Otto`nun ilk atmosferik motoru, 1867 yılının mayıs ayında tamamlandı. 5 yıl sonra Gottlieb Daimler ve Wilhelm Maybach ile ``Otto çevrimi`` veya 4 zamanlı çevrim fikrini ürettiler.
1876`da ilk kez tanımlandığında, strok bir silindir içinde pistonun aşağı veya yukarı hareketiydi. Otomobil motoruna adapte edildiğinde, 4 yukarı-aşağı strok gerekti.
- Aşağı ``Emme`` stroku - yakıt ve hava silindir içine girer.
- Yukarı ``Sıkıştırma`` stroku - piston karışımı sıkıştırır.
- Aşağı ``Güç`` stroku - elektrik kıvılcımı ile yakıt karışımı alev alır.
- Yukarı ``Egsoz`` stroku - atık gazlar silindir dışına atılır.
Otto`nun patenti 1886`da geçersiz kılındı, çünkü Alphonse Beau de Rochas adlı başka bir mucit tarafından 4 zamanlı çevrim prensibi pek bilinmeyen bir kitapçık olarak yayınlanmıştı.
En son tarihi araştırmalara göre, İtalyan mucitler Eugenio Barsanti ve Felice Matteucci 1854 yılında Londra`da içten yanmalı bir motorun düzgün olarak çalışan ilk versiyonunun patentini aldılar. (Patent no: 1072) Otto motoru bazı parçalarında bu emsalden az miktarda esinlenmiştir. 1879`da Almanya`nın başka bir yerinde bu çalışmalardan bağımsız olarak, Karl Benz kendi içten yanmalı motoru için patent almış ve 1885`te 3 tekerlekli bir otomobili hareket ettirmek üzere kullanmış ve patentini onaylatmıştır.
Otto motorunu henüz harekete geçirmeden sattı. 1926`da Karl Benz ve Gottlieb Daimler şirketlerini birleştirdi.
