Litürji, özellikle Hristiyanlıkta, halka açık dinî ibadetlerin (ayinlerin) nasıl yapılacağını belirleyen formlar (metot ve prosedürler) bütünü. Bu formlara uygun olarak düzenlenmiş ayinlere de litürji denir. Litürji sözcüğü özel isim olarak özellikle Ortodoks Kilisesindeki Efkaristiya (Ekmek şarap ayini) anlamında kullanılır.
Liturji sözcüğünün kökeni Yunanca leitourgia (kamu hizmeti) kavramına dayanır. Antik Atina'da zengin bir vatandaş tarafından kendi mal varlığı ile gönüllü olarak yürütülen bir işe (ofise) litürji deniliyordu. Örneğin gymnasiarch spor tesislerinden sorumluydu, choregus şehir tiyatrosunun korosundaki şarkıcıların maaşlarını ödüyordu. Sözcük zamanla her türlü umumî hizmet için kullanılmaya başlandı. Tanah'ın Yunanca çevirisi Septuagint'te bu kavram ilk kez tapınakla ilgili kamu hizmeti için kullanıldı (örneğin: Çıkış 38:27, 39:12). Daha sonra din adamlarının görevleri ve tapınaktaki ritüeller için kullanılmaya başlandı. Yeni Ahit'le birlikte bu sözcüğün kullanımı Hristiyanlıkta yerleşti. Örneğin Luka 1:23'te Zekeriya "litürji günleri sona erince" (ai hemerai tes leitourgias autou) evine döner. İbraniler 8:6'da "Yeni Ahit'in yüksek rahibi daha iyi bir litürjiye sahip oldu," denir.
