1 Şubat 1884 Tambov vilayetinin Lebedyan ilçesinde bir rahibin oğlu olarak doğdu. 1902'de takdirname ile bitirdiği Voronej lisesinin ardından 1908 yılında Petersburg (Leningrad)daki Gemi Mühendisliği enstitüsünden mezun oldu. Öğrencilik yıllarında , birinci Rus devrimi zamanlarında devrim hareketlerinde yer aldı. 1906 - 1911 yılları arasında kanun kaçağı olarak yaşadı. Potemkin isyanı olduğu sıralarda Odessa’da bulundu.
İlk Hikayesi “Yalnız” 1908 yılında Eğitim dergisinde yayınlandı. İlk büyük edebi başarısını 1911 yılında yayınlanan “Uezdnoye” (Gezisel gibi bir anlam ifade eder - İngilizce’ye “Yerel Hikayeler” olarak çevrimiştir.) ile kazandı. 1914 yılında yayınlanan savaş karşıtı hikayesi “Na Kuliçkah” (Çok Uzaklarda – İngilizce’ye “Dünya’nın Sonunda” adıyla çevrilmiştir.) nedeniyle kovuşturmaya uğradı , tutuklandı ve yargılandı , eserin basıldığı derginin ilgili sayısı toplatıldı. Bu iki eser de yazarın dönemdaşı Maksim Gorki’den iltifatlar almıştır.
1916-1917 yıllarında İngiltere’de Rus buz kırıcı gemilerinde çalışırken izlenim sahibi olduğu İngiliz hayatı hakkında “Ostrovityane – Adalılar” adlı eseri yayınlandı. 1917 sonbaharında Rusya’ya döndü . Maksim Gorki tarafından davet edildiği Dünya Edebiyatı Topluluğu’nda , İngiliz ve Amerikan edebiyatından sorumlu yayın kurulu üyesi olarak görev aldı. Aynı yıllarda esas mesleğinde de başarılı çalışmalarda bulundu Ermak, Krasin buz kırıcı gemilerinin ve diğer muhtelif gemi inşaa işlerinde görev aldı.
1920’lerde “Serapionlar Kardeşliği” yazın topluluğunun üyesi oldu. “Mağara” , “Rus” ve “En Önemli Hakkında” bu dönem eserlerindendir. Aynı yıllarda “Bit” ve “Atilla” piyeslerini yazdı.
1920 yılında en çok ses getiren ve batı edebiyatında ilk ütopya karşıtı roman olarak nitelendirilen “Biz” adlı romanını yazdı . Roman ilk olarak 1924 yılında İngiltere’de ve yayınlandı.
1929 yılı sonrasında , 1988’de “Biz” kendi dilinde yayınlanana kadar Zamyatin’in eserleri Sovyetler birliğinde hiç yayınlanmadı. George Orwell’in ünlü eseri 1984’ü yazarken “Biz” den etkilendiği söylenir.
1931 yılında talebi üzerine Stalin’in tarafından verilen Sovyetler Birliği dışına çıkış iznini alıp Paris’e yerleşti. Ölümüne kadar bir göçmen olarak Sovyet vatandaşlığından çıkmadan orada yaşadı.
Son eseri “Tanrı’nın Sopası” ölümünden sonra 1938 yılında yayınlanmıştır.
Zamyatkin ağır bir hastalık geçirerek 1937 yılında Paris’te öldü.
Eserleri
Romanları
- Biz (1920)
Kısa Öyküleri ve Hikayeleri
- Yerel Hikayeler (1912)
- Uzaklarda (1913)
- Alatır (1914)
- Adalılar (1917)
- İnsan Avcısı (1918)
- Kuzey (1918)
- Nisan (1912)
- Yolsuz (1913)
- Üç Gün (1913)
- Afrika (1916
- Resimler (1916)
- Bilim Şehidi (1916)
- Göz (1917)
- Kadastro Memuru (1918)
- İşaret (1918)
- Günahkarların Kefili (1918)
- Ejder (1918)
- X (1919)
- Yerazm’ın Nasıl İyileştirildiği Hakkında (1920)
- Çocukça (1920)
- Mamay (1920)
- Mağara (1921)
- Söz Çurigin’e Veriliyor (1922)
- Yamyamlar. Tanrı’nın Kilisesi. (1922)
- Rus (1923)
- En Önemli Hakkında (1923)
- Yola (1928)
- Taşkın (1929)
- Tanrının Sopası (1935)
Diğer eserleri
- Herbert Wells (1922)
- Moskova - Peterburg (1933)
Kaynakça
- Rus Yazar ve Şairleri Kısa biyografik sözlüğü , Moskova , 2000.
- sovlit.com - Zamyatin
- hronos.km.ru - Zamyatin
- vedu.ru
Dış Bağlantılar
Zamyatin’in eserleri kendi dilinde aşağıdaki adreste bulunabilir. (1973’e kadar olan dönemde Sovyetler Birliğinde yayınlanan eserlerin telif hakları halen belirsizdir.)
- http://az.lib.ru/z/zamjatin_e_i/
Kaynaklar
Vikipedi
