Gayet pragmatik ve inatçı olan Coubertin, bunun üzerine, ufkunu ülkesi dışına taşırarak, dünya gençliğini bir yerde toplamak ve onların birbirlerini anlamalarına imkan yaratmak amacı ile 1894 yılının Haziran ayı ortasında, Sorbonne'da 37 spor kuruluşunu temsilen 78 kişi ve 9 ülkeden 20 delegenin de yer aldığı 2000'i aşkın bir davetli topluluğunu "International Athletic Congress" adlı bir toplantıda buluşturdu.
Kongre gündeminde iki temel unsur olarak amatörlük kavramının anlamı, uygulaması ve Olimpiyatlar konuları vardı. "Olympism" diye adlandırılan ikinci komitenin başında, Yunanlı Demitrios Vikelas ve üyeler arasında da Amerikalı Dr. William M.Sloane vardı. Coubertin, Kongre'den bir hafta önce Revue de Paris dergisinde yayınladığı bir makalede canlandırmasını istediği olimpiyatların temel ilkelerini sıraladı.
İlk önce Komite ve sonra da kongrede kabul gören bu ilkelere göre:
1.
Olimpiyatlar, eskiden olduğu gibi, her dört yılda bir yapılacak.
2.
Olimpiyatlar, Klasik Yunan'da olduğunun aksine, tüm dünya sporcularına açık olacak ve yarışma programı, günün sporlarını içerecek.
3.
Yarışmalarda sadece büyükler yer alacak.
4.
Amatörlük kuralları, kesinlikle uygulanacak.
5.
Olimpiyat organizasyonu "gezici" olacak ve her olimpiyat başka bir ülkede yapılacak.
Kongre'nin bu kararları almasından sonra Coubertin, Vikelas, Sloane ve birkaç kişiden oluşan ilk Uluslararası Olimpiyat Komitesi (IOC) kuruldu.
