Yolçatı, Nilüfer

|harita = 

|harita boyut = 

|Köy Muhtarı =Feridun Uludağ

|websitesi = [2]

 Göbelye`nin ilk yerleşimcileri MÖ 8 yüzyılda İskitlerden kaçan Thrak(1) kökenli kavimlerden Bithyn`lerdir. Bithyn`lerin(Bithynya`lılar) Anadoluya göçleri ile bu köye de yerleşim için geldikleri (a€˜Göbelye adının kökeni` bölümünden yola çıkarak köyü ilk kuranların thrak kavimleri olduğunu söyleyebiliriz.) görülmektedir. Bithyn`lerin MÖ 8 yy ile MÖ 74 yılına kadar Göbelye`de varlıklarını sürdürdükleri düşünebiliriz. 

   Roma İmparatorluğunun Bithinya`nın egemenliğine MÖ 74 tarihinde son vermesi ile Roma hakimiyeti ile birlikte Yunan göçü başlamıştır.Yunan göçü sonrası Bithyn`lerin Yunanlılaştığı ve milattan sonra 1100 yıllarında dilleri ile birlikte tarihten kayboldukları görülmektedir. Göbelye Roma`nın ikiye ayrılması ile de Bizans İmparatorluğu`nun topraklarında kalmıştır. 

   Son el değiştirme de Osman Gazi`nin 1307 yılında Bursa Tekfurları ile yapmış olduğu savaş sonrası olmuştur. Osman Gazi Kite(Kete) tekfurluğuna ait toprakları 1307 yılında kendi topraklarına katmıştır.Osman Gazi döneminde Göbelye`de siyasi anlamda bir el değiştirme olduysa da etnik bir değişim olmamıştır. Osman Gazi döneminde de Göbelye nüfusu Rumlardan oluşmaktaydı. Bizans döneminde Kete Tekfurluğuna bağlı olan Göbelye köyü Osmanlı döneminde de Kite(Kete) Kazası`nın köyü olarak devam etmiştir.Bu durum 1800`lü yılların başlarına kadar sürdü. 1800`lü yılların başlarından itibaren Avrupa ülkelerinin kışkırtmalarıyla ve Tanzimat Fermanı ile hızlandırılan milliyetçilik akımlarından Göbelye de nasibini aldı. Bir süre sonra Göbelye`nin Rumları köyü terk etmeye başladılar.(1830ve1840`lı yıllar) Özellikle bu göç Görükle`ye oldu. 

   Osmanlı-Rus Savaşı sonrası Balkanlar`da ve Kafkasya`da Osmanlı`nın kaybetmesi ile bir göç dalgası daha yaşanmıştır. Bu savaş sonrası Kafkasya`dan göçen 25 hane çerkez ile 100 hane Bulgaristan muhaciri 1880 başlarında Göbelye`ye yerleşmişlerdir. Osmanlı`nın son yıllarında yaşanan bu değişim, Kurtuluş savaşı sonrası özellikle yerli rumların (Yunan istilası sonrası) tacizkar davranışlarına rağmen değişmemiştir.Bu yapı sanayi işçiliğinin başladığı 1980`li yılların başlarına kadar devam etmiştir. 80`li yıllar sonrası Göbelye, sanayii işçiliği ile birlikte hem göç alan hem göç veren konumuna gelmiştir. 

   Yolçatı köyü sınırları içerisinde tarihin tanık olduğu olayların yaşandığı önemli yerlerin olduğunu düşünmekteyiz. Öncelikle konu tarihi yerlerin günümüze kadar yazıya dönüşmemiş olduğunu da üzüntüyle karşılamaktayız. Umarız sitemizde yazdıklarımız ve yazacaklarımız gelecek kuşaklara veri tabanı oluştursun. 

   Günümüz koşullarında ön plana çıkan tarihi yerlere göz atalım. 

   CANKURTARAN DERE 

   Çocukluğumda şimdi aramızda bulunmayan ve kurtuluş savaşını yaşamış büyüklerimiz yunan işgali yıllarında köy olarak saklandıkları bir dere yatağından söz ederlerdi.Orada aç susuz günlerce gizlendiklerini, yemek için buldukları otları pişirdiklerini anlatırlardı. Buraya daha sonraları Cankurtaran dere adını takmışlardır. Konu yer asmalılarda bulunmaktadır. 

   TÜM TÜM TEPE 

   Köyümüzde kuşaktan kuşağa sözel olarak aktarılan bir hikayedir Tüm tüm tepe orada kimileri bir at arabası dolu altın olduğunu, kimileri bir yer altı yapısının olduğundan söz ederdi. hepsinden önemlisi de yerinin Lalelilerin tam karşısında bulunan tepenin uç noktasında olduğuydu. Zira burada hikayenin etkisinde kalan defineciler sayısız kazı yapmışlardı. Neyse ki 2006 yılının ortalarında yeni hal inşaatı sırasında umulanın daha uzağında gün yüzüne çıktı Tümülüs. Tümülüsün önemli bir kişiye ait olduğu yapının özelliklerinden anlaşılmaktadır. Kimindir? Onu henüz bilemiyoruz. 

   Konu hakkında gazetelere yansıyan, bölgede (yolçatı sınırları içerisinde) 2500 yıl öncesine dayanan büyük bir yerleşim biriminin olduğu yolundadır. İlerleyen zamanda daha fazla bilgi sahibi olacağımızı varsaymaktayız. 

   Tüm tüm tepeden tümülüse geçtik zira düşüncemiz;Tümülüs adının zamanla Tüm tüm tepe olarak değiştiği yolundadır. Ayrıca, sözel olarak kuşaktan kuşağa aktarılan hikayenin 2500 yıl boyunca günümüze kadar ulaşmasının önemine dikkatleri çekmek istiyoruz. 

   DEDE BAYIRI 

   Çocukluk yıllarımızdan gençliğimize uzanan süreçte çok az olay bizi her yıl aynı tarihlerde yapılan Dede şenliği kadar heyecanlandırmıştır.Her yıl hidrellez`in sonraki haftasında gerçekleştirilen dede şenliği tüm köyün ve bilenlerin güle oynaya heyecan içinde kutladığı nadir aktivitelerden biriydi.Dede mezarının bulunduğu yer dede bayırı olarak bilinmektedir. 

   Ne var ki yeni çevre yolunun bu bölgeden geçmesiyle dede mezarı başka bir bölgeye nakledilmiş ve o tarihten itibaren bu şenlik yapılmaz olmuştur.Hazin bir kayıtsızlık hikayesidir bu. 

   PINARLAR 

   Su tarih boyunca uygarlıkların yerleşimlerinde en ön planda tutulan bir olgudur. 

   Yolçatı da içme su kaynakları yeterince bol dur. En önemlisi Koca kuyudur. Koca kuyu mevcut köy meydanında bulunmaktadır. Eskiden köy halkı içme ve kullanma su ihtiyacını buradan karşılamaktaydı.otantik bir çıkrık ile işlemekteydi. 

   Diğer su kaynakları arazinin geniş bölümünde var olan pınarlardır.Pınarlar, genellikle Tüm tüm tepe, Ayazma tepesi ve Dede bayırı yamaçlarında bulunmaktadır. 

   Başlıca; 

   Leylek pınarı,Papaz pınarı,Dere boyu pınarları (2 adet) ve bahçıvanlık pınarı dır. 

   Köyümüz topraklarında çalışan insanlarımız suya ihtiyaç duyduklarında;pınarlar sürekli onlara hizmet etmiş ve etmektedir. 

   Eskiden Pınarlar açıktaydı. Günümüzde hemen hemen hepsinin üstleri kapatılmış ve çeşme (hayrat) görüntüsü verilmiştir.konu yapıların bir çoğunun Fettah Mehmet (Mehmet Avcı) tarafından yapıldığını görmekteyiz.

Kültür

Coğrafya

İklim

Nüfus

|- 

Ekonomi

Muhtarlık

Altyapı bilgileri

Linkler

• Yerelnet

Kaynaklar