Gelişimi
Osmaniye bölgesinde bulunan bütün Milli Kuvvetler bir araya toplanarak savaş vaziyeti aldılar. Ayrıca Ceyhan`da bulunan Milli Kuvvetler de herhangi bir duruma karşı hazır vaziyete geldiler.Fransızlar 5 Ekim 1920`den itibaren İskenderun`dan karaya yeni kuvvetler çıkararak, mevcut kuvvetlerini takviye etmeye başlamışlardı. Böylece Fransızlar burada yaklaşık olarak bir tümen yakın kuvvet topladıktan sonra, 10 Ekim 1920 sabahı düzenli bir şekilde taarruza başlamışlardı . Buradaki bütün Fransız topçuları bir anda, Türk kuvvetlerine ateşe başlamışlar ve topçu ateşinin desteği altında piyadelerini de ileri sürdüler. Türk piyadeleri buna karşılık şiddetli bir ateşle karşılık verince Fransızlar bu ateşe dayanamayarak geri çekilmek zorunda kaldılar.
Başarısızlık ardından Fransızlar kuvvetlerini Haruniye`de bulunan Milli Kuvvetlerin bulunduğu, Kovanbaşı sırtına yönlendip, 300-400 metreye kadar yaklaşmıştılar ve Milli Kuvvetlerin şiddetli ateşiyle karşılaştılar. Buna rağmen, taarruzlarına büyük bir hız veren Fransız güçlerinin bu saldırıları sonuçsuz kalmıştır. Ancak Haruniye kuvvetleri çok sıkışmış ve bunun üzerine 26. Alay tarafından takviye edilen Milli Kuvvetler, öğleden sonra birliklerimize 20-30 metre kadar yaklaşan Fransız kuvvetlerine karşı taarruza geçip, geri püskürttüler.
Türk kuvvetlerinin savaş malzemesi eksikliğini fark eden Fransızlar karşı taarruza geçtiler. Bu taarruza ellerinde az sayıda bulunan makinalı tüfeklerle karşı koyan Milli Kuvvetler, düşmanın taarruzunu kırmışlar ve ayrıca cephe gerisinde bulunan toplar da kuvvetli bir şekilde ateşe başlayınca, Fransızlar büyük kayıplar verdiler. Bundan sonra da yedekte bekleyen Ceyhan`daki Milli Kuvvetlere de taarruz emri verildikten sonra Fransızlar daha fazla dayanamayıp Ceyhan`ın kuzeyine çekilmeye mecbur kaldılar.
