Türkçe Bilgi: Sistine Şapeli tavanı

Sistine Şapeli tavanı İtalyan Michelangelo Buonarroti tarafından 1508-1512 döneminde Sistine Şapeli'nin tavanının resimlendirip dekorasyonundan ortaya çıkarılan yüksek rönesans resim sanatının zirve şahaseri eseridir. Sistine Şapeli 1477-1480 döneminde Papa IV. Sixtus tarafından Vatikan'da yaptırılan bir Papalık Şapeli olup bu şapelin resimlendirilmesi kararı Papa II. Julius tarafından verilmiştir. Bu şapel Papalık tarafından önemli kilise ayinleri ve yeni papa seçimi için kardinallerin toplantısının mevki olarak kullanılmıştır. Tavanda bulunan resimlendirilmiş elemanlar Şapel'in içinin tümümün dekorasyonu için yapılmış olan genel tasarlamanın içinde önemli bir kimmi oluşturmaktadır. Şapelin tavanında olamayi baska kisimlarinda bulunan tablolar, Katolik Kilisesi'nin doktirinlerinin hepsini açıkça resimlerle göstermekte ve ayın yapan papazların bulunduğu mabet kısım duvarında bulunan yine Michelangelo tarafından hazırlanmış Son Yargı tablosu; Sandro Botticelli, Domenico Ghirlandaio ve Pietro Perugino'yu da ihtiva eden ünlü 15. yüzyıl sonları ressamları tarafından hazırlanan tablolar; ve Rafaello Santi tarafından hazırlanıp dokutulmuş bir seri büyük dokuma duvar halısı bunlar arasında bulunmaktadır.. Michelangelo tarafından hazırlanan tavanın dekorasyonunun merkezinde İncil'in tekvin kitabından 9 değişik tablo kompozisyonu bulunmaktadır. Bunlar arasında en çok tanınmışı Adem'in Yaratılışı tablosu olup antik kısa beyaz giysiler içinde meleklerle çevrili Hıristiyan Tanrısının sol elinin ikinci parmağını uzatarak nu olarak yatan Ademin sağ elinin ikinci parmağına hemen dokunup onu yaratmasından hemen sonraki pozunu göstermektedir. Bu tavanın diğer ilk bakışta çok karmaşık görülen desen tasarımında birkaç grup giyinmiş ve çıplak çok iyi resmedilmiş insanlar da bulunmaktadır. Bu gruplar içindeki her tek insan figüru diger insan figurlerinden çok değişik şekilde poz verir görülmektedir ve böylece Michelangeleo çok değişik pozda çok değişik insan figürleri resimederek ressamlıktaki gayet üstün yeteneğini göstermiş olmaktadır. Bu çok değişik sayıda değişik insan için pozlar bu eserin hazırlanıp bitirilmesinden sonra gelecek olan insan figürü resmi yapacak olan ressamlara da gayet büyük etkiler yaparak sanki onlara bir örnekler kitabı temin etmiştir. Tarihçe Papa II. Julius papalık dinsel gücünü zorbalıkla kullanan eline siyasi kontrol da geçirmek için ve Papalık Katolik Kilisesi idaresi altında İtalya'yı birleştirip güçlendirmek için çok saldırgan bir politika uygulayan sanki bir "savaşçı papa" idi. Dinsel olmayan dünyavı iktidar gücünü göstermek için sembolik jestler yapmaktan çok hoşlanmakta idi. Örneğin antik Romalıların atlı arabalarla askeri bir zafer kutlamak için zafer takları altında geçişlerini taklit için Roma içinde arabası içinde sanki bir askeri zafer kazanımış gibi gezmeyi adet edinmişti. Papalığın dinsel ve siyasi gücünün bir kaynağı olarak 1506'da Aziz Petrus Bazılıkası'nın yeniden yapılmasına başlayan Papa II. Julius olmuştu. . Aynı yılda (yani 1506'da) II. Julius 1477-1480 döneminde Vatikan'da yapılmış olan Sistine Şapel'in tavaninin dinsel sahnelerle resimlendirme projesini ortaya çıkardı. Bu şapelin duvarları 20 yıl kadar önce yeniden dekore edilmişti. Üç katlı olark tasarlana bu duvar dekorasyonunun en alt katı özel olarak sanki kıvırımlı perdeler asılmış gibi boyanmıştı ve şapelin kullanıldığı bazı özel ayin ve toplanti zamanlarinda bu kata Rafaelo Santi tarafından tasarlanıp dokutulmuş özel dokuma duvar halılari asılmakta idi (ve hala da asılmaktadırlar). Orta katta fresk tablolar bulunmakta idi. Bu fresk tablolara sağ taraftan "İsa'nın Hayatı" konularından olmakta ve sol taraftan "Musa'nın Hayatı" konularını kapsamaktaydilar. Bu fresk tabloların çoğunluğu 15. yüzyıl sonlarının çok tanınmış yüksek rönesans stilini geliştiren Botticelli, Ghirlandaio, Perugino, Pinturicchio, Signorelli, Cosimo Rosselli gibi ressamlar tarafindan hazırlanmıştı. En üst üçünceu katında ise pencereler bulunmakta ve bu pencereler aralarında bulunan duvarlar, sapelin tabanindan alttan bakan gözler icin ilüzyon yaracak şekilde ikişer ikişer o zamana kadar papalık görevini yapmış olan ilk 32 papanın resimleri donatılmıştı. Matteo d'Amelia'nın hazırlamış olduğu bir muhtıra belgesinde bildirildiğine göre tavan aynen Scrovegni Şapeli gibi özel bir gök mavisine boyanmıştı ve bu mavilik içinde altından bakınca gökyüzünde sarı renkli yıldızlar, belki de takımyıldız'lar, hissi vermek için resmedilmişlerdi. Bu şapel "Papalik Şapel Konseyi" adlı bir elit papalık idare dairesi mensuplarınin muntazam olarak toplanti yaptıkları ve Mass ayını söyledikleri bir mevki olmuştu. Bu konseyin şapelin resimsel dekrerasyonularını bilinçli olarak seyredebilecek ve bunların anlamlarını ciddi olarak yorumluyabilecek kişilerden oluştuğunu bildiği için Papa II. Julius bu şapelin tavanının çok yönlü ve çok kattan oluşan teolojik ve sivil anlamları olan resimler ile süslenmesine karar vermiştir. O zaman kadar >[Michealangelo bir heykeltraş sanatkar olarak isim yapmıştı ve bir ressam olarak bilinmemekteydi. II. Justıne tavanı resimletmek için kendisine sipariş vermek istedigini kendine belitrince bu görevi üzerine almak istmedi. Hem de o sırada II. Julius'in kendi tasarlanan mezarı için kendine verilen heykel siparişlerini tamamlamak için büyük bir uğraşı içinde bulunmakta idi. Fakat II. Julius Sistine Şapeli tavanının resimlandırılmesi için Michealangelo'nun görevi alması üzerinde gayet ısrarlı idi ve Michealangelo papanın isarini reddemeyip siparişi almayı kabul etmek zorunda kaldı. However Michelangelo negotiated for a grander, much more complex scheme and was finally permitted, in his own words, "to dö aş I liked". His scheme for the ceiling eventually comprised some three hundred figures and took four years to execute, being completed in 1512. İt iş unknown and iş the sübject of much speculation among art historians aş to whether Michelangelo was really able to "dö aş he liked". There was a total of 343 figures painted on the ceiling. --> Michelangelo'nun gerçekleştirdiği tavan projesi sıva hazırlamak için yeni bir formül buldu ve bu formülle hazırlanan sıvanın küf bağlamadığı görüldü. Bundan sonraki fresk resimler için Michelangelo bu yeni formül sıvayı kullandı. Ayrıca bu yeni formüllü sıva diğer İtalyan fresk ressamları için standard sıva oldu ve İtalyan bina yapımcılığında da çok kullanıldı. Bu "cartoon" ıslak sıva üzerine yayılıp karakalem resim ıslak sıva üzerine geçirilirdi. Günümüzde birçok "fresk" eserinde figürlerin kenarlarında "cartoon"'dan geçirilmesini sağlayan bir küçük hançer ucu ile yapılmış ufak delikler görülmektedir. Tavanın hazırlanmasında Michelangelo bu alışılan teknikten ayrıldı. Islak sıvanın (intonaco) ıstenilen günlük alan için iyice duvara atıldığına emin olur olmaz, hemen tablonun çizgi ve boyalarını bu ıslak sıva üzerine geçirmeye başladı. Bu resim çizgilerini çok enerjetik bir tavirla çizdiği zaman bazı sürçmeler olunca bunları hemen boyanin ıslak sıvaya çekilmeden kazıması gerekmekteydi ve tavan tablolarının çok azında bu kazıntılar görülmektedir. Tavandaki bazı tablolarda ise grid çizgileri görülmektedir. Üzerinde grid bulunan müsvedde çizgi resimler günümüzde elimizde bulunmamakla beraber, Michelangelo'nun bu gridleri daha küçük boyutlu müsvedde resimden bu resmi daha büyük boyutta tavana gecirmek için kullandığı sanılmaktadır. Mıchelangelo genellikle ıslak sıvanın üzerine, içinde çok az boya ve çok solvent bulunan büyük fırça darbeleri ile hiç fırça izi bırakmayan ("wash") tekniğini kullanarak, tablonun genişçe alanlarını renklendirme tekniğini ("wash") kullanmıştır. Bundan sonra sıva biraz kurumaya başlayınca önceden boyanmış olduğu geniş alanlara geri giderek kullandığı daha küçük doğrusal fırça darbeleri ile belirli fırça izleri bırakan ve gölgeleri ve detayları iyice belirten bir şekilde boyalamayı tamamlamıştır. Resimde özel dokulu karekterli yüzeyler için (örneğin sakallı yüzler veya damarlı tahtalar için) daha genişçe, kılları nisbeten çok az sayıda olan ve çokça aralıklı olan (hatta bir tarak gibi aralıklı olan) fırçalar kullanmıştır. Mıchelangelo bir resim ustası olarak o zaman en iyi resim atolyelerinde kullanılan en iyi en uygun metodları ve o zamanda geliştirilen en yeni metodları kullanmıştır. Bunun için ustası olan Ghirlandaio'nun çok titiz ve dikkatli boyama yapan bir ressam olma ününü aşar bir şekilde çok değişik şekilli fırça darbelerini çok derin ustalık yeteneklerini kullanarak ustasının ününü çoktan geçtiği ifade edilmiştir. Tavan resimlendirme için çalışma binada bulunan ana sunaktan en uzak mevkide başlamıştır. Böylece tavandaki hikayen tarihne göre çalışma en geç olananından başlayıp ana sunak üstüne doğru geçmiş ve en son Yaratılış Efsanesi sahneleri resmedilip boyanmıştır. Çalışmada boyanan ilk üç sahne, paygamber Nuh konulu hikayeler, daha sonra bitirilen panolardan daha çok sayıda küçük mikyaşlı figürleri ihtiva etmektedir. Buna bir neden ele alınan konunun içeriği olmakla beraber perspektif sağlamak için tavanın kenarında bulunan bütün figürlerin (peygamberler ve "İgnudi"'lerde dahil olmak üzere) tavanın ortasında bulan figürlere kıyasla küçük çizilmesidir. Çok parlak renkler kullanılması ve her cismi ve figürün dış hatlarının gayet temizce ve açık şekilde ifade edilmesi bu cisim ve figürlerin şapel zemininden çok kolayca görülebilip izlenmesine neden olmaktadır. Tavanın seminden çok yükseklikte olmasına rağmen Ademin Yaratılması tablosunun oaranları öyle çizilmiştir ki bu tablonun altında zeminde ayakta duran bir tabloyu kişide "parmağını kaldırırsa sanki tanrı ile Adem'in çok yakalsık paramakları arasına kendi parmağını koyabileceği hısını doğurmaktadır". Vasarı bu tavan resimlerinin "bitirilmemiş" olduğunu iddia etmektedir. Tavan resimlerinin açılış töreninde, o zamana kadar alışlagelemei olan fresk tamamlama görenek kurallarına göre, tavandaki fresklerin sarı alanları altın yaldız ve parlak köyü mavi alanları lapış lazuli kıymeteli mücevherleri ile süslenmemişti. Böylece şapelin alt duvaralarında bulunan ve bu göreenek kuralalrain göre altın ve mücevher ile süslü freskler ile bu süsleri bulunmayan tavan resimleri birbirine zıtlık göstermekteydi. Fakat bu yaldızlama ve mücevherle donatma hiçbir zaman yapılmamıştır. Buna neden kısmen Michelangelo'nun tekrar iskele kurup tekrar tavan tepesine çıkmaktan sakınması kısmen de kendi ressamlık yargısına göre kendi yargılaraiangore yaptığı resim ve boyamasının karekterleri çok parlak ve dikkat çeken yaldız ve mavi lapış lazuli bezeleri tarafından değiştirleceğini bu değerli maden ve taşların bulunduğu alanların daha fazla seyirci dikkatini çekmak istemesi nedeniyledir. İçerik Tavan resimlerinin gizli ve kapalı konusu Hıristiyan doktrininin esası olan insanlığa tanrı tarafından sunulmuş olan ama sadece İsa vasıtasıyla gerçekleştirebilecek "cehennemden kurtarma" konusudur. Bunun görülebilen mecazi olarak ifadesi İnsanlığın Hristiyan tanrısı ile bir "Antlaşması" olduğudur. İsrailoğulları'nın Peygamber Musa aracılığı ile "Eski Antlaşma" ve İsa aracılığı ile yaptıları "Yeni Antlaşma" Şapel'deki duvarlarda yapılan tablolarda zaten resimlendirilmişlerdi. Geleneksel olarak, İncil'in Eski Ahit kitabında geçen ve Tanrı'nın Sina dağında İsrael ile yapmış olduğu antlaşmanın yerini Yeni Ahit antlaşması almıştır. Ama Eski Ahit içinde bulunan olaylar ve karakterlerin çoğu senbolik olarak İsa'nın hayatındaki olaylara; Hıristiyan doktirini içinde bulunan önemli öğelere veya Hırıistiyanlar için gerekli olduğu kabul edilen cesitli ayinlere (örneğin "Vaftiz" veya Efkaristiya ayinleri) bağlıdır. Örneğin Eski Ahit'te denizde atılıp bir büyük balık tarafından yutulup hayatı kurtarilan Yunus bir büyük balıkla ilgisi için tanındığından Hıristiyanlar tarafından İsa'nın ölümü ve tekrar dirilmesi inancına bağlanmıştır. İtalya'da 15. yüzyılda ve özellikle Floransa'da Antik Klasik çağlarda yazılmış edebiyat ve felsefe eserlerine, özellikle Platon, Sokrates ve diğer antik klasik yazarların eserlerine karşı büyük bir heves ve ilgi bulunmaktaydı. Michelangelo gençliğinde Floransa'da Medici ailesinin kurmuş olduğu Hümanist akademide epeyce zamanını sarfetmişti. Donatello'nın Hümanist düşüncenin ilhami ile hazırlamis olduğu Davud bronz heykeli ile çok ilgilenmiş ve bu heykelden büyük şahsi ilham alarak kendisi mermerden büyük bir Davud heykeli yontmuş ve bu heykeli Floransa şehir devletinin idare konseyi binası olan Palazzo Vechio sarayı önündeki alana dikilmişti. O zamsnki Hümanizm felsefe görüşüne göre insanlar diğer insanlarla görüştükçe diğer insanlara, sosyal yetkiliklere ve tanrıya doğrudan doğruya şahsen karşılık ve tepki göstermektedirler ve bunun için araya aracıların, özellikle Kilise yetkililerinin, girmesi gerekmemektedir. Bu fikirler Katolik Kilisesi yetkilerinin ve ilerigelenlerinin kabul edebileceği fikirler değildi. Katolik Kilisenin düşüncelerine göre insanlık esastan günahkardir ve bu nedenle hatalı olup bu hatalarından ayrılıp kendini ve ruhunu kurtatabilmesi için mutlaka Katolik kilisesinin yolgöstermesi gerekmektedir. Buna karşılık Hümanizm insanslıgin devamlı iyilik bilme ve yaopma potensiyeli olduğunu ve bu nedenle asil bir yaratık olarak kabul etmekte idi. Bu iki görüşün birbirine yaklaşımı Katolik Kilisesi için birleştirlemez şekilde birbirine zıt düşünceler olamadigi kabul edilerek imkan dahilinde olduğu kabul edilmişti. Ama Katolik Kilisesi bu fikirleri birleştirmek için bunu yapabilecek yegane tek kurumun Katolik Kilisesi olduğunu kabul etmenin gerektiğini iddia etmekte ve insanlığın "ruhunun, düşünelerini, ve hayatinın" daha yuksek bir duzey getirilmesinin ancak ve ancak tanrının bu dünyada temsilcisi ve onun tek aleti olan Katolik Kilisesi aracılığı ile mümkün olacagini kayitsiz sartsiz inanmakta idi. Katolik Kilisesi dışındaki insanlığın, tümüyle Hıristiyan olmadan "kurtuluş bulma" imkanı ihtimali yoktu. Sistine Şapelin tavanını resimlendirmesinde Michealangelo bu iki zit düşünce tarzını görsel olarak hiç tezatlar ortaya çıkartmadan birleştirip eserini hazırlamayı başardığı kabul edilmektedir. Bu resimlemede "İncil-dışı" olan "Sibylla" ve "İgnudi" resimlerini tavandaki resimlere ekleme ile hem Hiristiyan hem de Hümanist düşünceleri birlikte kullamıştır. Ama 16 yüzyılda Protestanlık Reformasyon fikirleri ortaya çıkıp yayılması ile Katolik Kilisesi'nde daha koyu "kontr-refermasyon" ve ultra koyu katoliklik düşünceleri üstün geldi. Michelangelo'nun kilise ile Hümanizm fikirlerini birleştirmesi "kontr-reformcu" katolikler tarafından hücumlara hedef olmaya başladı. Tavan resimlerinde bulunan "ikona"ların neyi nasıl ifade ettiği geçmişte çeşitli değişik yorumlar ortaya çıkartilmıştır. Bunlardan bazıları modern sanat tarihi düşünürleri tarafından kabul edilmemektedir. Diğer taraftan tavanda resimlerde buluan bazı elemanların neler olduklarai hakkında hiç inanılır bilgi bulunmamakta ve bunların nasıl yorumlaması gerektiği hakkinda sonuç ortaya çıkaramıyacak olan tartışmalar olamaktadir. Örneğin pencerelerle ilgili olarak pencere üstlerinin yarımay şekilli "lunet"lerinde ve bunların da üstlerindeki üçgensel "spandrel"lerde bulunan figürlerin kime ait olduğu hala bilınmemektedir ve çok aramaya rağmen bulunmamamıştır. Modern düşünürler bunların hüviyetlerini bulmak için tavanın planlanıp içeriği üzerinde bir anlaşma sağlanabilmsesi için hazirlanan yazılı belgeler olacağı düşünmüşler ve bu belgeyi bulmaya büyük gayret sarfetmişlerdir. Ama hala da bunda başarıli olamışlardır. Bu başarısızlık, acaba tavan resminin içeriğinin çok dikkat ve hevesle İncili okumayı ve incelemeyi adet edinen ressam ve yüksek bir deha olduğu kabul edilen Michelangelo'nun şahsi düşüncelerine ve şahsi kararlarına göre tayin edildiği sorusunu ortaya çıkartmaktadır. Bundan da Michealangelo'nun bu resmi tamamlamakta iken dinsel, ruhsal ve psikolojik durumunun ne kadar hangi "ikonaları nasıl eserine koyacağını ve bunların artıstık ifadesine ne kadar tesirli olduğu" sorularını incelemeye geçmelerine de neden olmuştur. == Mimari tasarım Gerçek Sistine Şapeli 40,5 metre uzunlukta ve 14metre genişliktedir. Tavanın, şapelin esas zemininde yüksekliği 20metredir. Tavan örtüsü olarak işlev gören tönöz çok komplike bir tasarıma göre yapılmıştır. Tavan tönözünün bu kadar komplike bir dizayn göstermesi bu binanın ilk yapımı için tasarlanmış olmadığı sanılmaktadır. Tönözün daha basit olduğu elimizde bulunan Pier Matteo d'Amelia'nın hazırlamış olduğu bir plan belgesinde açıkça gösterdiği tavanın mimarı elemanlarda ve tavanın, aynen Gioto'nun Padova'da dekore ettiği Scrovegni Şapeli gibi, noktasal sarı yıldızlarla kaplı olarak maviye boyalı olduğundan görülmektedir. Şapelin duvarlarında üç yatay olan yanyana 6 pencere bulunmakta ve en üst sırada da her kenarda 6 pencere bulunmaktadır. Duvarların en ucunda eskiden 2 pencere daha bulunmakta iken bunlar ana sunağın üstünde olduğu için sunak resmi olarak yapılan Michelangelo Son Yargı tablosunun yapmak için bu iki pencere battal edilip kapatılmış ve bu pencerelere ait "lunetler" (yani yarım ay şeklinde pançere kırişleri) de kapatılmışlardır. Pencereler arasından tonozu destekleyip tutan büyük pandantif bulunmaktadır. Pandantiflerin daha üzerinde ise tavan yataydan çok az değişik olarak gayet hafif kavislidir. Burada tekrar edilen iki motif "klasik mimarı"'de çok popüler olarak kullanılan formüllere göredir Bir motif de "meşe palamudu" olup bu hem Şapeli inşa ettiren Papa İV. Sixtus hem de tavan resimlendirmesi siparişini veren İV. Juluis'un ailelerinin armasında bulunmaktaydı. Bu il=ki papa da " Diğer kullanılan bir motif ise "midye kabuğu" idi ve Hristiyan doktirinine göre Meryem'in şenbolu idi. Pencerelerin yarımay şekilli tepeleri ( "lunet!") bunların yanında pencere dikdörtgeninin tamamlayan iki üçgensel ("spanderel") üzerinde bulunan yan duvar tepelerinde tavanın kenarının pirdolayı etrafında çok bariz ve renkli boyanmış bombeli bir kornis bulunmaktadır. Bu kornis İncil'den sahneleri gösteren resimsel kısımları ile bu resimsel hikayelere resimsel ve hikaye anlatısina destek sağlayan "peygamberler", "sibyllalar ve "İsa'nın cedleri" figürlerini ayırmaktadır. Bir duvardan diğer duvara geçen ve tavanı tutan on tane genişçe ve üzeri boyanmış traverten'den yapılmış destekleme elemanı tavan kırışı tavanı biri genişçe diğer daha darca olan resim alanlarına bölerler ve bunlar tüm figürlere tanımlanmış yer ayırian bir izgara gibi tavanda bulunurlar, Tavanın resimlendirilmiş hikaye mimarisi içine maksadı sırf sus için olan çok sayıda küçük figürler de resmedilip konulmuştur. Bunlar arasında mermerden yapılmışçasına boyanmış iki hiç dinsel anlamı olmayan iki küçük çıplak biri erkek biri kız bebek ("putti") resmi; her pencere üstünde bulunan üçgensel alanda ("spanderel") resmedilmiş olan koç kafaları; bu üçgensel alan ile karşıdan karşıs tavanı geçen traraveren kırış arasında gölgeler arasında saklanan çeşitli pozlar almış olan ve sanki kitapları ortalarında tutan raf kenarları gibi olan bakır renkli tenleri olan çıplak figürler ve

Peygamberler

in ve Sibyllalarının altında biuulunan açıklayıcı yaftaları tutan çeşitli pozalarda giyinik veya çıplak "putti"ler bulunmaktadır. Kornisin üstünde ve dar alanlı resimsel hikaye karelernin her iki tarafında birçok dairesel sildler ve madalyonlar bulunmaktadır. Bunlarain etrafında onlarai çerçeveleyen 20 kadara "İgnudi" adı verilen figür vardır. Bu "İgnudi" figürleri tavan mimarisinin bir parçası değildirler; küçük bir resmedilmiş oturak üzerinde oturup ayakları sanal bir kornise dayalı pozdadırlar. Resimsel olarak "İgnudi" figürleri tavandaki resimsel anlatı yapılan mevkileri ayakları altında kalan Şapelin duvar ve diğer mevkilerinden ayrırmak için kullanıldığı kabul edilmektedir. == Resimsel Plan == Yaratılış Efsanesi Kitabı Tekvin'den Dokuz Sahne

Nuh'un Hikayesi

Şiltler

Madalyonlar sunlari temsil ederler: * Ibrahim'in oglu Isaac'i tam kurben etmek sirasinda * Baal heykelinin tahrip edilmesi * Baal'a inanip tapanlarin insafsizca kurban edilmeleri. * Hitit'li Uriah'in dovulerek oldurulmesi. * Papaz Nathan Kral Davut'u katillik ve zina ile suclandirip kinamasi. * Kral Davut'un l=kendine ihanet eden oglu Absalom'un kacmakt iken sabcindan bir agac dalina takilmasi ve Davvut'un askerleri tarfaindan yakalanip oldurulmesi. * Joab onu oldurmek hedefiyle gizlice Abner yaklasmasi. * Israillilerden Jehoram bir harap arabasinda kafasi ustu yere atilamasi * Elijah'in Cennete tasinmasi * Bir madalyon ya icerigi tam olarak bozulup kaybolmustur ya da hic yapilip tamamlanmamistir. Bölüm kaynakçaları:

Oniki Tane Kahinlik Yapmışların Figürleri

* Jonah (IONAS) – above the altar * Jeremiah (HIEREMIAS) * Iranli Sibylla (PERSICHA) * Ezekiel (EZECHIEL) * Erythraean Sibylla. (ERITHRAEA) * Joel (IOEL) * Zechariah (ZACHERIAS) – sapelin ana kapsisinin ustundel * Delphi Sibylla. (DELPHICA) * Isaiah (ESAIAS) * Cumaea Sibyllasi. (CVMAEA) * Danyal (DANIEL) * Libyan Sibyl (LIBICA)

Peygamberler

Bölüm kaynakçaları: The figures in the lunettes appear to be families, but in every case they are families that are divided. The figures in them are physically divided by the name tablet but they are also divided by a range of human emotions that turn them outward or in on themselves and sometimes towards their partner with jealousy, suspicion, rage or simply boredom. In them Michelangelo has portrayed the anger and unhappiness of the human condition, painting "the daily round of merely domestic life as if it were a curse". In their constraining niches, the ancestors "sit, squat and wait". Of the fourteen lunettes, the two that were probably painted first, the families of Eleazar and Mathan and of Jacob and Joseph are the most detailed. They become progressively broader towards the altar end, one of the last being painted in only two days. The Eleazar and Mathan picture contains two figures with a wealth of costume detail that is not present in any other lunette. The female to the left has had as much care taken with her clothing as any of the Sibyls. Her skirt is turned back showing her linen petticoat and the garter that holds up her mauve stockings and cuts into the flesh. She has a reticule and her dress is laced up under the arms. On the other side of the tablet sits the only male figure among those on the lunettes who is intrinsically beautiful. This blonde young man, elegantly dressed in white shirt and pale green hose, with no jerkin but a red cloak, postures with an insipid and vain gesture, in contrast to the Ignudi which he closely resembles. Prior to restoration, of all the paintings in the Sistine Chapel, the lunettes and spandrels were the dirtiest. Added to this, there has always been a problem of poor daytime visibility of the panels nearest the windows because of halination. Consequently, they were the least well known of all Michelangelo's publicly accessible works. The recent restoration has made these masterly studies of human nature and inventive depiction of the human form known once more. --> Bölüm kaynakçaları:20 adet atlatik ciplak erkek resmidir. Michelangelo bu tip resimleri tavanin ortasinda siralanmis 5 nisbeten kucuk ebadli hikaye sahnelerini her bir kosesinde destek figurleri olarka resimlendirmistir. Bu figurler cesitli objeleri (bu arada pember kurdelalar, yesil yuvarlak kesitli yastiklar ve cok buyuk mese palamudu bukeleri) tasimakta; veya bu objeler bunlar etraflarina asilmis durmakta veya bunlarin bazilarina yaslanmaktadirler. are the 20 athletic, nude males that Michelangelo painted as supporting figures at each corner of the five smaller narrative scenes that run along the centre of the ceiling. The figures hold or are draped with or lean on a variety of items which include pink ribbons, green bolsters and enormous garlands of acorns. But Michelangelo knew the Bible well. When Michelangelo later painted the altar wall of the chapel, he included a great number of angels, particularly in the lunettes which are decorated with scenes of angels carrying the symbols of the Passion. Other angels are employed sounding the trumpets which call forth the dead, displaying books in which the names of the saved and the damned are written and casting sinners down to Hell. In all, the Last Judgement contains more than forty angels, all closely resembling the Ignudi. It is reasonable to conclude that the Ignudi represent angels. If the Ignudi are indeed angels, they are the ever-present attendants and messengers of God, impassively watching and waiting on the fate of Humankind. Their painting demonstrates, more than any other figures on the ceiling, Michelangelo's mastery of anatomy and foreshortening and his enormous powers of invention. In their reflection of classical antiquity they resonate with Pope Julius' aspirations to lead Italy towards a new 'age of gold'; at the same time, they staked Michelangelo's claim to greatness. However, a number of critics were angered by their presence and nudity, including Pope Adrian VI who wanted the ceiling stripped. --> == Notlar == Ingilizce Wikipedia "Sistine_Chapel_ceiling " maddesi Ispanyolca Wikipedia "Bóveda de la Capilla Sixtina" maddesi == Ayrıca bakınız == * Michelangelo * Sistine Şapeli * Sistine Şapeli tavanı galeri == Notlar == == Referanslar ==

İncil referansları

Resim imgeler referansları

#. Yaratılış'ın Birinci Günü.

Şiltler

ve İgnudi'ler ile birlikte içerik (restore edilmiş) #. Gökler Cenneti ile Suların Bölünmesi.

Şiltler

ve İgnudi'ler ile birlikte içerik (restore edilmiş) #. Dünya'nın ve gök cisimlerinin yaratılışı, (restore edilmiş) #. Tanrı'nın Havva'yı uyuyan Adem'in kaburgasından yaratışı.

Şiltler

ve İgnudi'ler ile birlikte içerik (restorasyondan önce) #. Adem ve Havva: Dogru yoldan ayartma ve surgunluk (restore edilmiş) #. Nuh'in kurban adaması (restore edilmiş) #. Büyük Sel (restorasyondan önce) #. Nuh'un sarhoşluğu.

Şiltler

ve İgnudi'ler ile birlikte içerik e(restorasyondan önce) #. Hitili "Uriah" Şilti #. "Gökler Cenneti ile Suların Bölünmesi" panelinin sol tarafından bitirilmemiş madalyon #. a b Peygamber Jonah (restore edilmiş) #. Peygamber Jeremiah (restore edilmiş) #. İran Sibyllası (restore edilmiş) #. Peygamber Zulkifl (restore edilmiş) #. a b Įldırı Sibyllası (restorasyondan önce) #. Peygamber Joel (restorasyondan önce) #. Peygamber Zekeriya(restorasyondan önce) #. Delfi Sibyllası (restore edilmiş) #. a b Peygamber İşiya (restore edilmiş) #. Cumea Sibyllası (restore edilmiş) #. Peygamber Danyal (restorasyondan önce) #. Libya Sibyllası (restorasyondan önce) #. Bronz yılan (restorasyondan önce) #. Haman'ın çarmıha gerilmesi (restorasyondan önce) #. Davud'un Çalut'u öldürmesi (restorasyondan önce) #. Judith'in Holofernes'in kesik kellesini taşıması (restorasyondan önce) #. Kaybolmuş lunetler: İbrahim / İshak / Yakup / Judah ve Pharez / Hezron / Ram, William Young Ottley gravürleri. #. Elbise kumaşı kesen Kkadın "Salmon Spandreli" (restore edilmiş) #. Kutsalnamış Bakire Meryem(?) Bir "spanderel" restorasyondan önce ve sonra. #. Eleazar ve Mathan luneti (restorasyondan önce) #. Masaccıo: Cennet-i Adn'dan Kovulma freski, 208cm × 88cm (82 in × 35 in) Brancaccı Şapeli, Santa Maria del Carmine, Floransa #. Luca Signorelli: Resurrection of the Flesh (1499–1502) San Brizio Şapeli, Orvieto Katedrali Bibliyografya * Aston, Margaret (1979) "The fifteenth century: the prospect of Europe". New York:W.W. Norton, . ISBN 0-393-95097-2 * Bartz, Gabriele; König, Eberhard (1998). Michelangelo, Könemann, ISBN 3-8290-0253-X * Beck, James; Daley, Michael (1995). Art Restoration, the Culture, the Business and the Scandal, New York:W.W. Norton. ISBN 0-393-31297-6 * Bertram, Anthony (1970). Michelangelo, Studio Vista. ISBN B00071KTVA * * Condivi, Ascanio (1553). Life of Michelangelo * * Freidenthal, Richard (1963). Letters of the Great Artists, Londra:Thames and Hudson * Gardner, Helen (1970) Art through the Ages, Harcourt, Brace and World, ISBN 978-0-15-508315-8 * Giacometti, Massimo (1984). The Sistine Chapel, Harmony Books ISBN 0-517-56274-X. Sistine Şapeli, binanın dekorasyonu, Michelangelo'nun fresklerinin restorasyonu hakkinda bir seri yazı. Yazarlar: Carlo Pietrangeli, André Chastel, John Shearman]], John O'Malley S.J., Pierluigi de Vecchi, Michael Hirst, Fabrizio Mancinelli, Gianluigi Colallucci, ve Franco Bernabei. * * Goldscheider, Ludwig (1951). Michelangelo: Drawings, Phaidon. * Goldscheider, Ludwig (1953). Michelangelo: Paintings, Sculpture, Architecture, Phaidon. * Hale, J.R. (1979). Renaissance Europe, 1480–1520, Fontana/Collins, * Hersey, George L. (1993) High Renaissance Art in St. Peter's and the Vatican, University of Chicago Press, ISBN 0-226-32782-5 * Hirst, Michael (1986). Massimo Giacometti (ed) The Sistine Chapel. * * Mancinelli, Fabrizio (1986). in Massimo Giacometti (ed) The Sistine Chapel, * O'Malley, John (1986). "The Theology behind Michelangelo's Ceiling" in Massimo Giacometti (ed) The Sistine Chapel, * Paoletti, John T.; Radke, Gary M. (2005). Art in Renaissance Italy, Laurence King. ISBN 1-85669-439-9 * * Pietrangeli, Hirst and Colalucci, eds. (1994). The Sistine Chapel: A Glorious Restoration. Italy, Harry N Abrams * Shearman, John (1986) "The Chapel of Sixtus IV" in Massimo Giacometti (ed) The Sistine Chapel, * Shearman, John (1986b) "The Fresco Decoration of Sixtus IV" in Massimo Giacometti (ed) The Sistine Chapel * Vasari, Giorgio (Ingilizce çev.: George Bull) (1568). Lives of the Artists, 'Michelangelo'. , 1965, Penguin Classics. ISBN 0-14-044164-6 * Vecchi, Pierluigi de, ed. (1994). The Sistine Chapel: A Glorious Restoration, Abrams, ISBN 0-8109-3840-5 Dış bağlantılar == * Vatikan Muzesi ** Sistine Sapeli uc-boyutlu ic goruntuleri * Visual/Interactive Tour of the Sistine Chapel Ceiling and upper walls, with identifications and detail images * Heykelerini ve tabloluarini yapmak icin Michealangelo tarafindan hazirlanan balmumundan ve kilden modeller

Kaynaklar

Vikipedi

Sistine Şapeli Tavanı

Peygamberler

Nuh'un Hikayesi

Şiltler

Oniki Tane Kahinlik Yapmışların Figürleri

Peygamberler

İncil referansları

Resim imgeler referansları

Şiltler

Şiltler

Şiltler

Şiltler

Kaynaklar

Sistina şapeli

1512

Vatikan Müzeleri

Bacchus (Michelangelo)

Orangerie Müzesi

âdem

1 Kasım

Kara Resimler

Sistine Şapeli Tavanı

Sistine Şapeli Tavanı Hakkında Detaylı Bilgi

Peygamberler

Nuh'un Hikayesi

Şiltler

Oniki Tane Kahinlik Yapmışların Figürleri

Peygamberler

İncil referansları

Resim imgeler referansları

Şiltler

Şiltler

Şiltler

Şiltler

Kaynaklar

Görüşler ve Yorumlar

Okuma Önerileri

Sistina şapeli

1512

Vatikan Müzeleri

Bacchus (Michelangelo)

Orangerie Müzesi

âdem

1 Kasım

Kara Resimler