Bu sanatçılar tiyatro için eser veren iki şairdi, Konularını Yunan-Roma tarihinden ve efsanesinden aldılar, librettoları şaşmaz düzgün kalıplar içinde, komikliğe yer vermeyen üçer perde halinde yazdılar. Her sahnede kuru recitativolarla olayı anlatan bir bölüm, bir de lirik arya yer alıyordu; koro büyük ölçüde ortadan kalktı.
Metastasio'nun otuza yakın librettosundan 1800 yılına kadar binden fazla opera besteledi. "Napoli operası" kapsamına giren eserler arasında çoğunlukla armonisi basit hafif ezgilerle donanmış eserler bulunur; özellikle hadım edilmiş erkek sopranoların (castrato) çevik ve süslü biçimde söylediği bel canto tarzının ilk örnekleri belirir; ayrıca pasticcio denilen librettolu opera temsilleri görülür. Pasticcio türündeki bir eserde ya başka başka bestecilerin müziği veya aynı bestecinin farklı eserlerinden derlenen müzikler kullanılırdı.
Napoli okulunun ilk bestecilerinden Alessandro Scarlatti (1660-1725) yüzden fazla opera besteledi. Bunların çoğu "yıldız" şarkıcıların ustalık göstermesine yarar ve birbirinden kuru recitativp'larla ayrılmış bir da capo'lu aryalar zinciri halinde sürer gider. Başlangıç döneminin diğer önemli isimleri Nicola Antonio Porpora (1686-1768), Leonardo Vinci (1696-1730) ve Alman Johann Adolf Hasse'dir (1699-1783).
Napoli üslubunun doruğuna İngiltere'de, Georg Friedrich Handel ile ulaştı. Bu arada gerek Napoli'de, gerek İtalya'nın ve başka ülkelerin çeşitli şehirlerinde, şarkıcıların hakimiyetine boyun eğen çok sayıda stilize opera bestelendi. Sonunda bu biçimin aşırılıkları eserlerin bestecilerini bile yadırgattı ve opera sanatında reform yapma gereği duyuldu.
XVIII. yy.ın ikinci yansında önem kazanan opera buffa'ya. (güldürü operası) karşıt olarak opera seria (ciddi opera) diye adlandırılan türü birçok değerli besteci işledi: Gaetano Latilla (1711-1791); Niccolo Jommelli (1714-1774); Christoph Willibald von Gluck (1714-1787); Tommaso Traetta (1727-1779); Niccolo Piccinni (1728 -1800); Giuseppe Sarti (1729-1802); Antinio Sacchini (1730-1786); Antonio Salieri (1750-1825); "İdomeneo" (1781) ve La Clemenza di Tito" "Titus'un Bağışlaması" (1791) adlı eserleriyle Wolfgang Amadeus Mozart (1756 -1791).
