Türkçe Bilgi: Paolo Renier

Paolo Renier (d. 21 Kasım 1710 - ö. 13 Şubat 1789), 1779-1789 dōneminde Venedik Cumhuriyeti "Doçe" unvanı ile devlet başkanlığı yapan sondan bir önceki dükadir. 31 Aralık 1778'da IV. Alvise Giovanni Mocenigo'nun ölümünden sonra yapılan seçimden sonra 14 Ocak 1779'da tahta çıktı. 10 yıl 29 gün süren Venedik Cumhuriyeti "Doçe"'luk saltanatından sonra 13 Şubat 1789'de Venedik'te öldü. Vendik Cumhuriyetinin son "doçe"'sindan bir önceki olan doçelik döneminde en önemli olaylar Venedik Cumhuriyeti sınırları dışında olup Fransız Devrimi'ne nedenlerin Fransa'da gelişmesidir ve Paolo Reiner'in Şubat 1789'da ölümünden sonra bu devrim 14 Temmuz 1789'da Paris'lilerin Bastille Hapishanesine hücumları ile ortaya çıkacak ve Venedik Cumhuriyeti'nin 1797'de sona ermesine neden olacaktı.

Hayatı

"Doçe" olmadan önce Paolo Renier Venedikli Andrea ve Elisabette Morosini'nin oğlu idi. Ailesi çok zengindi ve Venedik'te yuksek tabakadan eski politik elit aileleriden biriydi. Tarih, antik Yunanca ve Latince dilleri ve felsefe üzerinde çelişmalar içeren bir klasik eğitim aldı. Kendinin tercüme ettiği Eflatun'un felsefe eserlerinde ele alınan idareci sınıfının sanki yeni olarak ortaya çıkmış Venedikli temsilcisi gibiydi. Çok iyi bir konuşmacı, çok inadırıcı bir hatip ve kurnaz ve başarılı politik stratejici idi. Onu bilenler onun çok kolayca taktikler bulup hiç zorluk çekmeden bunları uygaladığını belirtmişlerdir. Politik kariyere bir "reformcu" görüşü ile İtlaya'da bulunan "Liberte Muratori" adlı farmason cemiyeti üyesi olarak başladı. İlk uğraşı Venedik Cumhuriyeti'nin en yüksek siyasi kurulu olan Onlar Konseyi'ne bağlı devlet sırlarının saklanmasıni ve ortaya çıkartılmamasını sağlamak için kurulmuş olan "Devlet'in Üç Soruşturucu" kurulunun olağanüstü yetkilerini kısıtlamaya çalışmak şeklinde oldu. Sonra kendine dış ülkelerde elçilik görevleri verilmeye başlandı. Bu görevlerin ılkini alıralmaz reformcu fikirleini değiştirdi. Eski reformcu yoldaşlarına sırtını dönerek daha tutucu olarak görülmeye başladı. Paolo Renier Venedik Cumhuriyeti adına Avusturya İmparatorluğu nezlinde Viyana elçisi ve Osmanlı Devleti nezlinde İstanbul elçisi oldu. Bu elçilikleri sırasında da tekrar yeni servet edindiği görüldü. Bu yeni servetine nedenin yeni mansıplar satması ve dış ülkelerle dış ticaret için büyük rüşvetler alması olduğu kabul edilmektedir. Paolo Reiner Venedikli yüksek tabakadan ailelerden birine mensup Guistina Dona adında bir kadın ile ilk evliğini yapmıştır. Bu evlilikten 5 çocuğu olmuştur. Fakat karısı erkenden öldüğü için dul kalmıştır. Sonra bir varyete dansözü olan Giovanna Margherita Dalmet'i metres olarak almıştır. Bu kadın Venedik yüksek tabakasidan değildi ve bu tabakanin mensuplarinin isimlerinin işlendiği "Altın Kitap"'ta ismi tescil edilmemişti. Fakat Reiner sonra bu kadınla evlendi. Paolo Reiner Doçe olurolmaz bu ikinci karısının Altın Kitap'da tescilli bir Venedik soylusu asıllı olduğu iddiası savunması gerekti. Gizli polis kayıtlarına göre, yeni Doçe olunca karısını yüksek tabaka mensubu ve Altın Kitap'a tescil edilmesi gerektiğini anlamıştı ve 300 kişiye rüşvet vererek onların yeminiyle karısının Altın Kitap'a isminin tescil edilmesini sağlamıstır. "Doçe" olma dönemi 14 Ocak 1779'da yapılan "doçelik seçmen koleji" oylamalarında mevcut 41 oydan 40'ini alarak Venedik Cumhuriyeti "doçe"'lek tahtına geçti. Bazı kışiler tarafından sevilmeyip hatta nefret edildiği için suikast tehdidi mektuplarari almakta idi ve makamından her ayrılışında yüksek sayıda koruma ve gayet sıkı koruma tedbirleri uygulanması gerekmekteydi. Venedik halkına kendini sevdirmek için epeyce harcamalar yapmak zorunda kaldı. Bu harcamaları finanse etmek için de devlet memuriyetleri için mansıp satmaya başladı. 1780'de reformcular bu mansıp satmanın durdurulmasını istediler. Kariyerine eski bir reformcu olarak başlayan Reiner Doçe olunca eski reformcu müteffiklerinden ayrılmıştı ve bu reformculara aldırmamak ve onları dinlememekle yetinmedi ve onların tutuklanmalarını sağladı. Venedik etrafindaki sığ denizde, denizde şiddetli fırtınalar olduğu zamanlar sular yükselip şehrin meydan ve sokaklarının sular altında kalmasına yol açmaktaydı. Bunları önlemek için ilk defa Paola Renier hükümet döneminde "mürazzi" denilen deniz duvarlarinin yapılmasına başlanmıştır. Yine Paolo Reinier döneminde Venedik birçok prestijli devlet adamını şehre misafir olarak karşılamıştı. Bunalar arasıda Papa Vİ. Pius, Rusya Çar'ı I. Paul ve İsveç Kralı III. Gustav bulunmakta idi. 1786'de Reiner'in "doçe"lik döneminde Alman yazarı Goethe İtalya Seyahati adlı eserini yazmak için Venedik'e gelip bir muddet kaldı ve sonra İtalya seyahatine devam etti. 1785-1786'da çok gücünü kaybetmiş olan Venedik Donanması bir filo halinde son defa bir deniz harp seferi için Venedik'ten ayrıldı. Bu donanma filosuna Angelo Emo komuta etmekteydi. Bu filonun hedefi Osmanlı Devleti'ne resmen bağlı olan ama gayet bağımsız olarak Akdeniz'de korsanlık faaliyetleri gösteren Cezayir, Tunus ve Libya'lı korsanlara karşı güç gösterisi yapmaktı. Bu nedenle bu donanma Güney Akdeniz'de bazı korsan yatağı olan limanlarını top ateşine tuttu. Ocak 1789'da Doçe gayet ciddi bir hastalığa yakalandı ve yatağa düştü. 13 Şubat 1789'da hayata gözlerini yumdu. Tam bu sırada Venedik'te geleneksel karnaval eğlenceleri yapılmaktaydı. Halkın eğlencelerine bir engel teşkil etmemek için Doçe'nin ölümü haberi gecikme ile halka açıklandı; Paolo Reiner'in öldüğü haberi halka ancak 2 Mart'ta ilan edildi. Doçe'yi sevmeyen büyük bir halk grubu karanaval kiyfetelerini tekrar giyinip Doçe'nin ölümünü sevinçle kutladılar. Onun aleyhine yeni alaycı şarkılar bestelenip söylendi ve yeni hicivci sone şiirleri yazılıp halka yayımlandı. Cesedi "San Nicolo da Tölentino Kilisesi"'nde gömülmüştür ve kilise içindeki mezarı üstünde sadece tek bir kıtabe yazılı memrmer mezar taşı bulunmaktadır. Ayrıca bakınız * Venedik Cumhuriyeti Kaynakça * Fransızca Wikipedia "Paolo_Renier " maddesi * Norwich, John Julius (1999) A History of Venice. New York: Vintage Books, ISBN 0-679-72197-5

Kaynaklar

Vikipedi

Paolo Renier

Paolo Renier Hakkında Detaylı Bilgi

Hayatı

Kaynaklar

Görüşler ve Yorumlar