Muhammed Bin İsmâ‘îl Eş-Şâkir

Muhammed bin İsma‘il eş-Şakir ( d. 746 – ö. 809 ) İsmail bin Ca'fer el-Mubarek'in oğlu ve İsmailiyye mezhebinin kurucusudur. Abbasiler devrinde (M. 750 – M. 1258) çeşitli Şiʿa fırkaları tarafından yönetime karşı gizli bir muhalefet hareketi tertip edilmekteydi. Bu muhalefet gruplarının arasında Ön-İsma‘ili topluluklarının destekçilerinin en tanınmışlarından olan “Mubarek’iyye” adı verilen fırka da yer almaktaydı. İsma‘ili düşünce sistemine göre, İmam Caʿfer es-Sadık (M. 702 – 765) ikinci oğlu olan İsmail bin Ca'fer el-Mubarek’i (M. 721 – 755) İmamet’e veliaht olarak tayin etmişti. Bununla beraber, İsma‘il'in babasından evvel ölümü üzerine bazıları onun gizlendiğini iddia ettiyseler de, Ön-İsma‘ili fırkaları onun ölümünü kabullenerek İsma‘il’in en büyük oğlu olan Muhammad bin İsma‘il’i imamları olarak tanıdılar. == Mubarek’iyye fırkasının bölünmesi ve İlk İsma‘ililer Yediciler M. 809 yılında Muhammad bin İsma‘il’in vefatı üzerine “Mubarek’iyye Fırkası” da ikiye ayrıldı. Bunları içinde en önemli ve fa’al kolunu Karmatiler’in oluşturduğu “

Yediciler

,” İsma‘il bin Cafer el-Mubarek’in oğlu olan Muhammad bin İsma‘il’in İslam'ın gerçek islahatçısı olan gizlenen Mehdi, yeryüzünde adaleti hakim kılacak olan son natık nebi, ya da ka'im olduğuna inanarak adalet dağıtmak üzere birgün tekrar geri döneceğini beklediler.

Fatımi İsma‘ilileri'nin ilk imamı olarak Muhammad bin İsma‘il

Muhammad bin İsma‘il’in öldüğünü kabul eden ve daha sonraki yıllarda “Fatımi İsma‘ilileri” olarak ortaya çıkan küçük fırka ise günümüzde mevcut olan çağdaş İsma‘ili mezheplerinin oluşumuna öncülük ettiler. Böylece, gizlendikleri yerleri ve isimleri bilinmeyen imamların yönetimi altına giren İsmailiyye mezhebi, kendi i'tikatlarını “Da’iler – Davetçiler” aracılığıyla ana karargahları olan Suriye’den etrafa yaymağa başladılar.

İsmaili soy ağacı

Kaynaklar

Vikipedi

Muhammed Bin İsmâ‘îl Eş-Şâkir