Çamlıhemşin, Rize iline bağlı (60 km), kuzeyinde Pazar ve Ardeşen ilçeleri, doğusunda Ardeşen ilçesi, güneyinde Erzurum ili, güneybatısında İkizdere ve Çayeli, batısında Hemşin ilçeleriyle çevrilidir (41° 1` 60N, 41° 1` 0E, yükseklik 1.020 m, belediye kuruluş 1960, yüzölçümü 678 km) Denize sınırı olmayan, yüksek ve engebeli topraklarında sınırlı miktarda tarım yapılabilen, ilçenin yüzyıllardır en önemli gelir kaynaklarından olan, karakovan balcılığı ve hayvancılık günümüzde maalesef önemini yitirmek üzeredir. Çamlıhemşin ilçesi, Trabzon İmparatorluğu`nun yıkılmasından bir süre sonra, 1509`da Osmanlı toprak-larına katılan yöre, Cumhuriyet döneminde Ardeşen`e bağlı bucak, 1960 yılında ise ilçe yapılmıştır. Osmanlı döneminde erkek nüfusunun büyük bölümü Çarlık Rusya`sına çalışmaya giden ilçenin, bu gelir kaynağı 1917 devrimi sonrasında kesilince İstanbul, Ankara gibi büyük kentlere göç başlamıştır. Çarlık Rusyasına göç eden genç erkek nüfus burada pastacılık ve fırıncılığı öğrenip Türkiye`ye dönünce ülkemizde bu işin temellerinin atılmasına çok önemli katkılarda bulunmuşlardır.
Mimari
Bölgede mimari anlamda göze çarpan yapılar; ahşap evler, taş konaklar, taş-kemerli köprüler ve serenderlerdir. Mimari olarak evler incelendiğinde genellikle yamaçlara inşa edilen evlerin arka tarafının duvar ile örülüp dağın yamacına yaslandığı, ön tarafının ve diğer iki köşenin açıkta bırakıldığı görülür. Bölgede bulunan eski evlerin çoğu yüz yıldan yaşlıdır. Yapılarda tamamen doğal ahşap malzemeler kullanılmış, bilhassa kestane, gürgen ve çam türü ağaçlar tercih edilmiştir. Bunda en önemli etken bu ağaçların dayanıklı ve kolay bulunur nitelikte olmasıdır. Evlerin yapımında tahtalar birbirine geçmeli olarak hazılanmıştır.Bu yöntemin avantajı hiç bir bağlantı malzemesi (Çivi gibi..) gerektirmeden yapıyı birbirine bağlamasıdır. Evlerin arka kısmı tepeye yaslanmış olarak inşa edilmiş olduğundan evlerin asıl yaşam alanı iç bölgelere kaydırılmıştır. Çoğunluğu kare ve dikdörtgen plan şeklinde tasarlanmıştır, tuvaletler ve banyolar çok az evde yapının içerisinde bulunur. Genellikle iki katlı inşa edilirler. Aslında yaşam alanı tek kattır ancak yamaçta inşa edildikleri için evin temelinin bulunduğu kısım yamaç dolayısıyla bir boşluk oluşturmuştur. Bu boşluklar da ahır olarak tasarlanmıştır. Evlerin çoğunluğu dört veya altı oda (bulma adı verilir) bir ana oda(heyet-salon adı verilir)bir de evin giriş kısmı olan geniş boşluktan oluşur. Neredeyse bütün evler çift kapılıdır, kapıların biri sağda diğeri solda konumlandırılmıştır. Bulaşık, çamaşır yıkama yeri ve tuvaletler evin sol kapısının dış tarafında inşa edilmiştir. Evlerin arkası yamaca dayanırken ön tarafı karşıya bakar, yani evin arka kısmı toprağa dayanırken ön kısmı boşluktadır. Bu boşlukar, örülen ahır duvarları ve dalları kesilmiş dev gürgen ağaçları (ungura adı verilir) ile desteklenmiştir. Denge maksadıyla evlerin ağırlık kısımları da arka tarafta toplanarak rüzgar ve zemin kaymalarının yaratabileceği tehlikeler önlenmeye çalışılmıştır. Eski köklü ailelerin evleri birden çok katlı olmakla beraber bu evlerde ahşap işçiliğinin eşsiz örnekleri bulunur. Ancak maalesef bakım ve restorasyon işlemlerinin maliyeti ve bölge halkının şehirlere göç etmiş olmasından ve de evlerin yalnız yazları ziyaret edilebiliyor olmasından dolayı bu tarihi ve sanatsal değerler zamanla yok olmaya mahkum bırakılmışlardır. Bölgede inşa edilmiş olan tarihi evler yöreye has apayrı bir mimari konu olan konaklardan farklı bir kategoride değerlendirilmmelidir. Konaklar hakkında bilgi içinAyrıca bakınız
http://www.tamzaratur.com/cesitli%20bilgiler/Hemsin_konaklari.htmhttp://www.cahev.com/sourcedesign/cahev03.asp?sayfa_id=cahev.&web_id=cahev
http://www.rizede.com/Rize/?rize=eserler
