Telefon Şi̇i̇ri̇

Gözlerin var ya çekik kara kara Önce gözlerindi en güzel ışık Beyaz dişlerindi bacakların omuzun Damalı örtüde bir kase çorba gibi Buğulu bir lezzetti karıkocalık Şimdi bir çınar yeşeriyor içimde Bir şarkı söyleniyor uzun uzun Hürriyetin rüzgarlı bayrağı oldu Bize yeten aydınlığı sevdamızın

Aman dayanamazsam ne etmeli Bütün pencereler üstlerine açık Kimler soyar çocukları kimler örter Biri on bir yaşında öteki küçük Ya anne diye bağırırsa uykusunda Belki korkmuş belki de susamıştır Geceleri su içmeye alışık Çorap öyle mi giydirilir don öyle mi bağlanır Gömleği bir tuhaf sarkıyor arkasında

Çocuklara bakma dayanırım Gide gide çoğaldım halkım ben artık Dağ taş kalabalık kalabalık Satar mıyım onları onlar da çocuklarım Ben kadınım çocuklarımla varım Telefon nafile açmam seni Söylemez dillerim yarınla bağlı Tutmaz parmaklarım kocamdan belli Telefon benim ki de analık

Çocuklara bakma dayanırım Sevgiydim önce bir çeşit incelik Şimdi işe yarıyorum kaba saba Tuzlu bir deniz kokusu havada Benimle başladı bu müthiş tazelik Benimle yaklaştı güzel günler O günlerin eşiğinde beni hatırlayın Hatırlayın onların vahşetini Her telefon çalışta kesik kesik



       OKTAY RİFAT HOROZCU

Bu konuda henüz görüş yok.
Görüş/mesaj gerekli.
Markdown kullanılabilir.