| Vincent-Marie Vií©not de Vaublanc | |
|---|---|
| Doğum | 2 Mart 1756 Fort Dauphin, Saint-Domingue bugünkü Fort Libertí© Haiti |
| Ölüm | 21 Ağustos 1845 Paris |
| Görevi ve Görev Süresi | İçişleri Bakanı 26 Eylül 1815 - 7 Mayıs 1816 |
| Önce gelen | Etienne-Denis Pasquier |
| Sonra gelen | Joseph Henri Johacim Lainí© |
Vincent-Marie Vií©not, Vaublanc Kontu (Doğumu: 2 Mart 1756, Fort Dauphin, Saint-Domingue bugünkü Fort Libertí©, Haiti. Ölümü: 21 Ağustos 1845, Paris). Katolik, kralcı eğilimli (Royalism), Fransız yazar ve siyaset adamı.
Siyasal kariyeri Vií©not`nun XVI. Louis, Paul Barras, Napolí©on Bonaparte, Artois Kontu, X. Charles ve sonunda XVIII. Louis ile omuz omuza olmasını sağladı. Değişen siyasal rejimlerin sonucunda dört defa sürgüne yollanıp, her seferinde bağışlanarak geri çağırıldı. Uzun ve çalkantılı meslek hayatı boyunca, Devrim ve Directoire yönetimleri altında ardı ardına monarşist milletvekilliği görevini üstlendi. Terör döneminde sürülen, Napolí©on`un gözdesi olan, XVIII. Louis döneminde İçişleri Bakanlığı yapan Vií©not, siyasal dönemini ultra kralcı milletvekili olarak bitirdi. Konuşmalarının sert ve ateşli dili ve 1816`da İçişleri Bakanı görevindeyken Acadí©mie Française`deki tartışmalı yeniden yapılandırmasıyla hatırlanır. Öne çıkan karakter özelliği “``düzen adamı``” olması ile, Lií¨ge Devrimi`nin (1789) ılımlı bir değişim yanlısı idi ve siyasal kariyerini Fransız Restorasyonu (1814-1830) döneminin radikal anti-devrimcisi olarak tamamladı.
Eski Rejim Altında Klasik Askeri Eğitim
Bourgogne`un asil bir ailesinden gelmekte olan, Fort-Dauphin`deki Saint-Louis Kalesi komutanı Binbaşı Vivant-François Vií©not de Vaublanc`ın büyük oğlu olarak dünyaya geldi. Babasının garnizonu olan Saint-Domingue (Haiti)`de doğdu ve büyüdü. Fransa`ya ilk olarak yedi yaşında ayak bastı. La Flí¨che`teki l`Ecole de Cadets ve Paris`teki l`Ecole Militaire`de 1770`ten 1774`e kadar aldığı askeri eğitimin sonrasında, henüz okuldan mezun olmamasına rağmen Provence Kontu ve geleceğin XVIII. Louis`si tarafından Saint-Lazare Nişanı`na layık görüldü. Amcası Charles`ın yarbayı olduğu ve Liancourt Dükü`nün kontrolünde olan La Sarre Alayı`nda 1776`dan 1782`ye kadar teğmenlik yaptı. Sırasıyla Metz, Rouen ve Lille garnizonlarında görev aldıktan sonra Saint-Domingue`e çağırıldı. Orada evlendiği bayan De Fontenelle`den bir kız çocuğu dünyaya geldi ve 1782`de Fransa`ya geri döndü. ``Tribunal des Marí©chaux de France`` olarak bilinen Fransız Mareşal Mahkemesi`nin Melun`deki Dammaire-les-Lys bürosunu ve aynı zamanda bölgeden de bir ev satın aldı. Buradaki görevi bölgedeki aristokratların aralarında çıkan anlaşmazlıkları çözmek olduğundan soylular arasında çok geniş bir çevre elde etti. Bu iş kendisine tarım, edebiyat ve sanatla uğraşabilecek zamanı da tanıdı.Devrim Sırasında Politikaya Girişi
Genel Konsey`in çağırısıyla ilk yerel görevler
İlk zamanlarda Fransız Devrimi`nin yeni fikirleri tarafından cezbedilerek siyaset mesleğine atıldı ve 1789`da Melun derebeyliğinin ``(baillage de Melun)`` üyesi oldu ve Louis-Marthe de Gouy D`arsy başkanlığındaki bu birliğe sekreter seçildi. Birlik, krala cahier de dolí©rance denilen bir rapor hazırlamak ve Genel Konsey`e (Etats Gí©ní©raux) bir delege göndermekle mükellefti. Delege olarak, sonrasında Kurucu Meclis üyesi olan, Melun derebeyliğinin üyesi Frí©teau de Saint Just`ün adaylığını destekledi ve seçilmesini sağladı.1790`da, daha sonra başkanlığını yapacağı Seine-et-Marne genel konseyine üye olarak çağırıldı. Bu göreviyle, bu departmanın idari yönetimine başkanlık etme hakkı elde etti.
Yasama Meclisinde devrimcilere karşı güç kaybı
Kurucu meclisin feshinden sonra derebeyliklerdeki seçici kurullar yeni delege seçimi için bir araya geldiler. Vaublanc, Seine-et-Marne`daki kurulun başkanı seçildi. 1 Eylül 1791`de yapılan oylamada, on bir kişilik bir listede, 345 oyun 273`ünü alarak 8. sıradan, Yasama Meclisi`ne delege seçildi. Yeminlerine sadık kalarak, hiçbir Kurucu Meclis üyesi yeni mecliste yer almadığından, deneyimsiz delegelerden kurulan meclis içinde, Antil kolonilerinde siyasal tecrübesi olan birkaç kişiden biri oldu.``Club des Feuillantsın önemli şahsiyeti
Meclisin ilk mesai gününden itibaren, XVI. Louis`nin meclis tarafından düşürüleceği zor durumu anlatan konuşmalar yaparak dikkat çekti. Bunun üzerine 92`ye karşı 104 oyla (bu 92 oyu Girondins Liderlerinden Brissot almıştı), çoğunluğu kralcılardan oluşan (royalist) meclise ikinci başkan seçildi (3-15 Kasım 1791). 15-28 Kasım 1791 tarihleri arasında da başkanlık görevini yürüttü.Vaublanc 29 Kasım`da, krala; tamamen din adamları ve soylular tarafından teşvik edilen yoğun göçün engellenmesini amaçlayan ve Fransız soylularının (Artois Kontu, Condí© Prensi, vb.) ordularına sığınak sağladığı için Alman prenslerini misilleme ile tehdit eden, meclisin 9 Kasım tarihli kararnamesine verdiği vetoyu geri almasını isteyen bir mesaj hazırlamakla görevlendirildi. Meclis Vaublanc`nın hazırladığı mesajdan o kadar tatmin oldu ki; seçilmiş 24 kişilik bir delege heyetinin başında kralın huzuruna çıkarak, bu mesajı şahsen okumasını istedi. XVI. Louis, meclisin mesajını titizlikle değerlendireceğini söyledi ve birkaç gün sonra konuyla ilgili kararını Vaublanc`a şahsen iletti.
Bu sayede Vaublanc, (bir ilk olma şartıyla krala boyun eğdirmesiyle), mecliste büyük sükse yaptı. Bu anekdot meşruti erkin değişimini de haber veriyordu: Meclis, yasama gücünü temsil etmiş, yürütmenin nüfuzunu XVI. Louis`nin elinden almıştı; XVI. Louis artık sadece ``"Fransızlar`ın Kralı"``ydı.
745 meclis üyesinden, 263 kişi ile birlikte Vaublanc, anayasal monarşist parti bünyesinde yer alarak, ``"Club des Feuillants"``a üye oldu. ``Barnave`` ve ``Lamethnin gidişiyle, Jacques Claude Beugnot, Mathieu Dumas ve François Jaucourt ile beraber, liderlik pozisyonuna yükseldi. Devrimci hükümetlere sert muhalefet sergileyerek krala bağlılığı ile dikkatleri üzerine topladı. Sert muhalefeti; inatçı din adamları, göçmenlerin mallarına el koyan kanunlar, Avignon Katliamı`na (Maasacre d`Avignon) kadar varıyordu. Tartışmalar giderek sertleşiyordu. Tartışmalara katılan kalabalık, Charles de Lacretelle gibi meslektaşlarına olduğu gibi Vaublanc`na da sıklıkla ``"A la lanterne!"`` diye bağırıyorlardı. Kendisine düşman olan Yasama Meclisi`nden meslektaşı Nicholas de Condorcet Vaublanc için; «``Bütün meclislerde böyle gereksiz saçmalıklarla etki yaratan boş kafalı, çığırtkan konuşmacılar oluyor``» diyordu. Brissot da ona « ``Çiftmeclisçilerin şefi`` » adını takmıştı.
DEFAULTSORT:Vaublanc, Vincent-Marie Vií©not de
