Vocative
1. anlamı çağırmayla ilgili, s, bir ismin hitap hali veya buna ait, gram; çağrı, çağrı, çağırmayla ilgili, nida.2. anlamı hitap hali. seslenme durumu.
Vocative
2. anlamı hitap hali. seslenme durumu.
Vocative
Vocative tanım:
Kelime: voc·a·tive
Söyleniş: 'vä-k&-tiv
İşlev: adjective
Kökeni: Middle English vocatif, from Middle French, from Latin vocativus, from vocatus, past participle of vocare
1 : of, relating to, or being a grammatical case marking the one addressed (as Latin Domine in miserere, Domine "have mercy, O Lord")
2 of a word or word group : marking the one addressed (as mother in "mother, come here")
- voc·a·tive·ly adverb
Vocative
İngilizce Vocative kelimesinin İspanyolca karşılığı.adj. vocativo
Vocative
İngilizce Vocative kelimesinin Fransızca karşılığı.n. vocatif, cas d'appel (grammaire) adj. d'appel, relatif au vocatif
Vocative
İngilizce Vocative kelimesinin Almanca karşılığı.adj. Vokativ
Vocative
İngilizce Vocative kelimesinin İtalyanca karşılığı.s. (Gramm) caso vocativo agg. (Gramm) vocativo
Vocative
İngilizce Vocative kelimesinin Portekizce karşılığı.adj. vocativo
Vocative
i. vokatif, seslenme durumu s. ismin hitap haline ait, seslenme ile ilgiliVocative
İngilizce Vocative kelimesinin Flemenkçe karşılığı.zn. Vocatief (grammatica) bn. Vocatief (grammatica), van uitroep
Vocative
n. word which is employed to address someone; vocative case, case which denotes that someone is being addressed (Grammar) adj. employed to address someone (Grammar) adj. vocative, employed to address someone (Grammar)Bu konuda henüz görüş yok.
