. Zamanla Kuzucular, Babadağlar, Saramarlılar (Kıymazlar) köye yerleşmişlerdir. Ayrıca Avcı, Atalay, Aygör, Özyurt, Gökalp, Öztürk, Erdoğan, Esen, Sözeri, Ulusoy, Doğan, Ünver soyisimleri bulunur. Köyün geçmişinde kabileler arası anlaşmazlık neticesi kan davaları yaşanmış, fakat zamanla eğitim seviyesi yükselen genç nesil barış içinde yaşamayı öğrenmiş ve uygulamış, geçmişte yaşananlar ise bir kötü anı olarak kalmıştır. Eğitim seviyesi gerçekten ilginç bir şekilde yüksektir . 1965-80 arası dönemde köyden yetişen gençlerin tamamına yakını öğretmen okulu ve benzeri eğitim kurumlarında okumuşlar ve meslek hayatına atılmışlardır.
Linkler
- http://www.karaagac.org.tr
