Çocuklarda Depresyon
Kısaca: Çocukluk döneminde duyulan mutsuzluk çoğunlukla ortamsal ve geçici bir nitelik taşır. Çocukların hayalkırıklığına gösterdikleri direnç değişkendir ve mizaçlarının bir karakteristiği olarak ağlarlar. Bu olumsuz ruhsal durumlarda, faktör her zaman bir sevgi objesini kaybetme tehlikesidir. ...devamı ☟
Bazı çocuklar olumsuz koşullarda daha derin bir içine kapanma ve depresyon dereceleri göstermekte, öte yandan diğerleri, özellikle adolesans dönemindekiler, yetişkinlerdekine benzer endojen ruhsal değişimler göstermektedirler. Kurumlarda yetiştirilen ve bir anne ilgisinden yoksun kalan bazı çocuklarda "anaklitik depresyon" adı verilen bir sendrom gelişmektedir; bu sendromun karakteristikleri apati, büyüme yetersizliği, gelişme retardasyonu ve irritabilitedir. Bu gibi sendromlar, çocuğa anne sevgisinin yerini tutacak bir sevgi sağlama yoluyla, sosyal bakımdan önlenebilir.
Daha büyük çocuklarda, adolesansa özgü bir emosyonel bozukluk tablosunun öğeleri olarak, sıkıntı, irritabilite ve ruhsal durumda denge kararsızlığı ile karakterize akıl durumları görülebilir. Oysa bazılarında iştah ve kilo kaybı, hatta bazan intihar düşünceleriyle birlikte, daha ciddi depressif durumlar başgösterir. Okulda konsantrasyon yetersizliği, okul performansında düşme ve sosyal yahut veli ilişkilerinde ilgi eksikliği daha sık rastlanan semptomlardır.
Çocuğun hayatındaki stress'lerin araştırılması yerine, yalnızca antidepresan kullanımı yoluna sapımıamalıdır. Yine de erken adolesans döneminde imipramin ve amitriptilin gibi trisiklik antidepresanlarla (bkz.) monoamin oksidaz inhibitörlerinin (bkz.) Kullanımında yarar vardır.
Bu konuda henüz görüş yok.
