"Street Spirit (Fade Out)" (genelde Street Spirit kullanılıyor) Radiohead`ın 1996`da yayımladığı single`ı. Aynı zamanda 2. stüdyo albümleri The Bends`in (1995) son parçasıdır. Albümdeki Talk Show Host parçası Romeo + Juliet (1996) filminde kullanıldıktan sonra daha da ünlendikten sonra "Street Spirit" ile birlikte konserlerde söylediği başlıca şarkılar arasına girdi. Şarkı rock grubu The Darkness tarafından "cover" yapıldı, ve 2003 yılında DJ Tiësto tarafından tekrar düzenlendi (remix). cite web | url = http://www.popmatters.com/music/concerts/g/giant-village-2005.shtml | başlık = Giant Village 2005, John Digweed + Paul Oakenfold + The Killers + The Crystal Method | yazar = Mike Prevatt | yayımcı = PopMatters | tarih = 2004-12-31 | erişimtarihi = 2008-01-30
Thom Yorke, şarkıyı yazarken Ben Okri`nin "The Famished Road" isimli romanından, müziğini yaparken de R.E.M.`den esinlendiğini belirtmiştir. Parça A minör üzerinde sakin bir melodiden oluşur. Birleşik Krallık müzik listelerinde 5 numaraya kadar çıkabilen ilk Radiohead parşasıdır.
Açıklama
Radiohead grubu, şarkının kendileri için, genelde dinleyicilerinin idrak ettiklerini düşündüklerinden çok daha derin anlamı olduğunu belirtmiştir. Thom Yorke`un şarkı hakkındaki bir demeci şu şekildedir;"Street Spirit" en saf şarkımız, onu ben yazmadım. O kendisini yazdı. Biz sadece onun elçileri, biyolojik katalizörleriyiz. Şarkının özü benim için tam bir muamma ve birdaha hiç bu kadar ümitten yoksun bir şarkı sözü yazmam heralde. En hüzünlü şarkılarımızın bile içinde bir yerde bir maksat vardır. Street Spirit`in amacı yok. O sonunda ışık olmayan karanlık bir tünel. O, kendisini sadece melodinin sesinin tanımlayabildiği, çok acıtan tüm trajik hisleri temsil ediyor. Hepimizin şarkıyla başetmede bir yöntemleri var. Buna ayırma deniyor. Özellikle ben; duygusal radarımı bu şarkıdan ayırıyorum, yoksa çalamam. Yarılırım. Sahnede yığılıveririm. Sözlerinin anlaşılır bir anlamının olmamasının, birkaç mini-hikayeden veya görüntüden oluşmasının sebebi budur. Müziğin ve şarkı sözlerinin birlikte oluşturduğu duygusal bütünlüğü ifade etmesi için müziğin içine imgeler yerleştirdim. "bir gün bunların hepsini hepten yutacaksın" derken anlatılan budur. Duygusal bütünlüğü kastettim, çünkü içimdeki duyguyu ifade ettirmedim. Parçalara ayrılırdım.
Hayranlarımız şerkının kendilerini delip geçmesine izin vermekte benden daha cesur, ya da belkide ne dinlediklerini bilmiyorlar. Street Spirit`in, ne kadar uğraşılırsa uğraşılsın, son gülenin o olacağını bilerek kahrolası şeytanın gözlerinin içine bakmak hakkında olduğunu anlamıyorlar. Ve bu gerçek, ve doğru. İstisnasız her şartta son gülen şeytan olacak, ve bunun hakkında fazla düşünürsem çatlarım.
Bu şarkıyla duygusal olarak başa çıkabilen hayranlarımızın olduğuna inanamıyorum. Şarkının ne hakkında olduğunu bilmediklerime kani olmamın sebebi budur. Bundan dolayı onu konserlerin sonuna doğru çalıyoruz. Şarkı beni deliyor, ve sarsıyor, ve her çalışımda çok kötü acıtıyor. Anlamına inat, tezahürat eden ve gülüşen binlerce insana bakmak, tıpkı köpeğinizi terk edecekken köpeğin kuyruğunu sallayarak duruşu gibi. Buna benziyor ve bu kalbimi kırıyor. Keşke şarkı bizi katalizör olarak seçmeseydi, ben onu istemiyorum. Çok şey istoyor. O şarkıyı ben yazmadım.
Klip
Şarkının klibi 1996`da çıktı. YönetmenJonathan Glazer klibi Los Angles civarındaki çölde gece vakti çekmiştir. Tam bir konusu olmayan klip, o zaman için yeni bir teknoloji olan, çok hızlı hareket eden nesneleri çekmekte kullanılan bir kamerayla, siyah beyaz çekilmiştir. Işıklandırma da şarkı sözlerine uygun bir hava oluşturacak şekilde uygulanmıştır.Referanslar
reflistKaynaklar
- İngilizce Wikipedia
Radiohead
