Sergey Rahmaninof
Kısaca: (1873-1943) Rus Beşleri'ni en yakından izleyen besteci Rahmaninof olmuştur. Müzik tarihinin en büyük piyanistlerinden biri olan Sergey Rahmaninof, Çaykovski gibi, yapıtlarında ulusal renklerle Geç Romantik akımın özelliklerini birleştirir. Yazdığı birçok şarkı ve piyano parçasının yanı sıra İkinci ve Üçüncü Piyano Konçertoları (1901, 1909) ve Ölüler Adası (The isle of the Dead) (1909) başlıklı senfonik şiiri, Rus müzik tarihinde önemli bir yer tutar. Moskova ve St. Petersburg konservatuvarlar ...devamı ☟
Moskova ve St. Petersburg konservatuvarlarında eğitim görüp kariyerine konser piyanisti olarak başlar. Ünlü Do Diyez Minör Prelüd'ü, mezun olduğu yıl besteler. 1895'teki Birinci Senfoni'sinin aşırı yenilikçilikle suçlanarak kınanması sonucu bir süre besteciliğe ara verir ve iyi bir ruhbilimcinin tedavisi ardından huzurlu bir evliliğin de etkisiyle 1901'de ikinci Piyano Konçertosu'nü yazar. İlk anda büyük bir başarı elde eden konçerto, bestecisini de saygın bir konuma getirir. Bu yapıt, tutkulu ve lirik melodileri, parlak piyano yazısı ile günümüzde bile piyano konçertoları arasında en seçkinlerinden biri olarak kabul edilir.
Rahmaninof Bolşoy Operası'nda yönetmen olduğu dönemde (1901-1906) iki opera besteler ve yönetir. 1901'deki Çello Sonatı ve İki-Piyano için Süit'i, ikinci Piyano Konçertosu ile birlikte doğar. Rusya'daki karışık siyaset ortamından rahatsız olunca ikinci vatanı olarak kabul ettiği Dresden'de yaşamaya başlar. İkinci Senfoni'si (1907) ve Ölüler Adası burada ortaya çıkar. 1909'da Amerika Birleşik Devletleri'nde ilk turnesini yapar. Üçüncü Senfoni'sini Amerika için besteler. Bu gezinin ardından yeniden Rusya'da yaşamaya koyulur.
Sonraki iki yılı üretkendir: Resital dağarcığı için Etudes tableaux'yu (1911-17), Poe'nun dizeleri üstüne yazdığı koral senfoniyi, Çanlar'ı (The Bells) (1913) ve Ortodoks müziğini kalkındırmak için eşliksiz koro parçaları besteler. Teknik açıdan, Çaykovski'ninki gibi Batı'ya yönelik bir Rus Romantizmi sergiler. 1917'deki Ekim Devrimi ile Rahmaninof un müziği "burjuva tarzında" olarak nitelenip aşağılanmıştır. Devrimden iki ay sonra ailesi ile birlikte Rusya'yı terk ederek Amerika'ya yerleşir. Orada parlak bir konser piyanisti olarak ün yapar. Ülkenin dört bir yanında konser turnelerine çıkar, plaklar doldurur.
1926'da Dördüncü Piyano Konçertosu'nü besteler. Bu arada önceki bazı yapıtlarını yeniden ele alıp içinde yaşadığı Amerikan düzeninin parlak dokusuna göre işler. Corelli Çeşitlemeleri (1931); Üçüncü Senfoni (1936), Paganım Rapsodisi (1934) ve Senfonik Danslar (1941) ayrılık döneminin ürünleridir. Özellikle Senfonik Danslar'da kullandığı folklorik renklerle ülkesinin özlemini dile getirir. 1931'de Lucerne gölü kıyısına yerleşir. Bundan sonra yaşadığı en büyük mutluluk 1939'dan sonra bestelerinin Rusya'da kabul görmesidir. 1942-43 yıllarında Amerika'da büyük bir turne yapar. Sonunda Kaliforniya'ya yerleşir.
Birçok senfonik yapıt bestelediği halde, piyano müziği ile ünlenen Rahmaninof, prelüdler, sonatlar, küçük piyano parçaları ve resimsel Etudes tobleaux'nun yanı sıra dört piyano konçertosu bestelemiştir. Bu konçertoların Chopin tarzında piyanistik nitelikleri olduğu gibi, piyano sololarının büyük orkestrayla kaynaşmasında belirgin senfonik özellikler vardır.
RAHMANİNOF’UN BAŞLICA YAPITLARI
Piyano Konçertoları: No.1, Fa Diyez Minör (1891); No.2, Do Minör (1901), No.3, Re Minör (1909); No.4, Sol Minör (1926).
Senfonileri ve orkestra yapıtları: No.1, Re Minör (1895); No.2, Mi Minör (1907); No.3, La Minör (1936); Ölüler Adası (The isle of the Dead) (1909); Piyano ve orkestra için Paganini Çeşitlemeleri (1934); Senfonik Danslar (1940).
Piyano Müziği: Sonatlar - No.1, Re Minör (1907); No.2, Si Bemol Minör (1913); Prelüdler-Op.23 (1903); Op.32 (1910); Etudes tableaux, Op.33 (1911); Op.39 (1917); Corelli Teması Üstüne Çeşitlemeler (1931).
Koro: Aziz Chrysostomus için Ayin (1910); Çanlar (1913).
Opera: Aleko (1892); Francesco de Rimini (1905).
Vokalize Şarkılar, Op.34, no. 14 (1912).
Oda Müziği: Çello Sonatı (1901); Piyanolu Trio.
Bu konuda henüz görüş yok.
