Yabancı (Politika)
Kısaca: Bir devletin hukuku tarafından vatandaş (citizen) (national-citizen) olarak tanınmamış bir kimse, o ülkede ikamet etme hakkına sahip olsa bile, yabancıdır. Bir yabancının ülkeye girmesine müsaade edip etmemek her egemen devletin imtiyazları (hakları) içindedir ve hiçbir devlet uluslararası hukuk tarafından bu konuda belirli bir doğrultuda hareket etmeye zorlanamaz. Bununla beraber, bu konuda şiddetli ihtilaflar vardır. Roma hukukundaki jus genium bir ölçüde yabancıların siyasi haklarını belir ...devamı ☟
Bir yabancının ülkeye girmesine müsaade edip etmemek her egemen devletin imtiyazları (hakları) içindedir ve hiçbir devlet uluslararası hukuk tarafından bu konuda belirli bir doğrultuda hareket etmeye zorlanamaz. Bununla beraber, bu konuda şiddetli ihtilaflar vardır. Roma hukukundaki jus genium bir ölçüde yabancıların siyasi haklarını belirlemek için evrilmiştir ve içinde bulunduğumuz çağda pek çok devlet topraklarındaki yabancılara yönelik bazı beşeri davranış standartlarını kabul etmiştir.
Yabancı fikri bir devletin belirli bir bölge üzerinde egemenliğe sahip olduğu fikriyle ve tabiyet (yani, kişilerin egemen devletlere karşı belirli görevlerle yükümlü oldukları) fikriyle bağlantılıdır. Egemenlik ve tabiyetin milletlerarası olmaya talip olması gerektiğini öngören bazı liberal enternasyonalizm türlerinde, mesela Kant'ın felsefesinde, "yabancı" fikri, asli olarak, geriye gidişi ifade eden bir fikirdir.
Hukuki anlamda yabancı kavramı belirli kimselerin, sınıfların veya ırkların onların etrafını saran bir toplum açısından "yabancı" oldukları yolundaki sosyal ve siyasal kavramdan keskin biçimde ayrılmalıdır. Legal anlamda bir insan devlete "yabancı"dır, sosyal-politik anlamda, o, topluma "yabancı"dır; yani, onun adetleri, davranışları (hatta belki derisinin rengi) onun karışması-birleşmesi gereken kişilerin idrakinde (bilincinde) onu yabancı ve belki kabul edilemez bir varlık olarak gösterir.
Bu konuda henüz görüş yok.
