Mus'haf]] Mus'haf (Arapça: مصحف veya المصحف) Kur'an'ın kitap halindeki şeklidir. Mus'haf kelimesi Arapça olup "iki kapak arasına alınmış sayfalar" anlamına gelmektedir. Kur'an için bir isim olarak kullanılması ilk olarak Ebubekir zamanında olmuştur. Muhammed hayattayken Kur'an ayetleri yassı taşlar, deriler, ağaç kabukları gibi üzerine yazı yazılabilecek çeşitli materyaller üzerine yazılmış, ancak bütün ayetleri içeren bir kitap oluşturulmamıştı. Ebubekir'in halifeliği döneminde Yemame Savaşında şehit olanlar arasında Kur'anhafızlarının da bulunması Ömer'i endişelendirmiş ve bütün Kur'an ayetlerinin bir kitapta toplanması gerektiği konusunda Ebubekir'i ikna etmişti. Ebubekir de bu çalışmayı yapmak üzere Zeyd bin Sabit'i görevlendirmiştir. Zeyd bütün Kur'an'ı ezbere bilen bir hafızdı. Buna rağmen Medine'deki bütün müslümanlardan, Kur'an ayetlerinin derlenmesi konusunda yardım istendi. Getirilen ayetlerin Muhammed'den öğrenildiğine veya onun huzurunda yazıldığına dair iki şahit gösterilmesi şartıyla kabul edildi. Böylece titiz bir çalışma sonucunda Arapça'daki ilk yazılı kitap oluşturuldu. İşte derlenen bu Kur'an nüshasına "mushaf" adı o zaman verilmiştir. Oluşturulan bu nüsha Ebubekir'e teslim edilmiş ve onun ölümüyle Ömer'e, onun ölümüyle de kızı Hafsa'ya geçmiştir. Osman zamanında Hafsa'daki bu nüsha esas alınarak beş adet daha mushaf çoğaltılmış ve bunlardan bir tanesi Osman'da kalmış, diğerleri Medine, Mekke, Şam, Kufe ve Mısır gibi o dönemin ana merkezlerine gönderilmiştir. Hafsa'dan alınan nüsha kendisine iade edilmiştir.
